Tuesday, February 16, 2010

Emziklere Veda

Günler geçiyor...normal.

Çok şükür.

Nehir kilosunda ve boyunda yüzde elliyi yakaladı gibi. Çok mutlu oldum. Gelişmesi sürüyor. Veee bu girişin nedeni, emziklere veda etti. Daha doğrusu emzikler kaybola kaybola sıfırlandı ve bitti. Bir pasta ile kutladık. Aslında en son kaybolan emzik sonradan ortaya çıktı ama artık fırsat bu fırsat, "hepsi kayboldu" fikrine devam ettik biz.

Ve kızlarımın güzel Türkçeleri:

Nehir (soruyor): "Leyla üzgünlük müsün?"
...

Leyla da yeni nesil bir ifade ile: "Anne, yat dersem yatarım oldum" diyor bu ara. Uyumaya hazırım, hazırlık işleri yapılmış demek.

...

Günler geçiyor...normal.

Çok şükür.

Sunday, February 7, 2010

Tatil Bittiii...

Tatilimiz bitiyor. Yarın okullarla birlikte benim de bu hafta derslerim başlıyor. Neyseki yüklü değil programım. Şans eseri değil bu, yine iş arkadaşlarımın desteği. Ben de bir yandan evden kaçasıya uzaklaşma isteğim ve aynı zamanda Nehir'i bırakmama isteğimle mücadele halinde, dengeli bir ayrılık yaşama arzusundayım.

Hayat boyu öğrenilecek en önemli derslerden biri bence: denge. Tüm alanlarda, ilişkilerde...

Mart ayının 18inde Nehir'in testleri olacak. Bu kez doktor sadece iki taramanın yeterli olacağını söyledi. Yani, onca yol, bir gün için... Yeni kayıt olduğum bir "mail-list"teki yazışmalardan başka hastanelerde MIBGnin üç ayda bir tekrarlandığını, bir çocuğun başka taramalarda görünmeyen adı lazım değil "aktivite"sinin, MIBGde çıktığını okuduğumdan beri ise içime kurt düştü tabi.

Bir yandan Nehir'i gereksiz radyasyona sokmamak, bir yandan da ama emin olamayacak mıyız endişesi...Bir yan daha var, o da hadi artık Dr. Russell'a güven, bırak peşini, vardır bir bildiği. İyi de dördüncü bir yan da var ki, hiçbir doktorun "tam"o larak bilmediğini hatırlatıyor bana.

Tamam, biliyorum. Vesveseye, gereksiz endişeye mahal yok, Nehir sağlıklı ve mutlu. M A Ş A L L A H.