Gün 8

Önce düzeltme. Gün 125 gibi bitecek!!!! Bu iyi. Çok iyi. Bir anda tedavi kısaldı. Ve Hande'nin söylediği gibi biri bitti. Bu çok iyi. Ve Özlem'in söylediği gibi artık üçüncü ve beşinci turlarda ne olacağını bilmek de oldukça rahatlattı. İlk iki gün biraz zordu ama artık ilaç dozlarını daha iyi bilecekleri için daha rahat geçeceğini düşünebiliriz.

Şimsi sırada ikinci tur var, ve sadece 15 gün sonra yine gideceğiz. 9'unda Fort Worth'de olacağız. Cuma günü Dr. Granger görecek. Pazar gecesi yatacağız. Dört gün, bu kez IL-2 alacağız. Çıkabilecek durumda ise Nehir, iki gün çıkıp, sonra yine pazar gecesi yatıp, bu kez antibody ve IL-2 birarada alacak. Bakalım, bu bölümünü de atlatacağız. Ama ben St. John's Wort'ü ikiye çıkardım. Ağlama eşiğim kalmamıştı artık. Bilinmezin ağırlığı çok geliyor ve 8 aydır "sağlık"la yoğrulmuş olmak yordu beni.

Bugün.

Nehir sabaha iyi başladı. Ben altı buçuk saat kesintisiz uyumuşum, çok iyi geldi. Baba kızlarla yatmış, bana Hande'nin (artık Leyla'nın yatağı) düşmüştü. Sabah, "annee, annee" diye beni arayan Nehir, sonunda bulduğunda beni, saat altıbuçuk gibiydi. Hande'cim pek rahatmış. Yalnız ben, hastanede eğimli başucuna alışmışım, düz yatakta başaşağı hissinden zor kurtuldum.

Günün kalanı.

Nehir mızmızdı, mızmızdı, mızmızdı. Salı günü başlayacağımız Accutane'den korkmamıza gerek kalmadı. Daha da kötü olamaz herhalde. Nehir'in çıkmaya, parka gitmeye ihtiyacı var. Aslında bugün öğle uykusundan başını benim yatakta unuttuğum "wipe"ları sıcak tutan plastik kutuya çarpıp da uyanmasıydı, belki daha iyi geçebilirdi öğleden sonra. Akşam, hepimize bir "outing"olsun, hem de doğrusu kutlamasız doğumgünüm kalmasın diye, Cheesecake Factory'e gittik. Nehir makarna ilk geldiğinde, ve sonra dondurması geldiğinde bir parça güümseyen yüzünü gösterdiyse de, zordu bugün.

Nehir'in mızmız olması için neden aramaya gerek yok, çok oluyor bazen. Ve içim acıyor. Ve nasıl bir anne-baba halidir ki, ya da çaresizliktir ki, bazen başaçıkamıyoruz. Bugün bir noktada baba "Allahın aşkına Nehir lütfen sus" dediğinde, Leyla, "Çocuk daha Allah nedir bilmiyor ki" diye anımsattı bize.

İşte bizden karışık manzaralar.