İlk Adımlar

Bu sabah radyoterapiye zar zor yetiştik. Aslında genelde zamanında gidip, hep beklediğimiz için biraz gevşedik...bu kez, ve ilk kez, ilerilermiş zamanda...kıl payı asıl sıramızı kaçırdık ve sona kaldık. Yine de bu hafta çok uzun beklemedik hiç.

Çıkışta, önce Dr. Khakoo'yu gördük.

Kortizonu azaltıyor artık. Ve bugün kortizonun üst bacak kaslarında, kollarında ağrı yapabileceğini, ve bunun da yürüyüşünü zorlaştırıyor olabileceğini söyledi.

Oyun odasına girdiğimizde ise Nehir "Bugün parti yok mu" diyordu, hevesle...Eee, böyle süslü püslü partilerin sık olmadığını söyledik. Kızım ben senin kadar süslenmek için lise sonu bekledim, ve geriye dönüp baktığımızda gördüğümüz o vatkalı, kabarık saçlar pek de içaçıcı değil doğrusu!

Artık çıkacaktık ki, Nehir'in serumla antibiyotik alma günü olduğu hatırlandı. Bir saatlik, kısa bir serumdu ama Nehir "Boru istemiyorum" diye oldukça bağırdı. Neyseki sonra sakinleşti, ve bir şekilde bir saati geçirdik.

Çıkışta, RMH'ye geldik ve Meltem'im getirmiş olduğu yaprak sarmalarını yedi Nehir.

Sonra da Central Park'a gittik.

Nehir kumda oynadı, duvara tırmandı veeeeee....

Ta taaa... İlk kez kendi başına yürüdü!!!! M A Ş A L L A H!!!!

Yine çocuklara rastladık, 7 yaşındaki bir kız, hemen sordu, başındaki izi ve saçını, artık replik belli, başı ağrıdığı için doktorlar iyice görmek istediler, yakından baktılar diye başlayıp, pembe saç hikayesiyle bitiriyoruz. Bugün ekledim, "Sizce pembe olur mu" diye..." Spreyle yapabilirsiniz" dedi küçük kız.

Bu ara yazmayı unutuyorum, Nehir'den inciler:

Dün "Happy Birthday radiation!" şarkısı...ve redieşın...doğru bir söyleyiş ile.

Ve...iki gün önce , bir kart üzerinde harfleri görünce söylediği, sözde karttaki harfleri okuyordu, "ey, vay, ey, zi, ay, ti"...Önce ne diyor dedim, sonra anladım ki, her gün bize "Patient name" diye sorup da, bizim Bayazit'i harf harf söylememizden, öğrenmiş, soyadını...B si yok ama.

Nehir'im mutlu ve yürüyor.

Nurgün Teyzesi, sen çok yaşa, iyi yaşa, sağlıklı yaşa! Maniler bol yaşa!