"Prom"

Sabah radyoterapiye gittik... Sonrasında Nehir önce bu ara alıştığı üzere "egg and cheese" bagel ini yedi. Bu arada zaten sabah çok sevdiği elbisesini giymişti, prom için seçmiş olduğu.

9. kata çıktık. Önce soruşturdu, "Kimin doğumgünü" diye, ben "Bu doğumgünü değil, buradaki tüm çocuklar için parti" deyince, ve 9. kattaki oyun odasına giren çıkan "süslü" çocukları görüne, yemeği biter bitmez, "Hadi gidelim" dedi.

Oyun odasına girdik ki...makyaj yapanlar, bir köşede aksesuarlar, bir yerde taçlar, başka bir yerde gece çantaları, bir diğer yerde yüz boyama...herkes hazırlanıyor.

Nehir'in kefi görülmeye değerdi.

Önce, bir taç ve "wand", değnek aldık. Pembe.

Sonra mor, pullu bir çanta.

Derken, makyaj için oturdu. Allık ve ruj sürdü. Tabi ki pembe. Dudaklarını uzattı, sonra da Teyze nin gösterdiği gibi, pat pat birbirlerine sürtüp, ruju dağıtmayı öğrendi. Ve büyük itinayla rujunu, çantasına koydu.

Ardından, eline pembe bir kalp yaptırdı.

Kendine bilezikler seçti. Çantasını omzuna astı...

Bu arada gelen babasının gözleri açıldı. Hani bir Frankestayn mı yaratıyoruz der gibisinden. Ama benim küçük kızım böyle. Pembe seviyor, elbise seviyor, süslenip püslenmeyi seviyor. Doğrusu ben de itiraz etmiyorum. Seçimleri ona bırakıyorum.

Ve kendiyle böylesine mutlu olduğu başka bir an hatırlamıyorum.

Hele, bir dakika, rujum bozuldu deyip, çantasından rujunu çıkarıp, sürüp, pat pat yapışı vardı...

Anneler ve babalar (babalar yarım, diyelim, şort veya kot üstü gölek gii), de giyinmişlerdi. Biz, baba ile yine azınlık idik veya hiçlik diyelim.

Kafeteryaya indik. Burada idi parti. Yıllık bahar "prom"u. Yemekler, ve dans. Dans çok güzeldi. Üç tane dansçı "animatör" mü desem, belki de DJ, tüm grubu dans ettirdi. Gerçekten çok eğlenceliydi. Hemşireler, idari görevliler de giyinmişlerdi. Kimi çocuk serum sopalarıyla gelmişti. Az katılan, çok katılan...eğlendik...

Moral Gecesi derler ya, Moral Günü bu olsa gerek.

Sonrasında RMH'ye döndük, hava dışarıda durmak için çok sıcaktı.

Ve akşam da pikniğe gittik.

Evet, "ballıyız".

Tuhaf bir bal ama, bal işte.

Piknikten hemen önce Mahmut'un üniversiteden arkadaşı ve kızı geldiler. Nehir yine hediyelendi, dolabımız yine yemeklendi. Bu kez kabak dolması, yaprak sarması!!! Meltem ve beş yaşındaki kızı Mayra, bizim bindiğimiz polis minibüsünü arabayla takip edip, bizimle piknik alanında buluştular.

Hava çok güzeldi. Şurup gibi deriz ya.

Nehir bu kez "tabanca" şeklindeki baloncuk aletiyle kolaycacık baloncuk yapmanın tadını çıkardı. Sonra yerleri boyadı, kaldırım tebeşiriyle. En son kendi üzerini, ve birlikte oynadığı gönüllü ablanın üzerini de boyadı. Sonra beyzbol oynamak istedi. Mayra ile oynamaya çalıştı. Mayra, Nehir'in izlerini sordu, ben anlatınca...Nehir kulak kesilmişti...Mayra'ya da, gönüllü ablaya da nasıl saçlarının çıkacağını ve pembe istediğini anlattık.

Güzel bir gündü. Hatta Nehir, Mayra ve Meltem'le oynarken, babayla biz de frizbi oynadık. Tabi babayı zorladım biraz. Ha ha ha.

Nehir'im mutlu. Annesi ve babası da.