Bugün sabah parka gittikten sonra, burada yaz başı açılan RainForest Cafe'ye gittik. Leyla gitmeyi istiyordu geldiğinden beri, biz de alışveriş merkezi içerisinde bir yer diye gitmemiştik bir türlü. İstanbul'dan farklı olarak "clam chowder" çorbası içti kızlar.
Sonra da bavul topladık. Yani bizim nasıl döneceğimizin bir provası oldu: zor.
Bavul bittiğinde biraz hava alalım diye açık havada yemek yedik. Biraz da benim yemek yapma isteğim sıfırlandı bugünlerde. Yazma isteğim de.
Handecim moral vermiş bana. Bakalım, Leyla'yı neşeli görünce SKYPEde düzelirim herhalde. Okula başlayacağı için heyecanlı, Pelin ve Mercan'la yolculuk yapacağı için de. Benim için de tek iyi olan, özellikle de hastanedeyken Leyla ne yapacak, sıkılıyor mu, odada çok kaldı, dışarıya çıkarmak gerekli gibi düşüncelerle uğraşmayacak oluşum. Ve Leyla'nın "Nehir'e dikkat et"ten kurtulacak oluşu. Biraz daha kendi yaşına, yaşıtlarına dönecek olması.
Leyla'cım bu "blog"u çok merak ediyor. Sevgili kızım okuduğun zaman seni ne kadar sevdiğimi bir kez daha gülümseyerek okuyacağını umarım. Bu yıl senin için "değişik" ve "yoğun" geçti. Ben sana sahip olduğum için çok şanslı bir anneyim. Kardeşin de senin gibi bir ablası olduğu için.
Bugünlerde sevdiğimiz bir çocuk şarkıları CDsi var, arabada dinliyoruz. Ben arabada çocuk şarkısı dinlemeyi sevmezken, Nehir'in arabadaki neşeli halleri nedeniyle "give in" etmiş durumdayım. Şu şarkıyı dinler dinlemez, Leyla da, baba da , ben de gülümsedik ve Nehir'e baktık.
....
Tell my children quickly and clearly
Hands are made to work with, hands are made to work with
Hands are made to work wtih and not to fight...
Hearts are made to love with....not to hate....derken,
Eyes are made to see with eyes are made to see with
Eyes are made to see with and not to cry!!!
Biz de gülümsüyoruz. Nehir tabi tüç şarkıların sözlerini doğru tekrar ederken, bugün akşam yemeğinden sonra kend kendine bu şarkıyı tekrar edip duruyordu,
Ayz ar meyd tu kray wit, ayz ar meyd tu kray wit!!!
Kendine uyarlayıvermiş anlaşılan!
Ve Nehir'in uçak isteği geçmiyor, hep aklında. Ona İstanbul'a sırayla döneceğimizi anlattım yine, en sonunda döndüğümüzde Hande'nin (!) ona kutlama pastası yapacağını ve kutlayacağımızı da söyledim. Pasta da isteyip duruyor çünkü, "Handeninkinden"!
Bakalım yarın Leyla'yı nasıl yolcu edeceğiz.
51
ReplyDeleteAllah kavustursun! Sayili gun cok cabuk gececek, emin ol. Leyla'cigin okulu basladiginda en heyecanli haliyle yazin yaptiklarini anlatacak arkadaslarina, ogretmenlerine. Sen de Skype'de caninin okulda neler yaptigini dinleyeceksin. Sonra bir bakmissin havalaninda kucaklasiyorsunuz :)
Sil gozlerini simdi, kos Nehir'ine saril!!!!
Birbirinize cok iyi bakin...
Zeynep'ciiim, herseyden once "Allah en kisa zamanda kavustursun, goz acip kapayana kadar ucsun zaman ve Levent'teki keyifli aile ortaminiza geri donun, kocaman kucaklasip birakmayin birbirinizi insallah !"
ReplyDeleteBu arada 3 haftalik internetsizlik dun sona erdi; gelismelerden haberim oldu ama size yazamadim. Disini sIkman gereken kisa bir donem kaldi, en zoru, en uzucu gunleri geride biraktiniz ve bu insallah ayriliginizin son asamasi, buyuk bulusma oncesi son zorlu etap olacak Zeynep'cim. Mahmut daha ne kadar orada olacak hatirlayamadim daha once yazdiysan ama belki bu donemi donusle ilgili yapman gerekenleri planlamak ve Turkiye'de daha farkli bir tempoya girdiginde zaman bulamayacagin arastirmalari yapmak icin degerlendirebilirsin ... Nehir'in saglikli ve mutlu oldugunu bilmek ailenizde herkesi daha bir guclu kiliyordur bugunlerde; sen de bu pozitif fikirlerden yararlanmaya bak, gozunde kisin citir citir yanacak sominenizi canlandir, eline bir fincan adacayi ve fonda notalardan ne dilersen ... az kaldi canim arkadasim, cok az kaldi ... seni, sizi cok seviyorum, hersey cok guzel olacak insallah ! Opuyorum binlerce !