Friday, April 24, 2009

BMT'ye Veda: "We Did It"

Tatlı bir yorgunluk var üzerimde.

Şükretmek güzel bir duygu. Bu yıl çokça hissettim bu duyguyu. Bugün de o günlerden biri. Nehir, hemşirenin deyişiyle, "pulled it off beautifully". Evet. Canım kızım öcüleri böcüleri bir güzel kovaladı. Kelimelere sığdırmam çok güç duygularımı. Gözyaşlarım gözümün tam kenarında, Japon çizgi film kahramanlarının göz pınarlarında fışkırma haline ramak var. Bir yandan da yüzümde yaygın bir gülümseme, bedenimde bir hafiflik.

Geceyi, beş saat deliksiz, saat dört, altıbuçuk arası,bir uyanma molası, sonrasında 9 buçuğa kadar bir posta daha uyku şeklinde geçirdik.

Sabah kan değerleri geldiğinde biraz şaırdım, HMG ve plateletlar iyi de, WBC lar ve ANC düşüşe devam. Yani Nehir'in koşacak enerjisi var, düşerse çok tehlikede değil ama enfeksiyona açık. Aslında şimdiye kadarki kemo aralarına göre bir fark, bağışıklık sisteminin iyice bastırılmış olması. Yani biraz daha dikkat etmeliyiz.

Çıkış pazarlığı ve fellow'umuzun bizi maddi ve manevi gözetmesi sonucu, sadece üç günlük TPN ile sonuçlandı. Pazartesi günü BMT klinik randevumuz var, bakacaklar. Aslında Nehir yemeye başladı, her gün biraz daha artıyor. Ve biz de yediklerini yazıyoruz. Takip edecekler. Su da içmeye başladı ama hala çok az...yarım bardak...belki...iki buçuk bardağa çıkmalı.

Sabah SKYPE'de Hande zırr zırr deyince, "kim gelmiş" diye merak ettik, bir baktık ki, Hande ve Leyla! Sanıyorum on saniye ya gördük ya görmedik, hatun oyuna gitti, zarifçe de diyemeyeceğim, bye bye dedi mi emin değilim. Gerçi biz de fırsattan istifade, günlerdir, "anneannem, dedem" diyen Nehir'in isteğini yerine getirdik, ve onlarla konuştuk. Fırsat çünkü Leyla evdeyken izin vermiyor onlarla konuşmamıza, tüm zaman onun olsun istiyor. Rahat rahat konuşuyorduk ki kapıdan dressing change için hemşire Scott girdi ve Nehir görür görmez ağlamaya başladı, kapattık. Dün yaptıkları "repair" i görmeye, ve yapışkanlı fazlalığı çıkartması uzun sürmedi, neyseki.

Bugün odadan çıkışımız, saat üçü buldu. İnsanoğlu da bir hoş, ya da bencileyin. Veda etmek zor geldi. Yani herkese tek tek sarılmak istedim. Daha pratik bir yol bulduk, teşekkür için bir kart yazdık, ve iki tane pasta aldık. Şaka bir yana bir daha dönmeyelim inşallah. Sağlıklı bir şekilde, ziyaret eder, bizden sonraki hastalara moral veririz. Hispanik dede demişti, gelecek yıl biz burada olmayacağız, bizim yerimizi başka aileler almış olacak. Gerçekten şu işten bir çıkalım, bizden sonrakilere yardımcı olacağız.

Çıkarayak, evdeki ilaçlar için, (baktrim) şırınga istedik, Nehir şırıngaları görünce, "anne ilaç istemiyorum ben" diye ağlamaya başladı. Neyse, ilaç vermeyeceğimizi anlattım ve iki "cart" dolusu eşya ile, Nehir ilk kez katın dışına çıktı, 21. günde.

Nehir artık özgür.

