Monday, March 23, 2009

"Laflayalım"





Sevgili Özgecan'ın tabiridir.

Dün:

Çok şenlikliydi...Sabah Hande pastayı yaptı, ben çıraklık yaptım. Esas işim (Aydacım kulakların çınlasın) pişmiş kremanın üzerini hindistan cevizi ile kaplamak oldu. Fotoğraftan görmüş olduğunuz gibi tatlı bir tavşanımız oldu. Baba ise kısır yaptı. Sabahı evde hazırlıkla geçmiş oldu. Amacımız Nehir'in uyumasını sağlamaktı. Tabi uyumadı.

Biz de ümidi kesip, saat üçü biraz geçe Nursen Teyze'lere yola çıktık. Neşe içinde, gittik, sıcakta uyumak üzere iken hepimiz, Nehir uyudu. Sonunda ilk misafir olarak vardık.

Sonrası...pasta üfleme, ve hediye açma. Hande'nin getirdiği, İstanbul hediyeleriyle başladık...Gelen misafirler, bu Noel Baba görüntüsü karşısında "şaşırdılar"...Çünkü paket üstüne paket çıkıyordu çantadan. Neyse ben, "Hande pasta yapmaya, ve hediyeleri getirmeye geldi" deyince, tahminim biraz daha şaşırmışlardır...ama olsun, Nehir çok mutluydu. Leyla kardeşine yardım ederken çok mutluydu.

Bu uzun hediye faslından sonra, Nehir balon peşinde koştu, sekize geliyordu ki, eve döndük. Leyla da Nehir de arabada uyumuşlardı. Nehir geceyi su içerek, yediği böreklerden tabi, geçirdi. Ben ise ona su şişesini verme işini üstlendim.

Sabah:

Biz erkenden radyoterapiye gittiğimizde, Leyla ve Hande uyuyorlardı. Yani Hande uyumadığını söylese de biz onu görmedik! Sonrasında kahvaltı, ve babayı evde bırakarak Kızlar, parka gittik. Sonra, Whole Foods'dan yemek alışverişi. Arada kliniğe gittik, biz finans işlerini konuşurken, Leyla ve Nehir play roomda, Hande ile kaldılar.Çıkışta kitapçı ziyaretinin sonunda eve geldik. Baba uykunun verdiği enerjiyle, balık yaptı, ve kısır yedik.

Bu arada, akşam yemeğini beklerken, Pelin ve Mercan'ın Nehir'e yapmış olduğu resimlere baktık! Nehir resimlerdeki isimleri, bakarak güzel güzel tekrarladı, Pelin, Mercan, Leyla, Nehir... harika "visualization"lar için teşekkür ediyoruz! Açıklamalar süper. Ben en çok çocukların havuzda olup, annelerin kenarda yattığı resmi beğendim!

Gece ise...Bilge'nin göndermiş, olduğu İstanbul parti fotoğrafları sonunda saklandıkları giysierin altından çıktı ve baktık. Nehir heyecanla tanıyordu. Leyla anlatıyordu. Babanın ve benim gözlerim doldu...Güzel arkadaşlarımız!

...

Yarın Russell ile görüşeceğiz, bakalım transplant tarihi belli olacak. Bugünkü görüşme iyi geçti!!!

4 comments:

  1. Merhabalar Zeynep Hanim,
    Oncelikle gecmis olsun ve Nehir'in en kisa zamanda sagligina kavusmasini diliyorum. Izininiz olursa blog adresini mezun.com'a yazmak istiyorum.

    Berna

    ReplyDelete
  2. Evet dunku partinin enerjisi beni de etkiledi inanin. Ama en cok da partiye gelenlerin sasirmis, sonra da cok sasirmis olduklarini soyledigin anlar kafamda canladi bir an...Ne cok hosunuza gitmistir kimbilir, insanlari sasirtmaya bayilirim...Tekrar kizinizin dogum gunu kutlu olsun sevgili Zeynep ve Mahmut.

    Bu sene baska "dogum gunu" partisi yok, Nehir'e soyleyin lutfen...

    Parti yok ama, parti ile ilgili olarak soylenecek cok sey var kafamda...

    Leyla'cigim ne şık ne tatliydi oyle, ama ayni zamanda da cok da muzip, her zaman oldugu gibi, resimleri cok sevimliydi...

    Zeynep hic de oyle cok kilo almamissin, sen Nursen kilo aldirdi diye yazdikca, ben stresle birleştirip, fıçı gibi olduğunu falan dusunmustum, valla bomba gibisin...Anne ve kizlar harika bir ucluydunuz...

    Tabi Mahmut'cugum, seni gormezden gelmek mumkun degil...Senin gibi kocaman omuzlari olan bir babam olsa, her seye gogus germek kolay olurdu. Eminim Nehir'in basarisinda senin payin cok buyuk...Biz hep Zeynep zeynep yaziyoruz ya bakma, blog sahibi bugune bugun...

    Hande, valla bir itirafta bulunayim ben pastayi "kedi sandim":) Hatta, ben fare pasta beklerken, kedi cikti, yahu bu kiz kedi fareyle oynar gibi oynuyor bizimle diye yazacaktim ki,...Tavsanmis...Diyorum bende idrak guclugu var diye, daha nasil aciklayayim...Burada da isteriz, ben anlamam...

    Tabi ablacigim, seni tek gecerim...Harika bir parti olmuş sayende, bu emeklerin sana geri donecek emin ol...Ben bir an o evde verdigimiz diger guzel partileri hatirladim...Havanizda cok guzelmis sansiniza... Eline koluna saglik...Ama cok seker kizlar degil mi?

