10.GSCF

Bu sabah kan değerlerinde doktorun tabiriyle, "sluggish", yani ayak sürüyen, ama bir kıpırdanma oldu. Herkesin yüzü güldü. "Bence kök hücre gerekmeyecek, birkaç gün sonra olacak" dedi, sonra da.

Benim de moralim dünden beri iyi. Çünkü Nehir'in halinde olumluya dönüş dün başladı, bugün devam etti. Doktor kan değerlerindeki kıpırdanmaya bağlıyor. Hafiften yemeğe başladı. Nasıl mı?

Dün akşam Nehir'e farklı tad ne olabilir derken, aklıma Üsküdar'dan mantı istemek geldi. Aradım. Kendimi tanıtmadan, mantı ve babaya da etli bamya (!) istedim. 15 dakika sonra paket geldi. Mantı, bamya, derken, bir baktık, köfte ile pilav ve bir de tatlı!! Nehir olduğunu anlamışlar, kendileri eklemiş... Doğrusu bu jest çok güzel oldu. Hem de Nehir iki köfteyi de yedi!! Yani "cuk" oturdu.

Dün gece de ben RMH'de kalınca, sabah gittiğimde, babanın iki gece sonunda hafiften yorulduğu anlaşılıyordu. Baba sabah dinlenmesi için bu kez RMH'ye, ben de Nehir'le etkinlik peşine düştüm. Bugün yine izin aldık, borusuz üç saat. Tam oyun odasına gittik ki, temizlik için kapalı. Biz de odaya döndük. Bugünün eğlencesi, aile odasındaki kahve makinesine bardak yerleştirip, sonra sıcak çukulata düğmesine basıp, içecek almak. Bir de benim için kahve (!) almak oldu. Nehir bayılıyor, bizim gibi olunca. Tabi ben, sıcak çukulata "sıcak" deyip, sonra da o acaip suni (bizim severek içtiğimiz laf aramızda) şeyi döküyorum, Nehir unutunca...

Saat dörde kadar, müzik eşliğinde, sulu boya, yapıştırma, elişi yaptık, makasla kesme...vesaire yaptık. M a ş a l l a h, keyfimiz yerindeydi. Saat dört buçuk gibi Nehir bir anda, bzzzz olunca bir baktım, uyku hali. Geç saat olsa da uyuduk.

Derken bugün "şehre" Gülnurcum gelmişti, bilmeyenler için, Turkish Team ekibinden, yani yıllanmış arkadaşım...Ben onunla buluşmak için çıktım. Gülnur'un gelişi saat dokuzu bulacağı için, hastaneye gelemeyecekti zira. Yarın, Nehir de görecek, inşallah.

Gülnur yol yorgunu diye , ben gideyim dedim, kaldığı yere, ve bir taksiye bindim. Taksici, hemen "Nerelisiniz?" dedi, "Türk" deyince ben, "Nasılsın" dedi, aksanlı, "Siz nerelisiniz" deyince, "Komşuyuz" dedi, biraz sorgudan sonra, laf atma diyelim, hangi komşu falan...Suriyeli imiş. Lafladık. Neden burada olduğumuzu sordu, söyledim. O da anlattı. karısı meme kanseri olmuş, önce Sloan'da tedavi görmüş, sonra kanser geri gelmiş. Presbyterian'da tedavi görmüş....filan filan...Bana akıl verdi, para konusunda. O sırada Gülnur'la buluşacağım noktaya geldik. Para almadı!! "Benim küçük bir katkım olsun" dedi. Ali Bey.

Ne bileyim, iki günde iki tane yardımsever, ince davranış. Nehir'imin gönlüne, talihine katılsın.

Böyle basit, iyi davranışlar bizi insan yapan, bize insanlığı hatırlatan, dünyayı, yaşamı güzelleştiren. Teşekkür ederim.

Sonra da Gülnur'cuğumla bir güzel sohbet ettik, sanki İstanbul'da bir kahve için buluşmuşuz gibi...Benim en naif, en duygulu arkadaşım. Ne iyi ettin!!!