Asansördeki neşesini, West Tower'dan Klinik Binasına geçerkenki halini görmeliydiniz. Gift Shop'un önünde, vitine bakmayı ihmal etmedi. Başı dik, bağımsız, "stomping" yürüdü. Haklı, "dağları o yarattı". Kendini yeniden inşa etti. Kendiyle ne kadar gurur duysa yeridir. Nurgüncüm flim sahnelerini iyi çekiyorlar, benimde aklıma Closer filminin son sahnesi geldi, Natalie Portman'ın sokakta yürüyüş hali var ya, yeni bir sayfa, umursamaz, güçlü...benim küçüğümün yürüyüşü de tarihe geçti bugün. Sabah Dora'dan söylüyordu zaten kendi, kendi başarısını bizimle de paylaşarak "we did it"...

Arabaya zar zor da olsa sığdık.

Nehir yolda uyuyunca , baba ile kahve aldık, daha doğrusu ben kahve, o yeşil bir içecek...Eve geldik. Ben, "mecburen" arabada oturdum, baba eşyayı taşıdı. Sonuna gelmişti, Nehir uyandı. Eve girdik.

Nehir odadan odaya dolaştı durdu. Sonra omlet istedi.

Saat 8 itibariyle yattı. Babayla kitap okuyor. Ben yazımı yazıyorum ki, erkenden yatayım.

Hoşgeldik.

19 comments:

  1. Eve geldiniz artik demek! Hosgeldiniz! ne buyuk bir gunmus! canim Nehir`cim kendinle ne kadar gurur duysan azdir!

    ReplyDelete
  2. Derin bir oh cektim ben de, bravo Nehir' e! Yanaklarindan operiz seni guzel cocuk, aferin sana!

    ReplyDelete
  3. Hoşgeldiniz..
    Nehirciğim hayatının her adımında böyle güçlü, azimli ol !!
    Bundan sonrası için boş şans..

    ReplyDelete
  4. Aman ha imla hatasi yapmayalim...BOL SANS!!! : ))

    ReplyDelete
  5. Maşallah Nehir'e. Bu dönemi de başarıyla geçti. Aşama aşama hedefe varıyor. O çok güçlü bir çocuk.

    Her şey çok güzel. Ben de çok sevindim evde olmanıza.

    GOD!

    ReplyDelete
  6. Maşallahhh maşallahhhhh
    Aslıhan

    ReplyDelete
  7. masallah kucuk hanima... hadi bakalim nehir hanim, azicik kaldi, cok yakinda hic bisiciklerin kalmiycak...

    ReplyDelete
  8. Zeynep'ciğim,

    MAŞALLAH....

    Süpeeeerrrr haber :) Nehir'cik bu aşamayı da bitirdi ve artık sadece destek tedavileri konuşacağız ama artık ana tedavi süreci bittttttiiiii !

    İnanılmaz günler yaşadınız, hepsini gücünüzle azminizle yendiniz ve şimdi bitti... Herşey çok gerilerde kaldı şimdi yeni mutlu sağlıklı günler olacak, Nehir her geçen gün daha da güçlü yürüyecek, sonra bir bakmışız ki bebek parka gelmiş :))

    Bu arada Nuşen Teyzesi'nin börekleri, arada köfteleri Istanbul'un çorba ve pideleri ona Nurgün'ün dediği gibi lop lop et olsun ki sen de rahatla. Sonra ergenlik çağında önününden börekleri pideleri beraber alır, yemesine izin vermeyiz :)

    Eve gelmenize çok sevindim, artık ev hayatı dönemi başlıyor, bu arada sen ve Mahmut da biraz daha fazla dinlenebileceksiniz diye umut ediyorum. Çok uzun ve zor bir zamandı, şimdi biraz dinlenme zamanı ve normal olma dönemi başlıyor.... Arada tabii ki araştırma ve destek tedavi kararı olacak ama inşallah bunlar da yolunda rahat bir şekilde ilerleyip bitecek :)

    Ne mutlu bugünün sevincini paylaşabiliyoruz. Aferin Nehir, bazen bizden çok daha güçlü olduğunu hissettirdi bize ve bütün aşamaları aştı. Kocaman bir bravo da size; Mahmut ve sen hiç kolay olmayan bu zamanları inanılmaz bir sabır, güç, kararlıkla ve sevgiyle yendiniz...

