Gun 112: Soquk bir Gun, Ingilizce bir Klavye

Ingikizce bir klavye, kisaca:

Sabah 53 F a uyandik. Sabah erkenden ilk "shot"umuzu olmaya gittik. Nehir "shot" sonrasi bir krize girdi. Dogrusu yalniz olmadigima cok sevindim. Hande yanimda daha kolay oldu...olabildigince...bir ara bir kadin durumun zorlugunu gorup, yardim ister misiniz diye sordu...

Sonra RMH'ye donup, kahvalti ettik. Havanin soguklugu karsisinda Istanbul'lular, Houston'lulara gore daha hazirlikliydi!!! Nehir'e ve bana kalinca bir seyler bulduktan sonra yemege gittik.

Ve gunun tuzu biberi: Yedigim bir cips 90 derece aciyla dis dolgusu ve dis arasina saplanip, disimi kirdi...

Sigortasiz, dis sorunu yasayanlar, veya Amerika'da dis sorunu yasayanlar hislerimi anlamislardir.

Yapacak bir sey yok, batti balik yan gider gibi bir mantikla, disci gerekliligini kabullendikten sonra, asil is hic kimseyi tanimadigimiz Fort Worth'de dis doktoru bulmakti . Birkac dakikalik "frustration" dan sonra aklima sevgili Mark Dungan geldi, local tek tanidigimiz... Neyseki telefonla ulasip bir yer ogrendim. Sonraki gucluk ise cuma ogleden sonra saat iki bucuk olmusken, randevu almak oldu. Uzuuuun konusmalar sonucu, yarin oglen 2'ye randevu alindi.

Ayni esnada, Nehir biraz sicak geldi bana, o saatten beri derece olcumune basladik. Simdilik normal. Belki hava degisimi, belki hirka...bakalim.

Handesi, bende de hafif kiriklik var mi ki deyince, C vitaminlerine basladik, buyukler.

Aksam yemeginden sonra keyifliyiz, ben yan tarafla yedim, yarina kadar agrisiz atlatabilmeyi umuyorum.

Hay bin Kunduz, yillar once de ilk kanal tedavim Amerika'da olmustu. Yine parasiz, ogrenci hali, bir Turk dis doktoruna gidebilmek icin, 7 saat araba yolculugu yapmistik, uc kez falan.

Iste gunumuz.

Yarina daha iyi olacagiz.

GeceNot: Nehir'in ateşi yükseldi, Cook's a, hastaneye geldik...Bakalım.