Dün akşam uyumuşum.
Kemoterapi bitti. Çok uzun bir gün değildi bu kez, ama çıkışta hava öyle sıcaktı ki dışarıda duramadan RMH'ye geldik. Öğle yemeğinden sonra biraz buradaki oyun odasında oynadık, sonra Nehir "gezelim" deyince, akşamüzeri olduğunda, kızlar ve ben bloklar arasında tur yaptık. Ya da yapacakken diyelim, Nehir arabada uyumuştu. Yine de dolaştık biraz. Biraz ötedeki, 66.caddedeki eczaneye gidip, Nehir için ilaç aldık...Döndüğümüzde bu kez Nehir uyandı, "gezelim" diye...ahhh...artık ben yorulmuştum. "Uyudun ya kızım", desem de üzgünlüğü sürdü. Sonra ama yemeğe indik. Nehir yemedi. Bu sabah da yememişti. Yani artık iştahı beklenen darbeyi aldı. Cuma itibariyle kortizonu kestik. Dün akşam başağrısından şikayet etti bir, iki kez. Bekleyelim dedik, bugünü. Olmazsa doktorları arayacağız, kortizona geri dönmek gerekebilir.
Nehir haftaarası sık sık Ella ve Emre'ye gidelim dediğinden, biz de şimdi gidemeyiz, zaten onlar da okulda dediğimizden, Nehir dün "Ella ve Emre okuldan gelsin, Cengiz Amca arabayı getirsin, Ella ve Emre ile deniz kıyısına gidelim mi" diye açıkça ifade etti kendini.
Biz de ilaçlarımızı yanımıza alıp, Cengiz Amca'lara gidiyoruz.
İyi tatiller size...
ReplyDeleteBu arada, yazıları genelde Reader'dan okuyordum, blogun yeni tasarımı çok güzel olmuş, çok ferah... önünüzdeki günler de blog tasarımı gibi ferah, uçuş uçuş olur umarım!
Sevgiler!
Merhaba Zeynep,
ReplyDeleteBen neden ve nasıl başımı bu kadar uzun süre kuma gömmüşüm bilmiyorum. Tatlı mı tatlı bir kızın halasıyım ben de ve ne onun ne de başka çocukların bırak hasta olmasını, tırnaklarına zarar gelmesini istemiyorum. Bundan sonra ben de dualarımla Nehir'in yanında olacağım. Madden ne yapabilirim bilmiyorum çünkü uzun zamandır beklenen bir çöküşün eşiğindeyim ama manen ve dualarımla, uzaktan gönderebildiğim her gıdım enerjiyle oralarda bir yerlerde olacağım. Nehircik hep gülsün ve hep pembelere bürünsün. Sizlere de (başta anne ve babası olmak üzere tüm ailesine güç kuvvet diliyorum.)
Zeynepcim, bir haftadir sehir disindaydim, okuyamadim blogu. Gecen donemde Mahmut'a yazdim birkac kez. Buradan yazismalari izlemeye devam ediyorum. Gecirdiginiz zorlu gunleri de, daha iyi ve neseli gunleri de sayende ogreniyoruz. Fotograflari gormek de iyi geliyor. Her zaman tum iyi dileklerimizle ve dualarimizla sizinle beraberiz. Simdi radyoterapi Nehircigimizi yine uzuyor ve yoruyor belli ki. Ama ise yariyordur ve sonu cok iyi gelecek. Orada tanistiginiz seker ve iyi arkadaslar olmasi da ne kadar guzel, cok sevindirici boyle dostlardan destek almak. Hepinizi opuyoruz cok. Sevgiler, Bilge Y.
ReplyDeleteDularım da kucuk melegım..
ReplyDelete