Bebek Adımları

Yavaş yavaş idrak ettim.

Bu iş hızlı olmayacak.

Bir şekilde cuma günkü "travma" Nehir'i geri itti.

Bugünlerde çok konuşuyorum, Özlem'le, doktorlarla. Biraz anladım. Ama kolay olmadığını da gördüm.

Bu iş neden çözülmüyor diye, yani pleural effusion, yani akciğer dışındaki sıvı tutumu, Teksas'taki sevgili Dr Gottschalk'a yazmıştım. Onlardaki ilik nakli tecrübesinin işe yarayacağını düşünmüştüm. Nitekim, nadiren gördüklerini, tanımlanamayan bir damar sızıntısı, akciğer duvarında olabileceğini yazmıştı. "Nonspecific inflammation of the lining of the lungs". Bugün de telefon etti. Konuştuğu diğer transplant doktorunun da "feeling"i, Nehir'in tüm tedavilerinin sonucunda "vascular leakage" sorunu yaşadığı.

Hmmmm.

Çözüm: Zaman ve iyi bakım.

Zaman: Haftalar. Lar: bilmiyoruz.

Ama şu anda önümüzdeki önemli engel: Makinadan çıkması.

Şu anda makinanın desteğiyle soluyor. Bugün gün boyu ajite iken, akşamüzeri biraz rahatladı. Verdikleri yatıştırıcıyla oynadılar ve rahatlamış görünüyor.

Verdikleri sıvı, kortizon, albumin desteği ile damar içi "volume" un belli bir seviyede kalmasına çalışıyorlar. Yani sızıntıyı azaltmaya. Ama bir yandan yapmaları gereken vücuttaki fazla sıvıyı atma işinde geriden geliyorlar. Çünkü "lasix" tansiyon düşürücü etki yapıyor. Halbuki tansiyonu makinadaki basınç nedeniyle düşük, ve ilaçlarla yükseltiyorlar.

Umarım yukarıdaki paragraf doğrudur.

Anlayabildiğim kadarıyla basitçe böyle. Biraz daha detayı var. Ama birazını anladım. Anladıkça zor olduğunu , ince bir ayar gerektirdiğini de anladım. Bu noktaya gelmeden daha iyi manage edilseydi diye hayıflandım.

Ama yine önümüze bakacağız.

Yavaş yavaş. Anthony, paramedik, bugün yanımıza yeni bir hasta getirdi, nasıl diye baktı. "Baby steps" deyiverdi. Çok doğru.

Annem, herkesin merak ettiği üzere, bu kez (maşallah) hasta olmadan gelebiliyor. Nehir'i ilk gördüğünde şaşırdı, üzüldü ama biraz daha soğukkanlı artık. Tanseli Hanım uğradı. Hatta bugün taze hurma getirmiş, ilk kez yedim. Cengiz Amca geldi. Hilal'cim de, nereden nereye, sevgili ilkokul arkadaşım, İstanbul'da görüşememişken bugün RMH'ye kızlar için paket bırakmış. Nehir'i bekleyen pembe mi pembe, eteği ise alttan tütü destekli (doğru tabir nedir bilemedim), kabarık bir elbise var. Bugün söyledim Nehir'e, çorapla giyebileceğini ekledim.

Leyla bugün Cengiz Amca'lara gitti. Burada iken, onu gördüm göremedim dert ediyorum, hastaneye de gelsin istemedik, makinayken Nehir, hem de artık kamp bitti... Biraz şehir dışında ve ev ortamında olması iyi gelecek ona da eminim.

Minik pandanın (valla ben de Yeşim gibi önce koala sandıydım : ))) kurdelasına Nehir bayılacak! Nehir'i düşünen herkesi seviyorum!