Gün 36: Sarı

Internetime bir haller oldu, hastaneden bağlanamıyorum, RMH'de ise kapının önünden ancak alıyor...

Kısaca:

Nehir ateşsizliğini sürdürdü.

Dün gece iki kez, bu gün de bir kez tantruma girdi, hemşire görmeye dayanmaz halde. Bugün en sonunda, saat dört gibi, önce play room'a, sonra da dışardaki küçük playground'a gittik. Bu konuda Cook daha iyi. Texas Children's şehir içi, hastanenin önü anlamlı değil idi, olan playground ise kapalı idi.

Sonra da kafeteryada yemek yedik, birlikte.

Bakalım, yarım Dr. Eames, ne diyecek, pazartesi çıkmamız mümkün gibi, ama Nehir'e bağlı. Ben güçsüz görüyorum, ama evde toparlamamız daha kolay olacağa benziyor. Acaba sürpriz yarın çıkartır mı diye küçük de olsa bir umut var.

Baba bu gece bana izin verdi. Ben ya çıkarsak diye çamaşır yıkamakla meşgulum. Enfeksiyondan beri, fizikselden de çok psikolojik olarak çöktüm. Artık çare yok, Şebnem'in işaret ettiği yıldızlara verip, yola devam edeceğiz.

Nehir sağlıklı ve mutlu. M A Ş A L L A H.