Gun 41: M A S A L L A H

Bu sabah Houston saatiyle alti, burada 4 AM, Nehir uyandi, kalktik, Leyla'ya baktik, baba bu kez kanapede uyumus...Nehir babasiyla ablasini uyur gorunce neyse, yatalim dedi...bu kez saat burada 7 olmustu, uyandik.

Dinlenmis.

Kahvaltidan sonra, Whole Foods'a ziyaretimizi yapip, eve donduk. Aksam bes bucuktu, sicak azalmistir deyip, yakinda bir parka gittik. Sicakti hala. Houston'daki nem yoktu ama derece ayni idi. Saka gibi, o kadar mil, uc, ayni sicakliga tosla! Yine de cocuklarin hosuna gitti. Nehir bir yildan sonra kum bulunca, kumda oynadi. Leyla tirmandi durdu ve scooter'a bindi. En son baska iki cocuk birbirlerine kum atip da Nehir'e de gelince, bizim kalk borusu calmis oldu.

Eve geldigimizde artik her saatle gec olmustu. Ama anlasilan uyum sagladik, ve Nehir buranin saatiyle uyudu.

Seda'larin bahcedeki kedileri geldigimizden beri ortalikta yoktu, sabah yemek koyunca aksam geldi. Derken, simdi ne goreyim bir rakun, kedinin yemegine gelmis, gozgoze geldik, ikimiz de kipirdamadik, ben iceride o disarida, ben "Mahmuut, cabuk gel, bu rakun mu?" diye "ses"lendim. Hay su Amerika'nin dogal hayati...zaten "hay bin kunduz" lafindan ogrenmis olmaliydim cocukken!!! Aynen, hay bin kunduz, bu da nereden cikti simdi, dedikten sonra kedinin kalan yemegini iceriye aldik.

Sedalar yola ciktilar, simitlerle birlikte yoldalar. Hadi bakalim simdi onlarin gelmesini bekleyecegiz.

Keyfimiz yerinde, 24 saat uyku biraz zor ama bugun iki saat oglen uykusu bana cok iyi geldi. Sicak da azalirsa, degmeyin keyfime, kirk bir kere!

Nehir saglikli ve mutlu. Ah unuttum, bu kadar aydir, yattigi yerlerde, evde, hastanede, veya RMH'de, alistigi icin oyun odalari, cocuk DVDleri, dun yattigimizda, karsimizda kucuk bir televizyon, "Teletubbies izlicem" diyordu ve "oyuncaklarim nerde"...Ve baska bir komikligi ise, odadan yolunu bulup cikamiyor olusu. Misafir yataginin odadaki durus bicimi, bizim evdeki gibi, ve karsisinda da, yine bizdeki gibi, bir kapi var, ama banyo kapisi, dun habire, "Babaya gidicem" deyip oraya giriyordu. Bugun de yine baska bir kapinin onunde durmus, dolap kapisi -closet-, "Anne ac cikicam" diyordu. Biraz degisiklik iyi oluyor sanirim, kizimizin dunyasi genisledi! Saka bir yana, hani bir haftasonu Austin'e gittigimizden beri, ilk kez hastane ortamlari disinda bir yere geldik! Hip hip hurraaay!

We did it! We did it!

FotoNot: "GreenLawn" park. Bol bol tırmanma yeri, dikkat ediniz tepedeki minik kız Leyla, Nehir de tırmanıyor, yarı yola kadar tabi. Ve Nehir'in bir yıldan sonra kumla ilk teması, değmeyin keyfine,çok sevdi.