Tweet Tweet

Bir nefes alalım.

Nehir'im geceyi iyiye giderek geçirdi. Sabah şişlikleri kalmamış, çok azalmış uyandı. Hatta nu kez bir haftadır yemek yememiş olmanın kemikleri çıktı ortaya. Anladım ki, sadece baş derken, sırtı, ciğerleri de su topluyormuş, yan üst bölgenin tamamı.

Ben ise bugün yoğun bakımın büyük camlarından East River'in üzerinden doğan güneşi izledim. Tuhaf bir şey, yoğun bakım en manzaralı yer!

Anne rahatladı, ajitasyon yerini huzura bıraktı.

Sabahki doktorlara da bir güzel anlattım hikayeyi, anlata anlata içimden atmak istiyorum kızgınlığımı.

En azından, ekstra görüntülemeden kurtardık. Fellow'lara, "bilmemne" semptomu olmazsa, ki kalp ile ilgili tıpça bir kısaltma herhalde, görüntülemeye gerek yok, iyiye gidiyor dedi.

İyi haber çok bugün: Lökositler, 0.4....Çıkıştayız. (Gerçi bunu çoktur yazıyorum, bu kez hastaneden çıkışın habercisi olsun artık).

Ve morfini de azaltalım teklifim kabul edildi, bu da genel çıkışımıza, ve bağırsak hareketlerinin düzelmesine katkı olacak.

Bilmiyorum, tam doktorlar geldiğinde, baba Leyla'yı almaya giderken, bana, "Bırak adamlar işlerini yapsınlar" diyordu... Onlar da yaptı, ben de!

Teşekkürler.