    Bende orada olmak isterdim ama, fotgraflarla gitmis kadar oldum, 4 ayini aldi ama, partiye kadar ogrendin bu isi, bir aferin de bunun icin Zeynep...

    Benim icin cok guzel seyler yazan sevgili Bilge, dun kucuk kizina gecmis olsun diyemedim, buradan ona da cok sevgiler...Pelin'de sapanca da medivenden ucmustu, ama onlari koruyanlar var gercekten de...

    Bir animi anlatayim; bizim cocuk doktorumuz Ozdemir Ilter cok tontondur, tatlidir,sever ve cok guveniriz O'na. Bir keresinde mercan 3 yasinda mermer zemine cok kotu dusmustu ve kafasinda aninda tenis topu buyuklugunde bir sislik olmuştu. Ben ki bu konularda cok rahatimdir, hayatimdaki tek gun, amrikan hast. acile goturduk. Gerci bunda sevgili doktor arkadasim Nese'nin de-kulaklari cinlasin- payi buyuktur, neyse, hastanede de biraz bakip bir sey yok diyip gondermislerdi. Eve geldik, gunlerden cuma gecesi, sali gunu de amerikaya gidiyoruz. Bende, hep okuruz ya dustukten iki gun sonra beyin kanamasi gecirdi haberlerinin stresi var ucaga da binecegiz, aldim goturdum Ozdemir Bey'e...Hic unutmam Ozdemir beyin lafini..bu cocuklar demişti; "siz annelerin sakarliklarina karsi dizayn edilmislerdir", "oyle lastik gibidir ki onlarin damarlari, siser siser, sonra da eski haline geri donuverir, o iki gun sonra beyin kanamasi gecirenler, yasli, vucudu damarlari esnekligini kaybetmis kisilerdir"...Tabi bende tasarimciya -artik koruyucu meleklerin kim oldugunu anlamis oldunuz boylece- dualar ede ede, gitmistim amerikaya...

    Iste boyle, parti bitti, transplant scedule edilmek uzere, her sey yolunda, herkes saglikli ve mutlu...Life is beautiful...Sevgiler, sevgiler, sevgiler...

    Kizlarimin mesajlari cok makbule gecti, tesekkurler...

    ReplyDelete
  3. Birkac sey var...unutmadan yazmak ıstedigim cunku genelde Bilge'nin dedigi gibi kafamdaki cogu konuyu yazmadan post etmis oluyorum.

    1. Nurgun dun senin yazina agladigim kadar resimlere aglamadim...
    Nehir'in Zeynebin kucagindaki resmini print ettim ve astim ofis boarduma ....butun gun onu seyrettim..hayranlikla ve gozlerim dolarak...
    ama senin yazini okuyunca yanindakiler "birsey mi oldu birkac gundur aglamiyordunuz" dediler...

    2.Ve daha da onemlisi Nehir bana gercekten kilo almis gorundu...Elbiseden midir, gulumsemeden midir bilemiyorum ama hic zayif gorunmedi...maasallah diyorum...

    3.Ve Leylacigim...Nehirimin bence asil melegi...Her onemli adim oncesi onun yaninda olarak varligiyla onu zor gunlere hazirlayan melegi...Heberin olsun donunce sana oyle bir sarilacagim ki...kendini hazirla:))

    Hepinizi cok opuyorum...Bol bol gulun...hem gulmek size cok yakisiyor ... hem de gulmek sagliga yararli bir sey...Allah hep guldursun...

    Sizleri seviyorum...

    ReplyDelete
  4. Zeynep'cim,
    Fotograflarin uzerine hikayesi de eklenince gercekten sanki pazar gunu oradaydim da bir cabuk donuvermisim gibi oldum ... biz bile "keske orada olmaktan" bahsedip dururken simdi Leyla'cigi daha da iyi anliyorum, kimbilir nasil bir mutluluk onun icin ozleyip ozleyip de sonunda sizlere kosup sarilmak.

    Cok cok tesekkurler gecmis olsun dilekleri icin, hersey yolunda gorunuyor ve ben hayretler icindeyim ... Bizim de doktorumuz Barbaros bey (Nehir'cigin teshisinden dolayi blogu okuyan herkes taniyor), Ozdemir Ilter'in en iyi ogrencilerinden ... a tamam simdi yerine oturdu, Barbaros bey diyorduki Mahmut'un akrabasi Oguz bizim klinik projesini ustlenen mimar diye, tabii ki senin esin Oguz 'dan bahsediyormus Nurgun'cum. Yani ailenizde baska Oguz yoksa tabii. Bize de sevgili Nergis onermisti, cocuklar cok seviyor, o kadar memnunuz ki ...

    Guneste 12 dereceye "yasasin super hava" der hale getirdi butun kis kotu giden havalar bizi. Babamiz hasta ve evde iki gundur; aksama dogru nazina dayanamayip parka kactik cocuklarla, yatma saatine yakin geri donduk. Zeynep'cim aklima Nehir'le ilk park sefalariniz geldi ve cocuklarla cocuk olmak hevesiyle ciktim Selin'le en buyuk kaydiragin tepesine, oyle bir inmisiz ki zaten cok da saglam olmayan dizimin ustune butun hizimiz ve agirligimizla indik ve ben bir yandan gulerken bir yandan "eyvah" diye dusunuyordum icimden ... 40 yas bu isler icin son kullanma tarihimiz mi yoksa ?

    Hastane ile ilgili olumlu gelismeleri sagolsun Hala Zeynep bir gece onceden haber verdi, cok sevindim ... Nehir'cigimizi hicbir yerden geri cevirmelerine izin vermeyeceginizi anlamislardir artik umarim ...

    Hersey her gecen gun daha guzel olacak !
    Opuyorum binlerce,

    ReplyDelete