Durum

Gece RMHde kaldım, sabah Leyla ile Belediye Başkanının evini görmeye gittik.

12.00'de Leyla'yı RMH'de bırakıp, Nehir için buzluktan sulu köfte alıp, hastaneye geldim. Nehir soruyordu.

Tam mikrodalgada çözüyordum, Mahmut geldi, fellow gelmiş, Nehir NPO imiş. Haydiii. Bu sabah çekilen röntgende yine su topladığı görülmüş.

Hoppala. Dr. LaQuagia ile görüşüp, ondan gelecek tüp mü, yeni bir "tap" mi ve ne zaman sorularının yanıtına kadar bekleyelim dediler.

Sonuç:

Dr. LaQuaglia, herkes tarafından sözünün boşuna dinlenmediğinin bir kanıtı, kattaki takımın söylemediği bir "insight" ile, "Boru takmam, çünkü neden sıvı biriktiğini biliyorsunuz, önce onu anlayın" demiş. Yani mekanik yolla boşaltmaya çalışırken, borular nedeniyle acı çekip, daha da derin nefes almasını doğru bulmamış. Hele sıvı birikmeye devam edecekse, ve nefes darlığı ihtimali varsa. Kesin bir şey söylemeseler de, yarın için aç bırakıp yeniden "tap" düşünüyorlar.

Peki neden yeniden sıvı birikti? "Bilmiyorlar".

Sonra kalp ekosuna bakıldı. Sonuç, kalpte bir şey yok, çok şükür.

Derken birkaç kezdir soruyordum, Presbyterian'dan bir üst solunum uzmanıyla konuşmuşlar, bugün Nehir'in röntgenlerine bakıp, yarın fikrini söyleyecek.

Sonra, sizi izole, yandaki odaya alacağız dediler, yeni testler yaptılar. Viral bir şeyler olabilir mi diye. Pek ummuyorlar ama bakıyorlar. Ateş yok zira, klinik olarak da görüntüsü iyi. Yani nefes alışını saymasam, her şeyi iyiye gidiyor.

Yani yöntem: "rule out", yani olası nedenleri eleyerek bakıyorlar. Ellerinde bir teori yok.

İyi olan: Bu kez, attendee, Dr. Thomas Renaud (bugün dikkatle bakıp, adını okuyabildim), çok ilgili. Dün ve bugün günde üçer kez, geldi, anlattı, dinledi, tüm sorularımıza yanıt verdi. Ve bugün hem başka teamlerle konuşmuş, Presbyterian ile konuşmuş, yarın da tümör board ile tartışacaklarmış. Tümörle ilgili bir şey beklemiyorlar ama "taze" fikir almak için. Anlamaya çalışıyorlar ve sadece beklemiyorlar.

Bu kez, Nurgün'cüm, ben de rahatladım. Aslında tam aksi, "bilmiyoruz"u duymak çok kötü ama uğraşan, danışan bir doktorla bu işin içinde olmak kafamı rahatlattı.

Yarın biraz daha bilgileri olacak. Düşündükerinden biri de, endoskopik yöntemle akciğerlere girmek. Ama bu işi de solunumu iyi değilken pek istemiyorlar. Zaten bu koşulda anestezi de çok iyi değil. Peki bilin bakalım o işi kim yapıyor? LaQuaglia! Bugün Fransız-Kanadalı Dr. Renaud'a, "Sihirbaz sanırım Dr. LaQuaglia" dedim, güldük. Ama ne diyeyim, ben de onun adını duyunca rahatlıyorum, hele bugünkü yorumundan sonra.

Bir ihtimal de, bir şekilde neden biriktiğini anlamadan, sıvının gitmesi, belki yavaşça.

Bugün Nehir'in trombositleri, ilk kez 156 bini buldu, süper! Yani ameliyat için hazır hale geliyor. Ah ama önce bu işi çözmeliyiz. Zaten bizi boğan da bu. Enerjimiz ve Nehir'in enerjisi başka bir sorunla mücadele ediyor. Ve soruyoruz kendimize "Karboplatine evet demese miydik?" diye. Aklım hala karboplatine takık. Acaba o mu bir işlere yol açtı? Sanmıyorlar.

Doktor diyor ki, böbreklerde sorun yok, "creatinin" oldukça iyi bir gösterge imiş, ve 0.5. idi bugün yine. Karaciğer ultrasonda bugün iyi çıktı. Yarın bazı testlerin sonucunu alacağız.

Özlem'cim de bugün kitabına bakmış, ne olabilir, atladığı bir şey var mı diye, maalesef onda da bir açıklama yok. O yarınki uzman okuyuşunu bekliyor, acaba sıvı artışını yanlış mı yorumladılar diye. İyi ki varsın sevgili arkadaşım, bu süreci senin desteğin olmadan geçiremezdim, en azından aklımı yitirmeden. Bana ne zaman telaşlanmam, ne zaman doktorları sorgulamam gerektiği konusunda çok iyi fikir veriyorsun. Teşekkür ederim. Ve bugün Özlem de hemfikirdi, "İşte, bu attendee işini düzgün yapıyor, biz de bunu istiyorduk zaten" diye. Maalesef, beş günlük rotasyonu cumaya bitiyor. Ama hiç değilse cumaya kadar oldukça çok fikir almış olacak. Teşekkür ederim.

İşte şimdi dua zamanı, ki bu iş daha da karmaşıklaşmadan, kendi kendine çözülsün, tıp açıklamasa da Nehir'in bedeni kendi arızasını kendi gidersin. Nefes alışı 38, saat 10.00. Bu iyi haber. Gerçi Özlem sorup duruyor, "Neden bir açılıp bir kapanıyor" diye. Ben de bu soruyu tekrarlayıp duruyorum. Hadi kızım yarınki röntgenle şaşırtsan yine, bu kez olumlu. Şu kısırdöngüden bir çıkabilsek.

İş çıkışı Sandra'cım geldi, elinde pembe bale giysili bir Barbie. Nehir başka bir bebekle barbie'yi yanyana koydu, "Hadi ad koyalım " derken, topuzlu, topuklu, süslü, sarışın Barbie, "anne" oldu, uzun saçlı, bale elbiseli küçük kız görünümlü bebek ise "Nehir". İyi dedim, tersi olmadığına sevinerek. Mark Nehir'i soruyormuş, "Saçları uzadı mı?" diye, uzayınca gidip saçlarını okşayacağım diyormuş. Nehir de dün eline yaptığı dövmeye bakıp, "Bundan Emre'de var mı?" deyiverdi, ona da götürmek için. Alem bu çocuklar.