Bugün tedavi resmen başlamış oldu, ilk iğne ile.
181 gün sonunda hastane faslı bitecek.
220 gün sonra accutane de bitecek.
Hayırlısı.
Bugün sürpriz oldu, Dr. Granger ile tanıştık. Çok tatlı bir kadın. Sokakta görsem doktor demeyeceğim kadar yumuşak Teksaslı bir ev kadını kıvamında. Şişman mı acaba derken, iki erkekten sonra üçüncü çocuğuna, bir kıza hamile olduğunu öğrendik. O sırada soramadım, tedavinin sonuna kadar bizimle mi bu durumda diye...
Nehir bugün üç kez kaka yapınca, acaba bir enfeksiyon mu diye canım çok sıkıldı, başlarayak...ne de olsa RMH gibi, "public" bir yerde, oyuncaklar, çocuklar karışık ilk kez kalıyoruz.
Bu gelişimizde baktrimi atlamıştık, akşam başladık.
Neyse ateşi yok, bu iyi. Görünürde de bir derdi yok. Bu da iyi.
Bugün bekleme odasında, Leyla ile Nehir keyifli oynarlarken, ne kadar yorulduğumu anladım, "o" ortamdan, play roomlardan...hayırlısı ile Nehircim bugünleri atlatsın, evimize gidelim.
Annenin pili azaldı. Birkaç gündür St John's Wort'ü atladığımı farkettim. Aksatmasam iyi olacak. Nurgün kızar valla.
Neydi: Neşeli ol ki genç kalasın!
İyi bir şey: "Eat, Pray, Love" ı okuyorum. Tam yazlık. Ve benim uzaklaşma hislerime çok iyi tercüman oluyor. Kitabın içinde kadınla yolculuğa dalıveriyorum. Çok sevdim. Şu andaki haleti ruhiyeme çok denk düştü. İtalya faslı bitiyor, Hindistan'a yolculuk. Sonra da Bali. Aman da gönlüm başka ne ister.
Feride'cim bugünlerde aklıma, sana kaçışlarım geliyor, sonra İda'yı düşününce, tatlı İda'yı, neydik ne olduk, hani benim "özgür yürek" sığınağım diyorum. "Bir devir yaşandı bitti". Sıra bizim çocukların "özgür yüreklerinde".
Merhaba!
ReplyDeleteSonunda tedavinin baslamasi ne guzel, hem de masallah tum sonuclar iyiken.
Cok cok guzel (ama zor tabii) bir surece geldiniz. Ne guzel. Ben baslamanin bitirmenin yarisi olduguna inanalardanim. Zaman su gibi akip gececek.
Cok zorlu bir surecin en onemli asamasini cok guzel sonuclarla atlattiginiz icin, diger kiziniza kavustugunuz icin,yorgun olmaniz o kadar dogal ki. Buyuk bir sinavi iyi olarak atlattiktan sonra basinizin agrimasi gibi.
Siz kac kez dusunmussunuzdur ama acaba orada da kucuk bir daire kiralasaniz mi? Fiziksel (yol) ve/veya maddi olarak cok mu zor olur? eminim cok kisi destek olur boyle birsey icin.
Ben de cok sevdigim biri icin benzer bir sureci 3 sene yasadim (ve umarim bir daha yasamam) ama simdi baktigimda yaklasik 5 sene sonra, en zor anlar disinda, aklimda daha cok aradaki guzel anlar, mutluluk anlari kalmis. Sevgi kapasitemi gorup, kendime sasirmisim. Nasil anlatacagimi tam bilemiyorum ama hayata ve sevdiklerinize olan bag katlanarak artiyor, siz benden de iyi bilirsiniz, cunku evladiniz.
Sunu demeye calisiyorum aslinda: bu yorgunluk, zor gunler gececek ama illa kotu bir tad birakmayacak sizde, yine de, gulumseyerek hatirlayacaksiniz insallah Fort Worth gunlerini.
Size cok kolayliklar, ve yine de mutluluklar diliyorum. Bu kuvvetinizden dolayi, mukemmel otesi anneliginizden dolayi sizi cok cok tebrik ediyorum.
Aylin