Düğün Konvoyu

Bu sabah, nihayet tantrumsuz başladı. Ve biz çok da geç olmadan parka gittik. Biraz salıncak, biraz kuru üzüm yeme faslı, kaydırakların orada takılırken, bir polis sireni...uzaktan baktım bir motosikletli polis. Çok ilgilenmedim. Sonra parktaki, zaten çok kişi yoktu, anne-baba, grandparents, yola doğru gitmeye başladılar. Ben de ayağa kalkıp bakayım dedim, merak.

Parkın tam karşısında bir kilise var.

Bir baktım, altı araba peşpeşe geliyorlar, polisler eskort imiş.

Şimdi zihinsel akış:

TR'den kalma alışkanlık, hangi mühim şahsiyet acaba, Kilisenin önde gelen rahibi?? Ama arabalar siyah değil.

Derken kilisenin önünde dizildiler. Herkes yakınlarına gitmek için yönelince, ben de Nehir'i alıp, yöneldim. Baktım, renkli ve süslü arabalar. Hah, dedim düğün var herhalde. Nehir'e "Aaa, gel bakalım gelin varmış" dedim. Yaklaştıkça arabalar baktım düğün süsü için fazla süslü. Meksikalıların falan adetleri herhalde diye bu kez kültürel bir "anane" beklentisi. O sırada, birinden beyaz tüyler içinde bir kadın da indi.

"Aaa, Nehir, bak gelin!" derken, bir yandan da yaklaşıyoruz. "Gelin" beyaz tüyleriyle kuş görünümünde, mavi külotlu çoraplar. Ben gelinlik modeli "çok" baktım, hiç görmemişim.

Damat yok.

6 tane "acaip" araba bir kilisenin önünde ne yapar?

Ben ne bileyim, cenaze konvoyu olmak için de fazla süslü.

O sırada kilsenin yanındaki katolik ilkokulundan çocukların bahçeye çıkmalarıyla bende şıngır şıngır şıngır jeton düştü, ya da bu devre uyarlarsak Turkcell bağlantısı sağlandı. Birkaç gün önce haberlerde rastgeldiğim, "Houston Art Car Parade"'e katılan arabalar-mış. Yani sanat şahaseri arabalar, okul çocuklarını ziyarete gelmişler.

Çocuklardan önce biz bakmaya başlamıştık. Çok da güzel oldu. Benim haberlerde ilgimi çekmişti, cumartesi günü öğlen birde biryerlerde olacaklarmış. Hay Allah sıcakta gidilmez demiştim. ayağımıza geldi.

Ah ama fotoğraf makinamı almamışım. Evden çıkarken, farketmiş, parkta çok fotoğraf çektim diye, boşvermiştim. Ah, kafam.

Ben en çok üzerinde 700 masa tenisi topu yapıştırılmış olan arabayı beğendim. İçinde babalarına yardım etmiş iki tatlı çocuk da vardı. Gururluydular. Nehir hepsini inceledi. En çok üzeri deniz kabuklarıyla bezeli olanı inceledi. Tenis toplarını abiler ve ablalar gibi elledi, oynadı. Okullu çocukların yanında hiç ürkmedi. Leyla'dan alışkın. Katolik okulu kızlarının kısa etekleri bana bilin bakalım nereyi hatırlattı!!! Evet, evet...Bir zamanlar biz de kıkır kıkır dolaşırdık.

Değişiklik ayağımıza geldi. Çok güzel oldu.

Ve oyun yerine giden en küçük çocuk grubu, çeşmeden şöyle su içitiler. 15 çocuk kadar. Biri çeşmeye geliyor, öğretmen ve tüm çocuklar 10-9-8-7-6-5-4-3-2-1-0 diye sayıyor, 0' da suyu bırakıp sıraya giriyor. Böylece dizilip, okula girdiler. Bu kez okulun kapısı açık kaldı, Nehir içerideki çocuk heykelini görünce, giriverdi, zor çıktık, okulun içideki oynayan çocukların yanına gitmek istiyordu.

Öğlen eve geldiğimizde bir tantrum.

Uyku. Uyku sırasında Hande ile SKYPE de iken, bana verdiği taktikle, uyandığında yeni bir tantrum olmasın diye, bana yardım e tti, babasına yardım etti, giysi seçtik. Ve uzun süreden sonra Nursen Teyze'ye gittik. Yine güzel bir akşamdan sonra, geldik.

Anne uyku ister.

Bugün Fort Worth'ten aradılar, haftaya "estimate" verecekler.

Versinler değişemem, desinler değişemem!