Sloan'a geri döndük

Nehir dün akşam "ex tübe" oldu, yani solunum cihazından çıktı. Bu sabah ise burnundaki yemek borusu çıktı. En son da idrar borusu çıkarıldı.

Bol bol su içti. Biraz jöle yedi, birkaç kaşık.

Doktorlar görünümünden memnun. Dr. Souweidane, radyolog doktor Dr. Wolden ile konuşmuş, en kısa zamanda radyoloji için simulasyon ayarlamaya çalışıyorlar.

Öğleden sonra saat dörtte, yine ambulansla geçtik, karşıdan karşıya. Bu kez paramedik amcalar güldürmeye çalıştıysalar da, Nehir hiç gülmedi.

Sloan'a geldiğimizde, bir baktık yine iki yataklı, perdeyle ayrılmış bir oda karşımızda. Doğrusu odanın fiyatını merak etmeye başladım. Bu New York, gerçekten zor bir yer, yer yok hiçbir yerde. Büyüyeceklerine odaları perdeyle ayırıp, yatak sayısını arttırmışlar. Doğrusu tedavinin esasının "in patient", yani yatarak olmayacağı, inşallah, bize iyi gelecek.

Okuduğunuz gibi Nehir biraz iyileşince beni "etraf" sardı yine. Bu iyi haber.

Bu sabah ise, saat yedi buçuk gibi, Nehir kendini iyi hissederken, ben RMH'ye gittim, duş almaya. Sabahın erken saati güzel bir hava vardı dışarıda, yürümek iyi geldi. Sonra Sandra'nı söylediği, "Citarella" adlı marketi buldum, yine yürüyerek. Nehir'e sütlaç, organik meyve suyu, cream cheese, cottage cheese, camambert peyniri aldım, yemeğe başlayınca, sevdiği, kalorili besinler olsun diye.

Ve bu sabah ilk kez New York'u sevdim. Geldiğimizden beri, gürültü, ve kalabalık rahatsız ediyordu, yeşile hasret kalmıştım.

Bir kez daha anladım ki, çevreyle olan ilişkimiz, sevdiklerimizin huzuru, ve kendi iç huzurumuzla ilgili.

Not: Bir yorumcu, doktora tezimi okumaya başladığını yazmış."Nassı yani?". Yalnız şimdiden söyleyeyim, ben hala ondan bir makale çıkaracağım, bekleyiniz. Ben bekliyorum en azından. Artık önce Godot mu gelir, ben mi yazarım, işte o bu dünyada bir muamma!