Hastane'de: Yine

Bu sabah aslında hastaneye yatmamızı isteyeceklerini bilerek gittiysem de, hazır değildim. Üstelik de daha erken gittik. Saat dokuz buçukta. Ve öyle böyle derken, saat dörde kadar acilde, ve testler dışında bir şey yapılmadan durduk da durduk.

Ben hastaneye yatışımız kesinleşince, RMH'ye gidelim, eşyamızı alayım dedim. Ona da hayır dediler!!! Anlasam da, aslında yeterince aktivist olmayıp, Nehir'i aldığım gibi çıkmadığım için pişmanım. Fellow cennetinde insiyatif sıfır. Dünkü Dr. Mason almıştı ama bugünkü kızcağız (diyorum) beni tıp terimleryle oyalayıp, olmaz olmaz deyiverdi. Sonra da, hafiften süzülen gözyaşlarımın karşsında, anlıyorum, "you're doing a great job" dediğinde, "Hey Allahım, bırakın bu motivasyon cümlelerini, siz iyi bir iş yapmıyorsunuz" diyemedim, şimdi, pardon, yazmış olayım. İçimde kaldı. Bazen bağırmak istiyorum!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Sorun: böbrek fonksiyonları. Bazı sayılar iyi değil, emin olmak istediler. Bu anlaşılır ve olması gereken. Yapacak bir şey yok yani. Tek dileğim, benim düşündüğüm gibi karboplatin sonrası bize out patient olarak verdikleri sıvının az gelmiş olması ve şimdi yapacakları ayarlamayla düzeleceği. Yani, Dr. Modak'a özellikle sormuştum, böbrekleri veya kalbi için bir risk almıyoruz değil mi diye. O da hayır demişti.

Neyse anlaşıldığı gibi gerginim.

Nehir'e de yansiyor ya da o da zaten huzursuz. Dün gece 12 gibi hem ishal, çıktı ve kustu. Bugün de ishali devam ediyor ve odaya çıktıktan sonra kustu. Kemo etkilerini yaşıyoruz. Ateşi dün gece vardı, bu sabahtan beri yok. Allahım lütfen bu iş böylece çözülsün.

"Hastaneden yoruldum" diyor. Hepimiz yorulduk. Her biri daha zor geçiyor. Ama yazmışken, çok ama çok şükür diyeyim. Şükretmekten vazgeçmiyorum, ama yorgunluğumuz da normal, anlaşılır. Kendime anlayış gösteriyorum ve "huzysuzlanma" hakkı veriyorum!

Babaya da artık bir Mary Poppins dokunuşu lazım! Geliversin bacadan! Taze kuvvete ihtiyaç var. Anneanne elinden geleni yapıyor, ama Nehir esasen benle koala pozisyonuna geçti! Hatta dün gece üzerime çiş bile yaptı, bezi yandan kaçırdı herhalde...Yani tam koala ailesi olduk.

Ommmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm...

FerideNot: Dün hayvanat bahçesine giderken, ne zamandır önünden geçip, vitrindeki birkaç giysiyi çok beğendiğim mağazaya girdik. Biraz bakınalım derken, bir de ne göreyim, tezgahtarlar dahil, herkes 60 yaş ve üzeri!!! Amanınnnn, kaçayım, içim yaşlanmış herhalde dedim. Güler misin ağlar mısın. Gece ise Feride, seni rüyamda gördüm. Beyazlaşmış saçlarına çok güzel bir kesim yapmıştın....Hani, güzel, beyaz, gri saçlar olur ya, gür...Bir yanımın bugünlerin geçip, her şeyden uzak, huzurlu bir yaşlılığı istemesinin yansıması herhalde, dostlarımla. Bir tatlı hayal.