Gün 80: Dördüncü Tur Öncesi RMH

Gözlerim küçülüyor. Dört saatlik duraksız, keza durduğumuz yeri laflarken kaçırmışız, geldik. Nehir tantrumsuz idi, for a change. Aslında gelirken değil dönüşte oluyor, demek ki, hastane kalışları, ilaçlar etkisi ile huy-suzlaşıyor cancağazım.

Saat altıbuçukta, akşam yemeği saati geldik. Eskilerden gördüğümüz birkaç aile, yeniler gelmiş, kalabalıktı.

Her zaman kötü haber almıyoruz, burada tanıştığımız, "relapse" etmiş bir kızın tümörü, yeni kemoterapiya yanıt vermiş, annesi mutluydu. Biz de çok sevindik. Leyla'nın da arkadaşlık ettiği, Kyra.

Kapıdan tam giriyorduk ki, Leyla'nın eksikliğini hissettim, cıvıltısı, bahçedeki, takır takır bisiklet sürüşü, asansöre yalnız binebilir mi binemez mi, büyüme ve kendi başına yapabilme çabaları, bir yandan hala bağımlı oluşu, ve belki de bu yıl ansızın bırakılmanın verdiği, Nurgün'ün de söylediği, "burda mısın?", "sen nerdesin?" soruları...

Canım kızımın ilk günü keyifli geçmiş, öğretmeni "tatlı" imiş. Okuldaki yani yuvadaki ilk göz ağrısı arkadaşı ile aynı sınıfta.

Biz bu kez farklı olarak, bir saat sonra, yani hiç RMH'de kalmadan, hastaneye gideceğiz, Nehir bahçede oynuyor şimdi. Ben de buradayken yazıyorum, malum hatırlatayım, Mac has a problem at Cook's, Texas.

Hadi bakalım su gibi gitsin bu tur da.