Sıradan günlerimize bir gün daha ekledik.
Ah, ama durun, bugün çok farklı olarak, harika yağmurlu bir sabaha uyandık. Yağmurlu havaları sevmediğim o çok eski günleri düşünüyorum da. Güneşlenirdim bile! Şimdi, Nehir'i daha rahat giydireceğimiz bir gün diye hele çok seviniyorum. Arabada, 80 F'ı görünce, artık alıştığımız, 100 yerine, "Aaa bak bak" deyiverdim, çocukların sıklıkla söylediği gibi. "Anne anne, bak bak". Hepsi iki kez, garantiye almak için.
Bugün en önemli alışverişimizi yaptık. Nehir doğduğunda beri ilk kez bir "stroller" ve bir araba koltuğu aldık. Leyla'nınkileri ve öncesinde de yine başka bir arkadaşımınkini kullanıyorduk. Kullandığımız bebek arabasının katlama düğmesi kırılmış, tam o sırada eşyasını aldığımız Hintli ailenin verdiği arabayı kullanır olmuştuk. Şimdi babanın boyuna ve hafif, yani bellerimize uygun, ve bundan sonraki seyahatlerimizde rahatça kullanacağımız birini seçtik.
Araba koltuğumuz ise taa İstanbul'da yırtılmış idi. Bir türlü sıra gelmemişti, buraya gelince de sırasını kaybetmişti. Ama artık Fort Worth'e gidip gelme sırasında, uzun yolda, güvenli ve temiz bir tane olsun istedik. "Fena değil" olanda anlaştık. Bir de araba camına güneşlik aldık.
Yolculuk techizatımız tamamlandı yani.
Bu kez ne gerektiğini daha iyi bilerek, daha az eşya ile gitmeyi umuyorum. Bu yıl eşya topla eşya boşalt...
Şikayet mi bu yoksa. Hayır. Olmasın. Bu sayfalarda şikayet yok. Çözüm var!
Yaz tatili için Amerika'daki Türkler bir bir "memlekete" yol alırken, beni yalnizlık hissi aldı. Dün Özlem havaalanından aradı. Güldüm. Kışın "gidiyorum" dediğinde hüngür hüngür ağlamıştım. Bu kez ağlamadım.
Seda'lar da varmışlar. Nursen haftaya gidiyor, Ilgın'lar da...
Su gibi gidip gelsin hepsi!
Biz de.
TeknikNot: Yan tarafa "google search" ekledim, blogda arama yapılabilmesi için. Öğrencim Harun önermiş. Aydo, umarım bir şeyleri karıştırmamışımdır!
FotoNot: Eskice ir fotoğraf. İlk Fort Worth'de kızlar dergi okurken, yataklarında.
Bir gordum, bir kaybettim seni bugun Zeynep'cim. Hepinizi opecektim, iyi bir Fort Worth seyahati dileyecektim. Kucuk kizimizi koklayip, buyuk kizimizi opecektim. Anneye sabir, babaya kuvvet dileyecektim. Bu ikincisi de bitecek, 'elde var 2' diyecegiz cok yakinda diyecektim.
ReplyDeleteBaktim yoksunuz, ben de yaziyorum iste buraya;
Hepiniz harikasiniz!!! Hepinizi cok seviyorum, tum iyi enerjim, tum iyi dileklerim sizinle, cok cabuk gececek bu gunler!!!!!
Selamlar,
ReplyDeleteEvet bu sitede sikayet yok dedin Zeynep biliyorum ama, gercekten de yazilarimi post edemidigim icin sinir oluyorum. Nedeni de su, aslinda bu soru Aydo'ya olabilir daha cok, post a comment kismi acilmiyor, bazen tum gun. Simdi baktim acik. Burasi da Hande'ye, "ayni sey Apple'da da oluyor, onu da deniyorum valla". Bir bilen varsa bana yazsin ne olur. Dun mesela adimi bile yazamadim.
Neyse hazir acik bulmusken, daha fazla uzatmayayim.
Dun yazmak isteyip de yazamadigim uc sey var: birincisi; Nehir'in babasina dressing change isini hemsireler yerine onun yapmasini istedigini soylemesine bayildim. Bu ne kendini bilmisliktir, ne akilliliktir. Insanin yapmayacagi varsa da yapasi gelir valla. Zaten ablamda demisti, bir sey istemesini o kadar guzel biliyor ki diye. Gozumde canlandirdim onu ve tarzi cok hosuma gitti, cok Zeynepce bir tarz,nazikce, ama kesin.
Ikincisi, de senin mukemmel degiliz diye yapgin icten ozelestiri cok hostu. Ama bizler zaten sizin mukemmel oldugunuzu dusunmuyoruz, insanin oldugu yerde mukemmelligin tanimi o kadar degisken ki. Buyuk bir is basariyorsunuz, hatasiyla sevabiyla ve bizim de taniklik ettigimiz kadari ile ornek alinacak pek cok davranisla dolu her gunu. Hele ki senin durumunda olanlar icin, dikkatle okunsa el kitabi olabilecek bilgiler bile iceriyor. Daha ne olsun. Gerisi dogal insanlik, annelik hallleri.
Ve ucuncusu de, kendini her seye hazirladigini soyleyisin cok icimi burktu. Canim arkadasim ne kadar haklisin, Nehir'e bakarken bunlari hissetmekte, annelik normal zamanda bile endise etmekten baska bir sey degilken boyle bir durumda baska ne dusunulebilir ki. Ama "an"lari, kucuk buyuk butun sevicleri yasamayi da sakin ihmal etme ne olur. Onlar senin gunluk ihtiyacin olan dozlar, hepsini hak ediyorsunuz. Her firsatta gevseyin, bu sizi gorevlerinizi yapmaktan alikoymaz nasil olsa.
Herkes gidiyor diye huzunlenisin de cok hakli bir tepki diye dusundum okurken. Amerika ve yalnizlik hissi o kadar yakinki birbirine. Ama cok yakinda ablamin ici buruk bir sevincle dolacak sen donerken, oda sizin yoklugunuzu hissedecek. Az kaldi. Her sey yolunda gidiyor,
Bir kac ay sonra donuyor olacaksiniz ve bugunleri unutacaksiniz.
Fort worth seyahatleriniz birbirinden iyi ve basarili gecsin, Cok az tantrumlu, bol koruma kalkanli, neseli ve eglenceli olsun. Kalbimizdeki tum iyi enerjiler, saglik ve guc Nehircigime aksin.
Nehir saglikli ve mutlu. Sukurler olsun!
Nurgun