Leyla 9 Yaşında

Leyla ile geçen yıl Fort Worth'de kutlamıştık, doğumgününü, Cheesecake Factory'de, dondurma ile.

Bu kez "Yine dondurmada mum olacak mı" deyince, kolay oldu yine.

Sabah Leyla şort ve tişört antişıklığı yaparken, Nehir pantalon, bluz ve siyah "süslü" ayakkabılarıyla doğumgününe hazırdı.

Ne zamanki hastanenin yoluna döndük..."buraya değil" ile başladı, ve hemşire borularını bağlarken haykırarak devam etti Neyseki çok sürmedi, "Bitince dondurma yemeye gideceğiz" dedik. Ve Ester'i, görmeye gidince, kimin doğumgünü sorularıyla düzeldi.

Hemen her gün gelen palyaçolar, Leyla'nın doğumgünü olduğunu öğrenince, ona takıldılar. Sonra da Nehir kemosunu alırken, "Only Make Believe" adlı üç kişilik tiyatro grubu eğlenceli bir gösteri yaptılar. Çocukların da katıldığı. Leyla tümüne katılmak için eli havada bekledi, sonunda Mona Lina adında bir koala olmayı başardı. Ve gösterinin en sonunda Nehir de katıldı. Hayali bir sopa üzerinde yürüdüler, dengede durarak. Bütün çocuklar yaptı, tam bitti derken, Nehir ben de yapacağım dedi ve bir elini babası tutarken, ben de sopasını yürüdü, ve Leyla'ya sarıldı. Gösteri bittiğinde, izleyen bir büyükanne yanımıza geldi ve, "Ne kadar güzel yürüdün, ve ablana sarıldın" dedi. Nehir pek memnundu halinden.

Hemen sonrasında ağızdan kemoterapi ilaçlarını aldı. Bugünkü daha zordu. Sadece iki gün kaldığına memnunum. Çok geriliyorum, almak istemeyince, ağzından çıkarınca.

Saat 12 gibi çıktık, aslında Sandra'nın söylediği Serendipity'ye gidecektik, ama o saatte dolmuş olacağı için, Dylan's Candy Shop'a gittik. Leyla bitiremese de koca Sundae'yi, mumu üfledi. Ve Nehir ağlamadı. Kaç gündür benim de doğumgünüm diyordu ama o sırada bir şey yapmadı, şarkıyı söyledi Leyla'ya.

Dönüşte Central Park'a gittik, oyun parkına. Benim ve babanın pilim bitmişti. Çocuklar (bu laf da çok güzel) önce kumda oynadılar. Nehir ayakkabısını kova yaptı. Bir ara baktım, hastanenin kimlik bileziğini kuma gömüyor. Sonra da çoraplarının içini kumla doldurmuş idi.

Artık saat dört oluyordu. Yolda Leyla'nın en sevdiği yemek olan mantıyı "Bu, dünyanın en güzel mantısı olabilir" diye keyifle yedikten sonra, RMH'ye döndük.

İki gündür sabahları "hasta", öğleden sonraları "turist" dolaşmak yorucu ama bir o kadar da doyurucu oldu.

İyi ki doğdun canım kızım, iyi ki varsın, ve iyi ki benim kızımsın.