"Aile"

Leyla'm geldi.

Sabah İthaca'dan yola çıktık, doğrudan havaalanına gittik. Beş saati buldu, biraz daha fazla.

Çok da beklemeden, Leyla göründü. Saçları kesilmiş, yaz haliyle...Gerçekten de unutuyorum bazen, büyük kızımın büyüklüğünü. "Büyük" konuşmalarını.

Havaalanı, Türkiye'ye benziyormuş, etraftaki insanlar da.

Nehir'cim ablasına güzel bir sarıldı, hemen ayaklanıp. O sırada neden fotoğraf çekmedim, ama bir güzel izledim, zihnime kaydettim. Tatlılarım.

RMH'ye geldik. Hepimiz yolculuk yorgunu.

Leyla, RMH'deki odayı çok beğendi. Fort Worth'tekinden büyükmüş. Ne diyeyim, olur da hoşuna gitmeyen bir şey olursa diye endişeliydim biraz. Gerçi, Leyla bu, nasıl olsa sevecek bir yan bulurdu. Ama odadan girerken, "Aaa, burası oda mı, kanape bile var" deyince, gülümsedim.

Hemen emin oldu, "Çamaşır yıkamak için çıkacak mısınız?", "Hayır, odanın tam yanında, kapıyı açık bırakıyoruz" deyince rahatladı. "Hastanede kalacak mısınız?", "Hayır", deyince, "Hey, hep beraberiz" diye sevindi. Hele hep birlikte yattığımızı da görünce iyice gülümsedi.

En önce Leyla uyudu, tabi.

Nehir arabada uyuduğu için şimdi Gonca ve Nazlı'nın gönderdiği Charlie ve Lola "Saç yapıştırma" kitabını yapıyor. Gonca'cım her zamanki gibi düşünceli, tam da Nehir'e göre bulmuş Charlie ve Lola kitaplarını, pembe elbiseyi.

"Ballı" kızımın elbiseleri askıda. Zaten gelir gelmez, "Ben bir giysi seçeyim" dedi, çiçekli bir elbise giydi. Yarın için de seçecekti, yarın seçelim dedim. Gece elbiseyle yatmasın artık diye.

Mutluyum.

Birlikteyiz yine.

Not: Anneanne ve dedesi, teşekkür ediyoruz, Leyla'ya her zamanki gibi güzel bakmışsınız!!!