Gün 118: Devir Teslim

Gece yarısı bu kez kan alma yok, uyurum derken, hemşire kan alma hazırlığı içinde gelince, önce mavi borusu zor, sarı daha kolay diye yardım edeyim dedim, sonra düşününce, "Bu iş nerden çıktı şimdi" diye, ayaklandım, sabah dörtte oluyor bunlar. Anlaşılan Dr. Eames'in bana bu gece kan almayacağız demesine karşın, geceki nöbetçi doktor, düşük hemoglobini görünce, istemiş. Neyseki, hemşireye anlatınca (charge nurse 'e), iptal etti. Benim derdim, Nehir'in boşu boşuna uyandırılmamasıydı. Ama sonuçta bu kez ben uyanmış oldum, yine ancak altı gibi yattım.

Sabah ise gündüz hemşiresinin veya hastabakıcısının gereksiz bir yüksek sesiyle ikimiz de uyandık, 9'a çeyrek kala. Geç gibi gelse de, nk'de 9 buçukta uyanıyor olabilecek, ve dinlenmiş kalkabilecektik.

Vallahi küçük hesap sevmem, ama uykuma dokunmasınlar!

Derken Hande geldi..."Bir sorun var" diyerek...araba çalışmamış. Önce "hoppala" dedim, sonra, "Neyseki triple AAA var" dedim. Sonra ise "Geçen gün kullandığında, acaba bir şey açık kalmış ve aküsü bitmiş olabilir mi" sorusunu attım Hande'ye, nankör kedi edasıyla!

Sonra da arabaya gittim. "Çıt" yok arabada. Ronnie'yi aradım, "Bir şey açık kalmış mı?" ödüllü soruyu sordu. Ben "Hayır" deyince ise "Aküsü bitik, anlaşılmaz" diye akıllı olmayan kadına verilen cevabı verdi, ben de "Düğmeler kapalı, ustaaa" kabilinden İngilizce bir cümle sarfettim. Yine de o "Akü dolup çalıştığında anlaşılır" dedi son cümle.

Triple AAAyi arasam mı derken, ya da Mark Dungan'ı (Fort Worth'teki tek "ahbap" olarak (!), bugün Hande gidecek, Seda gelecekken trafiğinde bu işi gerçekleştirmenin pek kolay olamayacağına kanaat getirip, Ronnie "Zaten ölmüş, sonsuza dek de orada durabilir, bir şey olmaz" deyince, hastaneye geri döndüm. O sırada Seda aradı, "Bende de triple AAA var, gelince bakarız merak etme" deyip beni rahatlattı.

Önce dişim, sonra Nehir'in enfeksiyonu, ve kateter sıkıntımız, ve araba...bana "Hadi artık balkabağına dönüşüyorsunuz, eve gidin" mesajı gibi geliyor. Buranın miyadı dolmuş.

Nehir'cim aynı durumu koruyor. Ateş 36.6lara iniyor, sonra ama gün içinde bir iki kez 37.2 oluyor.

Kültür beklemedeyiz.

Dr. Eames bugün, yarın bir değişiklik olmazsa durumunda Nehir'in, GMCSF'lere başlayacağımızı söyledi.

Böylece geçen bir sabahtan sonra, öğlen Hande'yi uğurladık. Doğrusu Nehir daha rahat, ben daha üzgündüm. Ayrılık mı, bizim geride kalmamız mı...

Öğlen biraz bu ağırlıkla geç de olsa Nehir de ben de uyuduk.

Uyandığımızda Seda gelmek üzereydi. RMH'den hastaneye yürüyerek gelme rekoru kırarak, kapıda belirdi. Seda Memorial Parkta Koşanlar ekibinden! Bir fark, o Seattle'da.

Seda techizatlı, Nehir'e arts and craft getirmiş. Hemen sticker'lar çıktı, derken br de aslan kukla yapıldı. Nehir artık, saat 10.00 olup da uyku saati geldiğinde, bana "Sen git, Seda kalsın" diyordu!

Sattı desek.

Bir an ilk planı düşündüm, yarın çıkıp Houston'a gitmekti esas plan...p l a n...Nehir yatmadan önce "Eve gitmek istiyorum" derken, yatağa vurup, göstererek, "Burada olmak istemiyorum"dedi..."Bu son" dedim, "Sonra gideceğiz".

Hande'cim çocuklarına tez kavuşsun, pasta hazırlıklarına başlasın! Seda-sı neşesi ve rahatlığıyla hoş gelmiş olsun!

Not: Nefis bir video çektim bugün. "Nefis". Kuzguna yavrusu güzel görünürmüş (gibi bir şeydi). Yükleyemedim. Teknik fikri olan bir Aydonat varsa söylesin bir yol...