    Eh artık biz de destek tedavinin bitmesini ve gerçek eve "buraya" dönüşünüzün hayallerini kurmaya başlayalım, seni de çok özlediğimizi bil :)

    ÇOK ÖPÜCÜKLER, BOL SEVGİLER
    Ayda

    ReplyDelete
  9. Nehircim hoşgeldin kuzum, yeniyim geriden okumaya devam...
    Öptüüüüm kocaman

    ReplyDelete
  10. Sevgili Nehir ve ailesine, çok geçmiş olsun diyorum, hiç ayrılmamanız ve bir daha hastanelere sadece kontrol için gitmeniz dileğiyle.

    Nehirciğin yaşadıklarını yıllar yıllar önce küçük kuzenimizle yaşadık. Bu sene ise düğününe hazırlanıyoruz. Dünyalar güzeli bir genç kızımız var, ve sadece eski anılar...

    Bundan sonrası için sağlık, mutluluk ve huzur diliyorum sadece. Sevgiler,

    Esra Gökbayrak

    ReplyDelete
  11. Suları denizlere ulaştıran Nehirler kadar hürsün.şimdi sıra suları okyanusa ulaştırmada.Ama artık daha çoksun daha güçlüsün arkanda sağında solunda binlerce insan var.sen hepimizin önünde bizler senin destekçin inşallah o okyanusa ulaşacağız.senin gibi güçlü bir çocuğu tanıdığım için çok gururluyum.güzel melek seni o tatlı gözlerinden doyasıya öpüyorum.

    ReplyDelete
  12. Bana en cok okumayi sevdigin yazim turu ne deseler, her zaman ani ve biyografi yazilari derim. Televizyonlardaki, sinemalardaki otobiyografik filmleri de elimden geldigince kacirmamaya calisirim. Genelde cok buyuk ve muthis basari oykuleri, azmin zaferi gibi temalar uzerine kurulurlar ve cok zor anlarda verilen dogru kararlarla, yasam sevincini kaybetmeyerek her seyin basarilabilecegini soyler, insanlara umut asilarlar.

    Aklima kazinmis olan, annemin sahaflardan aldigi, butun dunya (readers digest) dergilerinden birinde okudugum, bir ucak kazasinda hayatta kalan tek kisi olan bir kadinin, amazon ormanlarinda kurtulmak icin verdigi mucadeleyi anlatisidir. On gun boyunca, cocuklarina ve ailesine kavusmayi hayal ederek basaran kadinin hikayesi ile, galiba, kendim bir cocuk olmama ragmen, evlat sevgisinin ne menem bir sey oldugu kafamda sekillenmeye baslamisti. Bu tarz yazilari okurken yada seyrederken, hele daha da gencken seyrederken, kendimi hep o insanlarin yerine koyar, büyük bir zafere imza attigimi dusunurdum…

    Belki de bu blog onun icin benim icin cok onemli olmustur. Bir parcasi olursam (olabildiysem tabi), icin icin hep istedigim, o insanlara umut asilayan basari oykulerinden birinin bir parcasi olabilecegimi hissetmisimdir. Kim bilir?

