5 Temmuz: 9. GCSF

Gece benim için kesintisiz geçti. Aslında RMH'ye (eve yazıyordum az kalsın), gidince, ve yatınca kendi kendime, kelimenin tam anlamıyla ne yapacağımı şaşırdım. Kimsecikler yok. Nehir'in burnumun dibinde bana bakan yüzü yok.

Ama televizyonda "Grease" vardı. Olivia Newton John'un kabarık elbisesini, çocukluğumda nasıl izlediğimi, benzer pembe etek ve düz ayakkabılarım olduğunu anımsadım. Hani bir ara moda olmuştu, uçuk, bebek mavisi, pembesi...

Sonra da yeni kitaba başladım.

Ve uyudum.

Ve rüya gördüm...sevdiğim bir arkadaşımı (ona e posta ie anlattım zaten), yüzündeki ifade çok güzeldi, bana da iyi geldi. Sadece rüyanın bir yerinde güzel bie deniz vardı, biraz imrenerek bakıyordum, girmek için. Nehir'i Ege Deniz'ine götürmeyi çok istiyorum. Yani denize gitmeden yaz geçmez ki...geçermiş. Geçen yıl öğrenmiştik. Yok yok okyanuz değil, bizim denizimiz!

Gelin görün ki, dinlenmiş uyanmadım!

Sonra Bilge (Y.)'nin yazdıklarını okudum. Bugünlerde kan değerlerini merak edip, ben de taaa bir yıl önceki yazılarıma bakarken, ses tonumdaki farkı ben de görmüştüm. Zaten üzerimdeki ağırlıktan anlaşılıyor. Fiziksel olarak da, ruhen de yorgunum. Neyseki, diyorum, birkaç ay da olsa, ara verebilmişiz. Ben kendimi geçen şubatta toparlamış hissetmiştim, okula yeniden başlayınca, iyi hissetmeye başlamıştım. Hani şarjımız tam dolmadan fişten çekiliverdik!

İn-patient olmayı hele, unutmuşuz. Halbuki, 2008 Kasımdan 2009 Ekime, tedavinin çoğu hastanede yataraktı, ve bir hafta bize vız gelirdi. Ama bedeli var. Bedenlerimiz yorgun.

Bence, en iyi performansı Nehir gösteriyor. Yine çoculuğunun ve kişiliğinin verdiği güçle, ortama uyum sağlıyor. Bugün yeni iğneler takıldı, derken borusuz (yani serumsuz) gezme izni kopardık. Ben izin için konuşurken, bana "dışarı?" diye sordu yine. Tatlım. Sabırla bekliyor. Sonrasında borusuz olmanın tadını çıkarttı. Saat 11.00'den dörde kadar oyun odasındaydık. En son, oturmak isterken sandalyeyi ıskalayıp, başını vurdu dolabın kenarına hafif. Ben buz için hemşireyi bulunca, doktorlara söyleyeyim dedi. Bende jeton düştü, "Hafif çarptı, CT falan istemiyorum" dedim. Başım zonkluyordu neredeyse, güzel geçen bir günden sonra Nehir'i gereksiz radyasyona tabi tutup, bir de stres edeceğiz diye...şimdilik ses yok. Sanıyorum atlattık.

Katta çok az kişi var. Bugün tatil diye...Hastane de boş. Klinik kapalı. Ama geçen yıl hemen hemen tüm tatilleri hastanede geçirmiş bizler için 4 Temmuz'u atlamak olmazdı. Gerçi, TCH'te olsa, bu özel günde gelen gelene olurdu hastane eminim. Burası biraz durgun. Yine de palyaçolar buradaydı. Doğrusu tatil günü gelmiş olmaları çok hoşuma gitti. Aynı sirke bağlılar hepsi, "Apple's Circus" sanıyorum adları, çok şirinler gerçekten de.

E, hadi "gerilim" yazıyormuşum...Bugün WBC: 0.5!! Yeyyyyy!!!! Kı pır tı!!!

VeTatlıYorumcularaNot: Nurgüncüm, ne düşündüğümü yazayım, Mahmut'a dedimki, "Nurgün herhalde ya Kıbrıs'ta, ya da projesiyle uğraşıyor, yok ortada"...dün...tatlım, zora düştüm mü çıkıyorsun ortaya...bu yeter zaten. Ve hep arkamda, arkamızda olduğunu biliyorum.

Sevgili Bilge, ne güzel yazmışsın...bilirkişiden gelince, "iyisiniz" bir başka oluyor, teşekkür ederim, ederiz. Nurdan'cım, sevindik bak!!! Ve Hande'cim...senden ses çıkmadı mı, ah işte o zaman, hmmm diyorum, şehir dışında olmalı : ))

Beni toparlamakta üstünüze yok, teşekkür ederim!!!