Günlerrr Şaştııııı

Handecim, zaten sen buraya gelince bu gün işleri aksadı...bitsin artık gari.

Bilgecim de geldi.

Gece 11 de indi, taksi şöförünün harika alternatif yolları ile biraz dolaşıp, derken bizim yan bloğa gidip, gece yarısı yarımda elinde bavullar (boş) yürüyerek bize ulaştı!

Tabi ki gülümseyerek.

Taaaaaa yıl ben dedim, 1992, o dedi 1991, yine Amerika'da çok başka şartlar altında buluşmuştuk.

Sabah bir yağmura uyandıkki, İstanbul'umda olsak sel olurdu. Nehir ise hafif bızzzz uyandı. Derken, Bilge kapıda belirdi. Nehir Bilge'yi ilk kez görmüşken, iki dakika sonra birlikte oturmuşlar hamurdan yüzük yapıyorlardı.

İlk işimiz birlikte, annenin ayağında çikolata kaplı yağmur çizmesi, ki bu yılın bugün itibariyle yapılmış en iyi alışverişi, IHOP'a kahvaltıya gittik. Doğrusu ben çikolataları pek belirgin değil sanıyordum ama IHOP'taki hafif toplu, siyahi garsonumuz, "Hmmm, yummy" deyiverdi.

Yağan şiddetli yağmur nedeniyle, önce Nehir'in yarın başlayacağımız Accutanelerini almaya, sonra belki bir yağmurluk da kendimize buluruz diye Target'a, sonra eve, Nehir uykuya, mışıl mışıl, uyandıktan sonra Whole Foods'a gittik. Artık evde yiyecek var, yeniden. Hatta menümüz var.

Ev toplanıyor mu bilemem. Bir bavulu yaptık gibi.

Bu ara zihnim tamamen bulanmış durumda. Karmakarışığım. Başlangıçtaki karışıklığıma benzer bir haldeyim. Hele gelen giden trafiğinden, bunu sen mi demiştin, yok yok Seda, acaba Hande miydi, peki bu salata sosunu kim almıştı, düşünceler dağınık, darmadağınık, burası nasıl toplanır, bu ev bu halden kurtulur mu derken, İstanbul'dan Leyla'nın okulunda 5.sınıfta domuz giribi çıktığı haberi, hoppala durumu, aşı yok, evde ne yapacağız, bavullar bavullar, Whole Foods'u parça parça mı taşımak kolay, yoksa yap boz halinde mi taşımalı sorunsalı, bu yağmur ne zaman bitecek, ben Nehir!'i söz verdiğim Zoo'ya götürmeliyim derdi, uçakta maskeli mi, maskesiz mi durmalı, Dr. Russell ile perşembe günkü randevuda sorulması gereken sorular, peki nurtopu gibi doğmuşken eklemeler nedeniyle küvöze alınan anketimiz acaba bu hafta bitecek mi, Rice'a gidip de anahtarı da teslim etmeli, bir de teşekkür etmeli, acaba Nehir'i İstabul'da hangi havuza götürmeli, yarın baktrim de başlamalı, ama şu iğnelerden dört tane daha var bir de sabahları, Accutane 'i unutmamalı...

İşte şimdi güzel bir uyku zamanı. Şöyle bir uyumalı, sakinleşmeli, bu keyifli karşıklığın tadını çıkarmalı.

Nehir'im sağlıklı ve mutlu.

FotoNot: Ve beeeen, ısrarlara dayanamadık, evimizin fotoğrafçısı Bilge de gelince kaçınılmaz oldu. Akşam Ilgın uğradı, ilk foto, üçümüz. Ilgın'cım bize Houston'un yolunu hızla açan 30 küsur senelik ilkokul arkadaşım!, diğer ikisi Nehir'in peri kıyafetleri içinde benimle poz verişi.

SevgiliYorumYazanlarNot: Nasıl anlatsam, çok yazdım yine yazacağım, harikasınız! Ben bir şekilde yazacağım tabi, Nehir'den haberler vermek için. Önümüzdeki bir buçuk yıl bizi taramalar ile dolu bir dönem bekliyor. Durun yani, pozitif enerji şimdiden sonra yine, hem de belki de şimdi daha çok gerekiyor Çünkü artık Nehir yalnız savaşında. Tıp yapacağını yaptı. Şimdi iş Nehir'imin biyolojisinde!