"Bundan Sonra Ne Var?"

Bu sabah Leyla dörtte uyanmış, bakmış uyuyoruz ki hiç duymadım, bir saat sonra nintendo oynamaya başlamış, saat altıbuçuk gibiydi, çıkıdı çıkıdı uyandım ben de. Zaten Nehir de yanımda gözlerini açmıştı.

Toparlandık.

Nehir yine uyuşturucu kremi görünce burkuldu.

Gittik. İlk önce "finger sticks" yaptılar, parmaktan kan aldılar. Sonra zaman kalmadığı için "access" edilmeden önce fizik tedaviye gittik. Ben yine dışarıda bekledim, dahasi NYC icabı manikür pediküre gidecektim ki, "Zamanında yetişemezsem, access işi bensiz olmasın" diye düşündüm neyse ki!! Aslında o kadar gergindim ki zaten ve gerginim ki, mümkünse haftayı blok blok dolaşarak bitirmek istiyorum.

Fizik tedavide içeriden, "bravo" sesleri geliyordu. Çıkışta Leyla "Çok eğlenceli" dedi. Leyla'nın eğlenceli bulması Nehir'i çok motive etti.

Yukarı çıkıp da, access zamanı, hem de tam yoğurt parfesini yiyecekken kalkmak/kaldırılmak zorunda kalınca, tam bir tantrum yaşadık. Ve Nehir kucağımdayken yayılan ani sıcaklık da üzerime ıslaklık olarak eklenince...ben tantrum, Nehir tantrum...

Ben blok blok RMH'ye gidip geldim.

İyi geldi yürümek.

Döndüğümde asayiş yeniden berkemal idi. Nehir bugün ilk kez serumdan aldığı irinotecanın üzerine temadar adlı ağızdan kemoterapiyi de aldı. Bu kez gelen tabletin büyüklüğünü görünce bir kısmını, şurupla ezip, 2 ml şeklinde verdik. Baba verdi, zira ben sabahtan sonra bir de kemoterapi ilacı tükürme olasılığından ürkmüştüm. Neyseki birinci gün başarılıydı, biraz çığlık hariç ilacı içebildi.

Saat bire geliyordu çıktık, makarna peşine İtalyan restoranına gittik.

Nehir koca tabak makarnayı ve zeytinyağına bana bana ekmeğini yedi...maşallah...

Akşam üzeri döndük RMH'ye.

Saat beşbuçukta yine tatlı Brenda geldi, hep birlikte şarkı söyledik. Sanıyorum en çok baba ve ben eğleniyoruz, hele bizim şarkılar söylenince. Let it be, I feel good (aaaw), Yellow Submarine....ve Leyla ve Nehir'in favorisi, tam bir English as a Second Language testi, Mary Poppins'ten "Supercalifragilisticexpialidocious"!!! Cut and psste ile yazdım ama bugün vallahi Leyla zaten okulda öğrenmiş, biz de sonunda becerdik!!!

Müzikten hemen sonra ise izlediğim en sevimli, en eğlenceli sihirbaz gösterilerinden birini yaptı, David. Numaralar değil ama çocukları eğlendirişi harikaydı. Bir ara gözlerim doldu, tekerlekli sandalyesinde eşlik eden, durumunun iyi olmadığını tahmin ettiğim diğer iki çocuğun neşelenip katılmaya çalışmalarını izlerken. Çocukların her durumda gülebilmeleri harika, ve bunu yapmak için gönüllü gelenlerin olması da gerçekten çok ama çok "güzel" (Ha ha, Özgecan saymış, geçtiğimiz üç blogta 13 tane güzel demişim, keyfim yerindeymiş).

Leyla "Bundan sonra nereye gidiyoruz?" deyince güldüm. "RMH eğlenceliymiş" diye ekleyince memnun oldum. Zor bir sabahın üstüne hepimize iyi geldi çünkü.

Nehir ise dördümüz biraraya gelince, akşam yemeğinden sonra asansöre giderken, "Dışarı çıkalım mı, müzelere?" deyince, bizim dörtlü müze gezintilerimizi özlemiş olduğunu anlamakta güçlük çekmedik! Zaten Leyla gelsin diye bekliyorduk.

"Hadi yarın müze programı yapalım" deyince ben, Nehir ekledi "Dükkan programı da yaparız"!!! Hey Allahım, küçük bir alışveriş perisi yarattık resmen, gözünü sevdiğimin Amerika'sında.

Bakalım, Nehir yarın da bugünkü gibi olursa, iyi, ki geçen sefer sanıyorum üçüncü güne kadar idare etmişti, iyi fikir olacak...hedefimiz Natural History Museum, ve dinozor kemikleri!