Nefes

Şebnem hep diyor, sevin Zeynep'çim diye.

Sevindim bugün.

Önce çok üzüldüm. Çünkü dün akşam Nehir'i yeniden paralize edip, tansiyon ilacına başlatıp, oksijeni ise daha kötü seyredince.

Sabah çok zor başladı. Dr. LaQuaglia geldi. Zor oldu.

Sonra günüm önce tomografiyi, sonra sonucunu beklemekle geçti.

Zordu.

Özlem, Hande dayan dedi. Hala aradı... Sonra anneanne geldi, derken Tanseli Hanım.

Sonunda iki haber geldi: Bir, sol tarafta yeniden büyük bir sıvı olduğu. Ve sıvıdan başka bir şey görmedikleri.

Dr. Sing bunu söylediğinde benim sevineceğimi düşünmemiş. Ama ben sevindim. Bu bizi cumadan önceki güne götürdü. Bu travmayı atlatma umudu verdi. Yeni bir tümör, röntgene veya CTye çıkacak büyüklükte bir akciğer hasarı olmadığını gösterdi. Yarın göğüsçüler de fikir belirtecek.

Ama umuyorum, daha iyiye gideceğiz, gidiyoruz. İkinci bir tüp takıldı, bu kez sol tarafa, 500 cc sıvı çıkarıldı. Sıvı tahlile gidecek ama görüntüsü, "düzgün".

Dr. Renaud yine geldi, benim hikayeme destek verdi. Yani cuma günkü travma olmasaydı, entübe olmamış olacağı, hala sıvı işi olduğu, yani daha hızlı toparlanacağı. İnşallah. Özlem'cim beni sakinleştirdi. Canım arkadaşım iyi ki göğüs hastalıklarını seçmişsin!!!!

Bakalım. Akciğerde önemli bir hasar olmadığını öğrendikleri için şimdi daha rahat makinanın ayarlarıyla oynayıp, Nehir'e uygun bir hale getirmeye çalışıyorlar. (Ki Özlem demişti). Yine. paralize etme ilacını kestiler, yavaş yavaş kıpırdamaya başladı.

Canım kızım en çok senin yanında uyumayı ve bana tatlı tatlı bakmanı özledim. Az kaldı.

Tüm iyi dileklerinize, dualarınıza teşekkür ederim. Bu güç ona akıyor biliyorum.

Önümüzde daha iniş, çıkışlar var (Dr Renaud dedi), ama yapacağız, bugünkü haberle enerjim yerine geldi.