    Sevgili Nehir, Zeynep ve Mahmut,

    Su gecen bes bucuk ay boyunca bana hayata dair oyle onemli dersler verdiniz ki. Her seyden once, insanin hayati bir gunde nasil degisirmis onu cok ama cok iyi ogrendim. Aslinda ogrenmek dogru kelime degil, fark edebildim sadece. Gencken sekillenmeye baslayan, evlat sevgisinin, evladini kaybetme korkusunun yalin ciplakligi ile "ebeveyn olmanin inanilmaz gucu" tum beynimi kapladi, bir an bile cikmadi. Birlik olmanin, destek olmanin, pes etmemenin, arastirmanin, bos durmadan istemenin, onemini anladim. Butun bunlar Zeynebin ictenlik dolu yazilari sayesinde oldu tabiî ki. Cabalariniz, karsiligini buldu. Ne mutlu size…Allah herkesin cocuguna sifa versin…

    Senin “kucuk dertlerimize donmek istiyorum” deyisin, ”Leyla’nın Nehir videoda rahat gorunsun diye kenara cekilisi”, Mahmut’un “cuzdanindan resim cikarisi” ve Nehir’in “anne Nehir’in ellerine ne yapti?” diye sorusu benim beynimden hic cikmayacak. Ama en favori resmim sadece ve sadece “arkasinda bakmadan, sirtinda cantasi yurudugu resimdir”. Oyle cok anlam tasiyor ki…

    Sevgili Nehircigim; cokca aciyla, bolca basarıyla, takvim yapraklarini birer birer cevirdin,
    Aktin, cagladin, agladin, gurledin ve sonunda NB’yi devirdin.
    Yeryuzunun sagligi senin olsun, gurur, mutluluk ve gozyasi anneciginin,
    Yediden yetmis yediye, yedi kitadan milleti sevindirdin.

    Artik kablosuz, ignesiz, gunleriniz yaklasiyor, her gunum bahceye uzanip, yildizlari seyrederkenki halinizin hayalini kurarak geciyor.

    Benim filmim Little Man Tate’den esinlenerek, “Little Girl Nehir”. O filmin ana fikri,”onun neyi bildigi degil, neyi anladigi onemli” gibi bir seydi. Sizin filminiz icin ise, soyle degistiriyorum: “Hastaliginin urkutuculugu yada bedeninin kucuklugu degil, Nehir’in azmi ve gucudur onemli olan!!!”.

    Sen bir harikasin Nehir, anneciginin dedigi gibi “hayat seni hak ediyor” ve guzel gunler de seni bekliyor.

    You did it!!!!

    ReplyDelete
  13. Ohhhhhhhh be :)
    Hosgeldiniz...
    Frd

    ReplyDelete
  14. Eveetttt, icim rahat uyuyacagim ben bu aksam. Nehir'imi evde, ayni biraktigim gibi oyuncaklari ile oynarken, gulerken, keyfi cok yerindeyken gordum bugun. Icim rahat. Hersey yoluna giriyor. Cok seviniyorum Nehir'i gulerken gordugumde... bir an herseyi unutuveriyorum, icim sicacik oluyor. Iste cocuklarin bize verdikleri o icimizdeki sicaciklik!!!!!

    Nehir'im hos geldin evine!!! Zeynep'cim, Mahmut'cum hosgeldiniz evinize!!!! Kutlayin bugunu, kirmizi sarap kan yapar!!!!!

    Nehir'cigim, benim en kuvvetli balik kizim, YOU DID IT!!!!!
    I am proud of you!!!!!!

    Kendinize cok iyi bakin....

    ReplyDelete
  15. Hoşgeldin evine Nehir dilerim ömrün boyunca hep böyle azimli ol sağlıklı ve mutlu ol öpüyorum o güzel yanaklarından
    Nuray

    ReplyDelete
  16. nehirciğim evine hoşgeldin...
    dilerim yolun bundan sonraki kısmında bu denli güçlü,azimli olursun...yolun hep açık olsun güzel çocuk..

    ReplyDelete
  17. Masallah ... cok buyuk gelmis gecmis olsun hepinize.Nehirin gozlerinden opuyorum dualarim bundan sonraki sagliginin devami icin..ALLAH sevinclerinizin devamini eksik etmesin ve diger cocuklara ve hastalarada nasip etsin..
    tekrar Masallah....

    ReplyDelete
  18. Çok ama çok sevindim sizin adınıza..
    Kocaman bir MAŞALLAH diyorum sevgili Nehir'e..

    ReplyDelete