NY Presbyterian

Dün geceyi sakin geçirdik. Bir ara göz bebeklerinde küçülme oldu, derken, sık sık göz muayenesi oldu.

Sabah başağrısı başladı. Derken sırtım da ağrıyor deyince, canımız iyice sıkıldı. Öğleden sonra üç gibi Presbtyerian'a transfer olmayı beklerken, önce MR çekilecek dendi, akşam altı gibi. Hadii, yemek yemesin dendi, sonra vazgeçildi...arayı anlatmayayım.

Neyse oymuş buymuş derken, üçte ambulansla transfer için iki ER görevlisi geldi.

Sloan'un hastalar için ayrı tuttuğu asansörlerden inmemiz 15 dakikayı buldu. "Teknik Arıza".

Dışarı çıktığımızda yağmur yağıyordu. Nehir'in yüzünü de örterek bindik ambulansa. Ambulansa binince yüzünü açtık.

Ve Nehir ilk kez gülümsedi!

Ne kadar özlemişim gülümsemesini.

Leyla'ya yaptığımız bu özel yolculuğu anlatmaya karar verdik. "Ballı" diyeceğini tahmin ederek.

Sokağın karşısına geçmiş olduk. NY Presbyterian'dayız. Yoğun bakımdayız. Perdelerle ayrı üç hastalı bir odadayız. Nehir çok ajite. Cumadan beri o kadar "bakıldı" ki, haklı. Bir de residentlar, fellowlar...

Vaka görme! Ama vaka artık onları görmek is te mi yor!

Acaba bir şey yiyecek mi, derken, pizza yedi, üç gündür ilk kez. Yer yemez ise, gece yarısı MRI olacağı haberi geldi. Bu MRI operasyonun yapılışına yönelik olacak-mış. Şimdi altı saat eklenince, saat sabahın ikisi falan olacak sanırım.

Dr. Souweidane geldi. Özek'le e-mail leşmiş. Özek çok yaygın olduğunu söylemiş. Souweidane, MR'a göre öyle görünmüyor dedi. "Bakalım" dedi. Ne kadar süreceği konusnda da, "Ne kadar sürmesi gerekiyorsa" dedi.

Yan perde arkasında bir anne ağlıyor. "Bip"ler arasındayız. İyi olan anne ve babaya izin var.

Genel olarak, Sloan da burası da TCH'den çok farklı. TCH bir cennet imiş. Altyapısı ile çok iyi düşünülmiş, ve sadece çocuk oluşu meğer sadece Nehir'e değil bana da çok iyi geliyormuş.

Buralarda genel bir NY havası var, "run down". Ama düşününce içinde çalışanları. NY tüm iyi doktorları kolayca çeken bir merkez.

Ne bileyim. Zihin dağıtmak için yazmış olayım.

Nehir sakinleşti ve uyudu.

Yarın ameliyat saati hala belli değil. 10.00, 11.00 dendi, erken öğleden sonra dendi...Tweet ederim. Tweet edince, benim "hastaneden çıkınca, pembe güllü elbise, pembe topuklu ayakkabılar" alacak ve "süslenip püslenip" benimle evlenecek olan kızımı parkta koşarken hayal edin emi! Dualarınız, dualarımız, enerjimiz Dr. Suaweidane'in becerikli ellerinin olabildiğince iyi temizlik yapmasına odaklı olsun.

Olsun ki, en az bir hafta sonra başlayacak olan radyoterapiye moralli başlayalım!