Sunday, April 12, 2009

+ 3. Gün


Dibe vurduk mu?

Gece ateşi, 100.6'ya çıkınca, bu kattaki sınır sayı 100.5, antibiyotikleri değiştirdiler, "blood cultures" yaptılar. Kültürler hala negatif, muhtemelen bakteri değil yani. Zaten ateş, yarım saat sonra kendisi düştü. Ama 100.5'i gördüler mi hiç risk almıyor ve hiç zaman kaybetmiyorlar. Geceyi bölük pörçük geçirdik.

Sabah etraf karanlıktı, yağmur yağdı, Nehir halsizdi, ve erken bir saatte, 11 gibi uyudu. Uyanınca hiçbir şey yemedi.

Ve günün kalanında da bir şey yemedi. Yani, bir ısırık alıp bıraktığı iki üç şeyi saymazsak.

Öğleden sonra morfine başladık. Biraz iyi geldi gibi. Dilinin altında yara başlamış. "Drooling" de başladı.

Velhasıl yine "sakin" ve "kucakta" bir gündü. Kitap okuduk, bir ara yine kucakta "playroom"a gidip resim yaptık. Yaptığı bizim tabirimizle karalama, onun anlatmasıyla resimde, kaydırak çizdi, Nehir'in eğlendiği, kiminle deyince, "anneyle" cevabı almak beni üzdü. Şu işler bitsin, ve Nehir artık çocuklarla oyuna başlasın.

Bana da çok yapışık. Ve özellikle bu gelişimizde farkettimki, başka biriyle konuşmama hiç izin vermiyor. Eliyle kafamı döndürüyor hatta. Leyla ile SKYPEde iken ise, Leyla konuşmaya başlayınca o da konuşmaya başlıyor. Oradaki de daha ziyade Leyla'yı paylaşmamak.

Neyse bunlar geçecek.

Bugünkü hali için yine de memnunuz. Çünkü bugüne kadar iyi idare etti. Yarın TPN için de konuşacağız. Salı günü ise GCSF ler başlayacak. Gerçi etki etmesi zaman alırmış, bu doz kemoterapide. Yani bir günde iyileşme beklememeliyiz.

Yavaş yavaş. Ama ağrısı için de morfin veriyor olmaları rahatlattı. "Push Button" şeklinde, yani biz isteyince basıyoruz. Onlar da izliyorlar, kaç kez basıyoruz diye.

Bugün yemek yememesi ağrıdan mı diye, morfin verdikten sonra denedik, ama, hayır, iştahı da tamamen kapandı. Birşeyler istiyor, verince çıkarıyor ağzından. herhalde nauseated.

Beklenen bir tablo, kötü değil, şimdilik. Ve bu bizi rahatlatıyor. Mahpus hayatı ise malum. Sürekli kaçma isteği, ve hayaller, hayaller, hayaller.

Foto: Bu komik pozu koymadan geçemedim. Ne güzel bakmış, yandan yandan, fotoğraf çekiyoruz ya, kıpırdamadan!

7 comments:

  1. Nehirin saglina tamamen kavusmasi icin cani gonulden dua ediyorum. Allah butun bebeklere ve cocuklara saglik sihat versin ve butun Ailelerinden kendi istekleri olmadan koparilmis cocuklarida Allah bir an once Ailelerine kavustursun .cok guzel bir kiziniz var hem guzel hemde okudugum kadari ile cok ceser bir kiz sizede Allah kolaylik versin en guzel gunler sizin olsun ...

    ReplyDelete
  2. Zeynep'cim,
    Zaman bulup diger NB bloglarini okuyamiyorum; var mi benzer durumlar ? Kemoterapi mi yapiyor bu yaralari, yoksa radyoterapinin bir yan etkisi mi acaba ? Dunku mesajini okuyunca biraz endiselendim ama sen daha bir rahat duruyorsun, doktorlar "bekleniyordu" dedikleri icin herhalde degil mi? Nehir'cim aci cekmiyor olsun, sadece ilaclarin yarattigi huzursuzluk olsun diye diliyorum, insallah o dugmeye basmayi gerektirecek durumlar hemencecik gecer. Cok daha zor durumlardan alninin akiyla cikmis bir cesur yurek o, insallah birkac gune oyun odasina kosarak gidecek ve piknik yapmak isteyecek orada.

    Cok cok yakinda da pikniklerinizi parkta, bahcenizde derken seneye bu zamanlarda Emirgan parkta yapacagiz kocaman kocaman bir grup olarak !!

    Ha gayret Bayazit'lar, bunu da asacaksiniz !
    Binlerce optum !

    ReplyDelete
  3. Merhaba,

    Birkac gundur Istanbul disindaydik. Okuyamadim. Yazamadim. Aklimda hep siz Burak'in babaannesine son gorevimizi yerine getirmek icin Izmir'e gittik Cuma gunu. Dun aksam donduk. Hemen bilgisayarin basina oturdum, okudum '+' gunleri....

