Dün akşam saat 21.00'de, bizi bekledikleri saatte geldik, Cook's a. Bir türlü fotoğraflayamadığım, Nehir'e almış olduğum, tekerlekli, "kaplan" bavul ile, Nehir kendi "bavul"unu keyifle, gururla çeke çeke geçtik koridorlardan. Ve bu kez onkoloji katının daha önce kalmadığımız, daha fazla sayıda oda olan bölümünde kalıyoruz. Bunun bir nedeni, bize salı sabahı 6'da gelin dediklerinde, benim geceden gelme arzum olabilir. Burada da hazır oda bulmak bazen zor oluyor. Ama bu sayede Cook'u "kritik" edecek kadar, ilik nakli, North Wing, South Wing, dolaşmış oluyoruz. Lokanta ratingi yapmadım, ama bundan sonra bir onkoloji katı, odası sorun ben size "rate" edeyim, değerlendireyim. Peki bu gerekli bir bilgi midir? Hayır.
Sevgili Nurhan ilgimi çekebileceğini düşündüğü bir belgeselden sözetmiş. Gerçkten de ilgince benziyor, bir yıl kadar bir onkoloji bölümünde, çocuk, aileleri çekmişler. Bilemedim, duygu yükünü, ama izlemek isterim.
Gecemiz sakin geçti. Ben o kadar yorgunmuşum ki, dünkü önce ev toplama, sonra da yoldan, Nehir'le yattım, ve arada hemşireleri duysam da, uyanmadım sayılır. Hem de şanslı gecem, Nehir'in bezleri güzelce değişti!
Sabah ise Nehir evdeki, "Anneeee, kak kak kak" ının aksine, beni çok şaşırtan bir şekilde hiiiç kalkma isteği belirtmeden, borularla bağlı olduğunu kabullenmiş, neşeli, sakin uyandı. Bu durum beni bir kez daha hayran bıraktı bir çocuğun içinde bulunduğu durumu kabullenişine. "Flow" böyle bir şey olmalı. Olmalı da, büyürken nedense unutuyoruz bu becerimizi, sonra terapiler, kitaplar anlamaya çalışıyoruz, yeniden "çocuk" olmayı, an-ı yaşamayı.
Bugün, ilk gün, şu viral test nedeniyle, odadayız hala. Mac'te ilerleme yok. Bağlantısızım vesselam. Babadan otlanıyorum. Ben sabah biraz daha uyuduktan sonra, öğlen itibariyle kendime geldim. Oyun odasından nehir'e oyuncak getirdim. Çok geçmeden yine gönüllü ziyaretleri başladı, yastıkçı Teyze, bu kez "raggedy Andy" bıraktı. Derken başka bir Teyze, battaniye ve başka bir yastık, iki Teddy Bear bıraktı...Babanın aldığı balonla, Nehir'in yatağı hareketlendi, renklendi. Bu hastandeki, en sevdiğimiz Wiggles DVDsi ile, bir yandan makarna yiyor Nehir, bir yandan da Wiggles izliyor.
DVDleri alırken, Child Life görevlisi kadın, bizden hemen haberdar olmuş, farklı bölümde kaldığımızı da biliyor, Leyla'yı sordu. Döndü dedim. Bu kez RMH de, hastane de Leyla'sız çok durgun. Houston'da değil de burada eksikliğini daha çok hissediyorum. Tuhaf bir durum. Leyla'nın deyişiyle, "Duygusal anlar yaşıyorum".
Derken odaya palyaço kılığında sihirbazlık yapan bir gönüllü, tonton Amca girdi. İyi, benim de gülümsemeye ihtiyacım varmış. Nehir dikkatle izledi Amcayı. Sonra da Dr. Eames geldi. Nehir'in hemoglobini bu sabahki ölçümde 8.6 çıkmıştı. Düşmüş. Aklıma takıldı benim tabi, biz nasıl son turdan iki hafta sonra geleceğiz. Nurgün yazar şimdi, "Düşmez bir şeycik olmaz"...peki.
Hay sen cok yasa Zeynepcigim, nasil da bildin? Hic bir sey olmaz, bundan sonra artik kalp carpintilari yasamaya niyetimiz yok! Hemoglobin de dustugu gibi cikar, hep oldugu gibi...Hem nasil gelecegin de asikar, kucuk kaplanli bavula koyacaksin Nehircigimin esyalarini o kendisi tasiyacak ve ucaga bineceksiniz olcak bitcek!
ReplyDeleteKim gelecek sana yardima, Mahmut dondukten sonra herhalde bir gonullu cikacaktir son gunlerinizi kolaylastirmak icin. Valla ben bile dusundum, okul olmasaydi keske diye. Ama o zaman Mahmut da donmezdi zaten. Turkish team bayanlari ile cuma gunu bulusacagiz, bunu bir istisare edelim bakalim. Eminim biri cikacaktir fikri olan.
Leyla konusunda seni o kadar cok iyi anliyorum ki, benim pozitif enerjili, kucuk polyannam insanda aliskanlik yaratacak ozelliklere sahip ve iz birakiyor gectigi yerde. Gercekten de cok sanslisin. Ablam da ayni sayi soyluyordu telefonda, ben onu cok seviyorum, gercekten de cok tatli bir kiz diye. Allah ikisinin de cok mutlu gunlerini gormeyi nasip etsin size. Bizde esofman ustu kalmis bavulumda, ucaktan cikinca tasiyayim diye almistim, telasla cantada unutmusum, bir ara gecerken birakacagim. O guzel yuzunu de gormus olurum boylelikle.
