Ve başladık.
Ve Dr. Granger'ın dediği gibi, ve bizim de alışık olduğumuz gibi, M A Ş A L L A H, çok rahat geçirdik, geçiriyoruz. Yani bir yandan monitöre bir yandan da serum ve ilaçlara bağlı olması dışında, "kendinde" geçirdi, geçiriyor. Sabahı, dün yaptıkları VRE (bir virus) testinin sonuçlarını beklediğimiz için odada geçirmesi gerekti. Uzun süreden sonra hastaneden keyifli SKYPE konuşmalarımızı yaptık.
Öğleden sonra sonuçlar beklediğimiz gibi negatif gelince, sevinç içinde, Leyla ile oyun odasına gittik. Nasıl mı, bir arabada monitör, bir elimizde meşhur "pole", yani serum ve ilacı taşıyan askılık, Nehir ve Leyla elele, küçük bir kervan olarak gittik oyun odasına.
Nehir artık iyice alışkın, beni doll house'a götürür müsün, şimdi şuraya, sonra buraya diyerek yönlendirdi bizi. Biz ise ağır araç görünümünde, neyseki olduça büyük oyun odasında nispeten kolay manevra yaparak Nehir ve Leyla'nın oyun oynamalarını sağladık.
Görevi tamamlamanın, alıştığımız hastane rutininde olmanın, ve Nehir'i neşeli görmenin tatlı rehaveti var üzerimde.
Akşam, acaba hiç doktor göremeyecek miyiz derken, yine Mark Dungan'da sıklıkla adını gördüğüm, Dr. Eames uğradı. O da çalışmanın çok heyecan verici sonuçları olduğunu tekrarladı. Gelcek haftanın daha zor olacağını, ama sonuçta endişe verici yan etkilerin az çocukta görüldüğünü yineledi. Bakalım.
Ah sahi, dün gece Nehir beni yanına çağırmış, yanyana yatarken, uykumdan bir ağlama sesiyle uyandım ki Nehir yataktan düşmüş! Bir an "borular" diye aklımdan geçirdim dehşetle, sonra henüz seruma bağlı olmadığını hatırlayınca, rahatlayıp, tahminen poposunun üstüne düşmüş Nehir'i yerden aldığım sırada içeriye iki hemşire birden daldı. Fakat, TCH'teki muhtemelen, doktor çağırmak, buz koymak, incelemek yerine, yere ve yatağa ek yastık koyup çıktılar! Aslında hoşuma gitti çünkü boşuna uykusu bölünsün istemedim. ve kan değerlerinin iyi olduğunu bildiğim için de endişe duymadım. O sırada hemşire içeri girdi, geçen sefer imzalatıp bu kez unutmuş olduğu, aynı yatakta yatma onay formunu imzalattı, saat gecenin üç buçuğunda! O da benim kadar dehşete düşmüştü sanırım!
Ama nasıl oldu, toplam 30 cm boşluktan sığdı da düştü anlamadım. Hande'cim seni andım, nasıl da biz karyolasının kenarlarını çıkarmışken çok erken deyip taktırmıştın!!!
Neyse bu gece boşluklarda yastık var.
İyi başladık.
Iyi baslayinca iyi gidiyor biliyorsun. Nehir daha oyle seyler yapacak ki seni sasirtacak, sen bu yatak olayini gulerek hatirlayacaksin. Hepinizi cok cok opuyorum.
ReplyDeleteHadi bakalim rast gele! Nehir saglikli ve "hastanede bile" cok mutlu!