Saturday, April 11, 2009

+2. Gün

Kan değerlerinde sıfır mümkünmüş.

WBC:0.03
ANC: 0.03
Platelets: 22
HGB: 7.9

Gece gaz sancısı vardı, ve ben yanında olunca, bir ara beş emziğini de istedi, uyandı durdu, sonunda ben saat altıda babaya devredip, yattım, refakatçi yatağında. Sabah 9 idi, hepimiz uyanmıştık.

Birkaç kez de öksürdü. Öksürmek mi, boğazındaki birşeyin rahatsız etmesi mi anlamadım.

Bugün doktorlar hem morfini söylediler, hem de TPN'i. Kilosu 10.1'e düştü. Yiyor diye düşünsek de, azaldı ve kilo kaybına başladı.

Morfini şunun için söylüyorlar, boğazında yaralar başladıysa yardımcı olması için. Ben iki gündür "as needed" a dönen, mide bulantısı ilacını istedim, öncelikle. Emin olmak için.

Velhasıl, beklendiği gibi, artık detoriate etti. Göreceli olarak kötü değil. Ama yine göreceli olarak farklılaştı. Bugün dışarı çıkmak istemedi. Sabah bizim isteğimizle, playrooma gittik, resim yaptık ama hemen dönmek istedi.

Öğlen kan verdiler, HGB'deki sınırları 8 imiş. Bana kalırsa, kan aldıktan sonra daha iyi oldu. Akşam biraz çıktı. Yine de "sakin" ve "kucakta" bir gündü. Doktorlar, 10-14 gün daha kalmayı beklememiz gerektiğini söylediler. Mesele WBClar. Bu tür hastalarda, çok hızlı kötüye gidiş olduğu için gözönünde tutmak istiyorlar, belli bir seviyeye çıkıncaya kadar. Bunu çok iyi biliyoruz. Yaşadık çünkü. Ve evet üçümüz de bunalmaya başladık ama risk alınmayacağını da biliyoruz. Ve burada emin ellerde hissetmek iyi.

Bakalım.

GCSF lere kadar dayanabilse. Hiçbir şey olmadan geçirmek çok zor, sıfır değerlerde.

Rahatsız da uyuyor. Rüya gördü, sıkıntılı nedense. Acaba ağrısı mı var? Morfine başlamalı mıydık?

Doktorların ikisini de beğeniyorum. Komik şekilde biri Alman, diğeri soramadım, Spanish speaking bir yerden. Alman, attendee, güven verdi. Daha önce bu katta kaldığımızda İsviçreli kadın doktor vardı. Herkes işini iyi biliyor.

Atlatacağız, günlerin yanına çarpı koymaya devam.

Happy Easter! Geçen yıl Sasha Hanım'ın isteğiyle hepimiz, hatta baba bile, yumurta boyamıştık. Leyla çok seviyor. Gelecek yıl hiçbir şey olmamış, ya da olmuş ve o nedenle daha da keyifli, daha da şükrederek boyayacağız. Benimki yine kırmızı olacak.

Not: Pasturkey çok şirin bir jestte bulunmuş. Yeliz Hn iyiki yazmış, ben anlamamıştım. Sanıyorum çocukları kronik bir hastalıkla mücadele eden tüm anneler, tüm babalar, ebeveynlik sınavını geçmiş oluyorlar. Ödülleri ise çocukları olsun! Teşekkür ediyorum Pasturkey'e!

2 comments:

  1. Nehircigim, cogu gitti azi kaldi. Bu en son sinavini da gecmende sana cok kolayliklar diliyorum. Benim tum saglam enerjilerim, kuvvetim sana gecsin. Annecigine ve babacigina da sabir ve guc diliyorum.

    Demek ki ''Nehir bile'' bir yere kadar tolere edebiliyor! Bu illet tabiki oyle geldigi gibi kolay gidecek bir sey olsaydi, bugun burda olurdunuz. Zaten Rejin Hn. bile ''mutlaka amerikada da olmanizda fayda var dedigi'' demek bu bolummus. Doktorlarin senin icini rahatlatmis olmasi cok iyi, yoksa cok rahatsiz olacaktin. Kizimin her isi yolunda gidiyor, ama bu kisim zor. Kotuler iyileri kolay birakmaz ya o misal, ama iyiler de hep kazanir! En azindan benim dunyam da oyle.

    Birbirinize tam destek zamani, hadi Zeynebim siz atlatirsiniz bunu da...

    ReplyDelete
  2. Zeynep'cim,

    Blogunu okudum ve gelismelerden haberdar oldum. Bir iki kere yorum yazmaya calistim ama beceremedim. Yani teknik olarak beceremedim, umarim bu sefer basaririm. Size bir gokkusagi gondermek istedim ve follower simgemi gokkusagi olarak sectim. Cunku gokkusagi benim icin umut ve guzel gunlerin habercisidir. Yagmurdan sonra cikan gunestir, bulutlarin arkasindaki mavi gokyuzudur.

    Hani basari oykulari vardir, okurken "vay be" dersin, "neler atlatmislar, ne zorluklardan gecmisler". Sonuna geldigin zaman da gurur duyarsin, sonuc icini mutlulukla doldurur. Iste, siz su anda o basari oykusunu yaziyorsunuz. Okurken seninle ve esinle gurur duydum, Leyla ile gurur duydum ve en cok da Nehir'le gurur duydum. Butun bunlar geride kalacak ve sizler hep birlikte, bu yasadiginiz gunlerden cok daha guclenmis olarak cikacaksiniz. Sonra da cevrenizde ivir zivir konulari dert edinip hayati kendi kendine karartan insanlara go"z"unuzun ucuyla bakip guleceksiniz. ("z" can be replaced with any letter you wish :))

    Sizi cok seviyorum. Dualarim, kalbim sizinle. Ve sizlere yakindan destek olan tum o harika insanlara ayrica tesekkur ediyorum. İyi ki varlar, iyi ki varsiniz.

    Sevgilerimle,

    Nurdan

    ReplyDelete