Saturday, June 27, 2009

Gün 8

Önce düzeltme. Gün 125 gibi bitecek!!!! Bu iyi. Çok iyi. Bir anda tedavi kısaldı. Ve Hande'nin söylediği gibi biri bitti. Bu çok iyi. Ve Özlem'in söylediği gibi artık üçüncü ve beşinci turlarda ne olacağını bilmek de oldukça rahatlattı. İlk iki gün biraz zordu ama artık ilaç dozlarını daha iyi bilecekleri için daha rahat geçeceğini düşünebiliriz.

Şimsi sırada ikinci tur var, ve sadece 15 gün sonra yine gideceğiz. 9'unda Fort Worth'de olacağız. Cuma günü Dr. Granger görecek. Pazar gecesi yatacağız. Dört gün, bu kez IL-2 alacağız. Çıkabilecek durumda ise Nehir, iki gün çıkıp, sonra yine pazar gecesi yatıp, bu kez antibody ve IL-2 birarada alacak. Bakalım, bu bölümünü de atlatacağız. Ama ben St. John's Wort'ü ikiye çıkardım. Ağlama eşiğim kalmamıştı artık. Bilinmezin ağırlığı çok geliyor ve 8 aydır "sağlık"la yoğrulmuş olmak yordu beni.

Bugün.

Nehir sabaha iyi başladı. Ben altı buçuk saat kesintisiz uyumuşum, çok iyi geldi. Baba kızlarla yatmış, bana Hande'nin (artık Leyla'nın yatağı) düşmüştü. Sabah, "annee, annee" diye beni arayan Nehir, sonunda bulduğunda beni, saat altıbuçuk gibiydi. Hande'cim pek rahatmış. Yalnız ben, hastanede eğimli başucuna alışmışım, düz yatakta başaşağı hissinden zor kurtuldum.

Günün kalanı.

Nehir mızmızdı, mızmızdı, mızmızdı. Salı günü başlayacağımız Accutane'den korkmamıza gerek kalmadı. Daha da kötü olamaz herhalde. Nehir'in çıkmaya, parka gitmeye ihtiyacı var. Aslında bugün öğle uykusundan başını benim yatakta unuttuğum "wipe"ları sıcak tutan plastik kutuya çarpıp da uyanmasıydı, belki daha iyi geçebilirdi öğleden sonra. Akşam, hepimize bir "outing"olsun, hem de doğrusu kutlamasız doğumgünüm kalmasın diye, Cheesecake Factory'e gittik. Nehir makarna ilk geldiğinde, ve sonra dondurması geldiğinde bir parça güümseyen yüzünü gösterdiyse de, zordu bugün.

Nehir'in mızmız olması için neden aramaya gerek yok, çok oluyor bazen. Ve içim acıyor. Ve nasıl bir anne-baba halidir ki, ya da çaresizliktir ki, bazen başaçıkamıyoruz. Bugün bir noktada baba "Allahın aşkına Nehir lütfen sus" dediğinde, Leyla, "Çocuk daha Allah nedir bilmiyor ki" diye anımsattı bize.

İşte bizden karışık manzaralar.

3 comments:

  1. Buyukada'dan Merhaba,

    Cuma'dan beri adadayim cocuklarla... keyfe bak! dedidginizi duyar gibiyim ama bana yetti valla! Kuzenleri de vardi ve paso takipteydim. Aglayan mi istersiniz, acikan mi, kavga eden mi, havuza cumplayip orasini burasini carpan derken islak mayosunu her yere atan ve sonra degistirmek istediginde ciyaklayan... Allahim ne zaman ogrenecekler bunlar... Biz onlar icin etraflarinda 'servant' seklinde dolastikca, 'never ever' sanirim. Yani 3 gun bana yetti Allah size sabir versin Zeynep ve Mahmut! Ne diyeyim. Gerci Zeynep benim tanidigim cocuklarla en sabirli, en ne yapacagini, ne soyleyecegini bilen insanlardandir ama... Cogu bitti azi kaldi ha gayret arkadaslar... Seneye Ada'ya hep beraber bekliyorum. Opuyorum.

    Gulnur

    ReplyDelete
  2. Canim Zeynep'cim, sen neden "ben gelir bir gece kalir donerim" diyorum zannediyorsun!!!!! Yol arkadasim fistik, yatak rahat, yemekler super, servis harika, daha ne isterim!!!

    Bak canim arkadasim, bu St.Jonh's Wort'un hakki zaten 2 idi, sen kendi kendine 1'de karar kilmistin. Leblebi cekirdek olmasina luzum yok ama prospektus ne diyorsa sen onu yap. Daha da mi olmadi, TR'den tasidigin dolabi isgal eden siselerden de kullan. Biraz rahatlamanin kimseye zarari yok. Hatta Mahmut'un portakal suyuna da kat bir lokma :) , gulumseme ve sabir katsayisi artsin biraz ailenizin. Bunca zamandir 7/24 sadece saglik ile yasamak kimsenin harci degil. Herseyi o kadar iyi becerdiniz ki, biz "yaparlar ya" diye dusunuyoruz. Yaparsiniz da biliyoruz ama biraz destegin faydasi cok.

    2 ve 4 zor olabilir diye basindan konusuyorduk, ama bu is hic belli olmaz, sen sakin bu onumuzdeki 15 gun kafanda en kotuyu kurup keyfini kacirma. Degistiremeyecegimize gore bekleyip neler olacagini gorecegiz. Yasarken, icindeyken zor gelse bile, BITECEK. Sonu gelecek ve herseyden onemlisi Nehir'im sapasaglam cikacak bu isin icinden!!

    Hep en sonunu, evine girisini dusun, cocuklarinin, kocanin birbirine sarildigini, senin de biraz geriden yuzunde kocaman bir gulumseme ile onlari seyrettigini dusun. Gececek, bitecek, sonu gelecek.

    Hepinizi cok cok opuyorum, birbirinize cok iyi bakin...

    ReplyDelete
  3. Su Leyla var ya, dunya tatlisi, harika bir kiz. Herkesden olgun ve Zeynep'cim, senin istedigin wisdom'a dogustan sahip.

    Isyerinden yorum yazamiyorum ama gelismeleri hep takip ediyorum ve her gunku duama Nehir'i ve sizleri mutlaka dahil ediyorum.

    Leylacigimin 8. yasi, Zeynep'cim, senin de 40. yasin kutlu olsun. 30'larla birlikte hayatinin "challenging" donemi geride kalsin. Bu kadar "wisdom" size 3-5 nesil yeter de artar bile :) 40'li yaslar ve sonrasi saglik ve huzur dolu olsun.

    Hepinizi opuyorum

    Nurdan

    ReplyDelete