Synchronicity: Anlamlı Rastlantı

Saat 12.30, ve yatmalıyım.

Ama merakta bırakmak istemedim.

Russel ile konuştuk. Benim endişe ettiğim karın ağrısının ilik nakli sonrası olabileceğini, kemoterapi, sıvı beslenme vb şeyler nedeniyle bağırsak hareketlerinin normale dönmesinin zaman alacağını söyledi. Kan değerleri de hala iyi, artık düşme beklemiyorlar. Hatta randevuyu iki hafta sonrasına verdiler ki geldiğimizden beri ilk kez böyle bir ara oldu. Ama ateşi çıkmasın, haaa dedi.

Nehir dünden beri kendini Mina (kuzeni), beni halası, babaannesi rollerine sokuyor, hatta dün Emre'yi de ekledi. Emre bundan iki yıl önce 5 aylıkken gördüğü kuzen! Yani ilişki fotoğraflar üzerinden. Genel olarak şu anda tamamen sanal ilişkiler içinde olduğu için, "normal" dünyası sanallaştı. Bir nevi Matrix durumu haline girdi çocuk.

Ve bugün bu insan isteği sonucunda, hiç yapmadığı bir şeyi yaparak bizi ve herkesi şaşırttı. Klinikte muayene odasında Russel'ı beklerken, bizi bıraktı, dışarıya çıktı, sevgili onkoloji hemşiresi Marcelle'in kucağına çıktı ve sarıldı, "gave her a big hug". Marcelle şaşırdı. Biz şaşırdık. Benim gözlerim doldu, bu insan hasreti içindeki halini görünce, hissedince. "Yapacak bir şey yok", bir süre daha böyleyiz. Sonra arayı kapatacağız.

Tüm bunlardan sonra zurnanın zırt ettiği yere geldik. Tahmin ettiğim gibi Russel bizi kararımızla başbaşa bırakacağının sinyalini verdi. Neyseki dersimizi çalışmış gittiğimizden sorularımıza yanıt aradık. Russel bizim sorulardan yoruldu artık. Neyseki transplantta olan fellow, klinik görevine gelmiş, Russel ile birlikteydi, bizi savunmak istercesine, "Ama farklı sorular soruyorlar, bu sorular yeni" dedi. Ch.14.18 olursa, yapacak doktorlarla yüzyüze görüşmek isteriz, kararımızdan önce dedik. O kolay dedi. Bu arada Ben iki kez "En önemli kararımız verecekken, tatile çıkmış olmanız harikaydı" diye şaka yollu takıldım. Bizim için Ch14.18 olanaklarını araştıracağını söyleyerek ayrıldık.

Ve eve geldik ki Sloan'dan e-mail gelmiş. 2 hafta içinde orada olmamızı, onların yapacağı testler olduğunu, baktım "relapse" var mı diye beyin MR'ı, CT scan falan istiyorlar, bunları "locally" yapacaklarını söylüyorlar. Sonra tedavi başlayacaksa da 350bin dolar "depozit" isterlermiş. Şimdi rahat yazıyorum, ama okuduğumda başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben bu kadar tahmin etmiyordum.

Hemen Russel'a e-mail attım, forward ettim...Ch14.18'den daha önce bir haber alabilir miyiz, bizi zora sokuyorlar diye.

Ve işte iyi haber geldi: Fort Worth büyük olasılık yaparız demiş.

Şimdi sakinim. Ch14.18'in maliyetini sormayı unuttuk. Bakalım ne çıkacak.

Ama en azından bahar ayı Nehir için "hayırlı" olacağa benziyor. Şebnem'ciğimin yazdığı "şans"lardan biridir bu diye umuyorum. Amerika'da tutunmamızın, biz başka yere gitmeyeceğiz diye ısrar etmemizin ana nedeni olan "yeni" tedavilerden birini alabileceğiz diye düşünüyorum.

Bugün Russel'a "relapse" i bir daha sordum. Geride kalan, gözle görülmeyen hücrelerse, onayladı, bence antikor bu işte çok akıllıca. Kemoterapiye cevap vermemiş, saklı kalan hücreleri bu kez başka bir yolla vurmak mantıklı. Özellikle de şimdi işe yaradığına dair "bulgu" varken. Çok mutluyum. Benim şimdi umudum var artık. Biliyorum siz, hep olacak diyordunuz, ben de fal bakacak, fal dinlemeye bayılan bir bilimdışılıkta olsam bile, "educated guess" e de bir o kadar (daha çok ) önem veren bir biliminsanıyım. Araştırmaya, bulgulara. İstatistikin eksiklerini bilsem bile, genel olarak vaka sayısı çok olan, hele ki "randomized" bir çalışma sonuçlarını önemseyecek kadar istatistiğe güvenir bir yapıdayım.

Benim teşhisten beri ilk kez gerçek anlamda umudum var. İlk kez gülümseyerek Russel'a sarıldım ve öpüştük. Bugün Nehir için çok hayırlı bir gün.

Nehir sağlıklı ve mutlu, öyle kalacak. Tıp sayesinde, belki de duaların, şansının onu karşılaştırdığı tedaviler sayesinde. İşte synchronicity belki de.

Kalbimin her köşesi aydınlandı, zihnimin her köşesi bahar çiçekleriyle doldu. Doyasıya ağlamak istiyorum, bu umudu hissedecek "hal"e geldiğim için. Biliyorum hala bir başka ihtimal var. Ama biliyorum daha çok olan ihtimal Nehir'in yanında artık. Çok şükür.

Nehir'ime 41 kez değil, sonsuz kez M A Ş A L L A H.

Canım kızım seni ve ablanı büyürken izlemek tek arzum. Ne az ne çok.