    Zeynep'cim ve Mahmut'cum, hazirliklisiniz butun bu yasadiklariniza ama yine de biliyorum etkilenmemek elde degil. Bitecek, hergun iyiye gidecek. Cok yakinda hergun daha iyi goreceksiniz Nehir'inizi!!! Biraz zaman alacak belki, mapus hayati daha da zor gelecek ama BITECEK!!!!! Nehir'i iyi gordugunuz her gun bu isin sonuna biraz daha yaklasmis oldugunuzu anlayacaksiniz. Burasi dip, bundan sonra hersey hep daha iyi olacak!!!! Hep daha guzel zamanlar yasayacaksiniz.

    Zeynep'cim sen hic uzulme, 2 yasindaki butun cocuklar etraflarinda sadece anne ve babalari var zannediyorlar. Biz acele ediyoruz okula gondermekte cocuklarimizi... Onlar bizimle olmaktan cok buyuk keyif aliyorlar. Sakin seninle mutlu oldugu icin uzulme!!! Bu seni sadece gulumsetmeli, Nehir teenage oldugu zaman ona hatirlatmak uzere not et beyninin bir kenarina :) O zaman da Nehir'i gulumsetir eminim!!!!

    Canim, zor hatta cok zor bir isi basariyla tamamliyorsunuz!!!!

    Bitiyor Nehir'im yuzdun yuzdun sonuna geldin, hepimizden daha guclusun, harikasin, KOCAMAN BIR AREFIN, ALKIS SANA!!!!!!

    YOU FOUR, ARE A VERY GOOD TEAM!!!!!

    Birbirinize cok iyi bakin....

    ReplyDelete
  4. Dualarim sizinle Zeynep hanim.. Insallah cok cok yakin zamanda Nehir sagligina kavusacak ve Leyla'niza hep birlikte doneceksiniz. Bugunlerinizi unutturacak Nehir size.

    Berna

    ReplyDelete
  5. Zeynepcigim, every 2 year old is clinging to their mother. Hele ki ufak bir burun akintisi veya oksuruk tarzi hastalik da mevcutsa bu yapisiklik koala moduna geciyor...o yuzden Nehirin sana yapismasi cok normal...
    kendini iyi hissetmedigi donemlerde en guvendigi liman senin kucagin, kokun ve sicakligin...

    saril sarilabildigin kadar nasilsa ilerde hem tasimasi zor olacak hem de o istemeyecek...

    evet zor gunler...hatta cok zor gunler...bizim hayal bile edemeyecegimiz kadar zor gunler...allah size ve Nehirime bu gunleri de asacak gucu verecek...Su TPN ve GCSF de baslasa...en gec bir hafta icinde bir gelisme olur umudundayim...Tabiki dun gece Mahmut'un da soyledigi gibi +90 gune kadar sayacagiz rahatlamak icin. Ama inaniyorum ki Nehir her zaman oldugu gibi bizleri sasirtip daha kisa surede istenilen kan degerlerine ulasacaktir.

    Just hang on to it.

    Hepinizi cok seviyorum ve opuyorum...sarilin birbirinize...gececek bu gunler...

    ReplyDelete
  6. Zeynepcigim, herkesin de dedigi gibi, bu yasta sadece sana duskun oluyorlar. Olsa olsa bir tek Leyla onun ilgisini cekerdi, ama bu derecede ozel bir durumda onun da pek bir sey yapabilecegini sanmam.

    Diyecek bir sey yok, yapacak birsey de yok. Sen kucuk melegini rahatlatabildigin kadar rahatlatacaksin, oda bir nebze huzur bulursa sana odul olacak. Sıkılmamak, ne demek, ben burda bunaldim. Ne diyeyim, cok zor bir donem, umarim Nehirim en az hasarla atlatir. Cok agrisi sizisi olmaz. Tum agrilari senin kucaginda rahatlayacak kadar basit olsun.

    Daha kac gun hastanedesiniz en az? 10 gunden fazla mi? Eve ciksaniz da kimseyle gorusmeyecek misiniz? Park falan da yoktur tabi degil mi?

    Ama sonu geldi, ha gayret...Aklimizda, tum enerjimiz de, tum sevgimiz de sizinle...

    Benim guclu uclum!

    Bana hayata dair o kadar cok sey ogrettiniz ki bu hastalikla, gelecek size cok guzel gunler vaad ediyor, emkleriniz karsiliksiz kalmayacak inanin...

    ReplyDelete
  7. harika resim!
    ben de isaretliyorum takvimimden gunleri.. geciyor ve geciyor iste.. senin de olaylara yaklasimin kendini hazirlamis oldugunun oyle gostergesi.. Su Alman ve İsvecli miydi avrupali doktorlari gorunce verdigin tepki de tam senlik Zeynepcim.. Nehir'imin istahi da acilacak.. ben simdi gozumun onune getiriyorum, onu elinde bir elma, parkta.. hep boyle guzel goruyorum.. gozumun onune getiriyorum, guzel gunesli bir gun, cocuklarla dolu bir park, hepsi kosuyorlar oradan oraya.. yerde bir bocek buluyorlar, onun basina ususuyorlar.. iste boyle..
    az kaldi tatlilar..
    butun guzel enerjimi gonderiyorum..
    size guc diliyorum..

    ReplyDelete