Bugun Oguz Maslak Acibadem'e check-up a gitmisti, sezeryanli bir bebek dogmus, iki saat sonra ic kanama gecirmis ve NB oldugu anlasilmis. Tuylerim diken diken oldu, simdi niye yazdin deme, sen geldikten sonra, belki sen bir seyler yaparsin da bende o organizasyonlarda yardimci olabilirim diye hayal ediyorum...Ne kadar cok var aslinda galiba, ates dustugu yeri yakmadan insan bir seyin farkina varmiyor.
Hepinizi cok seviyorum, cok sukur, cok sukur, cok sukur. Nehir saglikli ve mutlu.
Allah tum cocuklara sifa, ailelerine bu cok zor surecte guc versin.
Zeynep'cim,
ReplyDeleteBiliyor musun bence Nehir de fazlasiyla farkinda artik herseyin iyi oldugunun ... Mahmut ve sen gulumsedikce, huzur buldukca o da yarattiginiz pozitif enerjinin icinde kaliyor, mutlu ve daha paylasimci oluyor anlasilan ... Cok sukur bu gunlere geldigimiz icin ...
Nurgun'cum, doktorlarin tarih vermesini bekliyorum biletimi kestirmek icin; insallah son hafta ben yardima gidiyorum Zeynep'e. Saglikli, mutlu ve yepyeni bir Nehir'le geri donecegiz insallah.
Zeynep'cim, bir kez daha Amerika'da olabildiginiz icin ne kadar sansli oldugunuzu dusundum fotograflara bakinca. Odanin ferahligi, aydinligi birden guven hissi ile doldurdu icimi; hele o yasli amcanin Nehir'in ilgisini cekebilmis olmaktan memnun, huzur dolu gulumseyisi ... Nurgun'un dedigi gibi seninle birlikte calismaya ve o ortami azicik da olsa burada yaratabilmek icin elimden geleni yapmaya hazirim ... hadi gel ve bizi organize et arkadasim ...
Istanbul ve cevresinde durum asiri yagislar nedeniyle cok kotu; birkac gun daha yagmur var ... Allah zor durumdakilere kolayliklar versin,
Herkese cok cok sevgiler,
Zeynepcigim,
ReplyDeleteSen kızının adaptasyon ve kabullenisini tum çocuklara maletme ve onunla gurur duy. Her cocuk Nehir degil ki "flow" etsin. Ben Borayi anlatmaya baslarsam buraya sigmaz, siz de yeter dersiniz... :) İsimlerle insanlarin belirgin ozelliklerinin bir paralellelligi olduguna inanirim ben... Rivers flow so does Nehir.
Evet, bu tura da basladiniz, bitti sayilir... Rast gitsin... Yer degisikligi de iyi olmus bence, tebdili mekanda ferahlik vardir... :)
Bazilarinizla tanistim ama hala ne kadar kuvvetle bagli bir "ekip" oldugunuzu kavramakta zorluk cekiyorum. Ben benzeri bir durum yasasam boyle yardim edecek/isteyebilecegim kac arkadasim olur diye dusunmeden edemiyorum... Pek az.
Hepiniz cok ozel insanlarsiniz, biline...
Nehir saglikli ve mutlu, MASALLAH!
FOTONOT: cok guzel "poz" vermis canimiz...
güzel haberlerinizi hergün okuyorum ve bir kere daha maşallah diyorum.nehirin o güzel yüzü hep gülsün.o kadar güçlü bir çocuk ki taşıması gereken den çok daha ağır bir sorumluluğun altında.
ReplyDeletesizler için dua ediyorum.
sevgiler
Bilgecim gok mavisi gozlerinle nede yakisacasin bu neseli gunlere!!!
ReplyDelete43
ReplyDeleteSen hic endise etme, hersey olacagina variyor. Simdiye kadar hersey yolunda gitti, bu da istediginiz gibi olur. Olmazsa da 'yapacak birsey yok', alirsiniz uzatmanizi birazcik daha gec geliverirsiniz. 3-5 gun icin hic dert etme kendine. Ayrica sen benden cok daha iyi bilirsin ama bir daha ki session'da kan degerleri IL2'da oldugundan daha az etkilenir belki. Zeynep'cim, evet burada, eski duzeninde olmak icin gun sayiyorsun biliyorum ama tek sorun 3-5 gun yuzunden Amerika'li gocmen burosu memurlarina dert anlatmak olsun, yanan bilet yerine yenisini almak olsun... Sakin boyle seyler icin kendini yipratma, beynini yorma!!!!!! Sen de Nehir gibi akip git flow ile :)
Bu IL2'lu session'da su gibi akip gidecek!!!!!!
Birbirinize cok iyi bakin!!!!
Dostların yorumlarının arasına girmek her ne kadar istemesem de bu şirin fotoğraflar karşısında yine sessiz kalamadım Nehircim, her zamanki gibi yine çok tatlısın...seninle arkadaş olmak için sabırsızlanan afacanlar var burada bilesin, seni çok seviyoruz...
ReplyDelete~~~ muhteşem anneye not : Everthings gonna be all right ! ~~~
Xoxo
Berna