Gün 70: One Long Hot Summer, Over.

Bu sabah Leyla'nın projesini taşıyabileceği birşeyler bakmaya Hande'nin ve benim de sevgili mağazamız the Container Store'a gittik. Ben kıvırmadan koyabileceğimiz bir şey istiyordum ama sonuçta rulo kutu oldu. Yazınca aklıma geldi, Şebnem gerçekten de NY'tan resimlerini nasıl getirmişti acaba...zor işmiş. (Yani tabi ki karşılaştırılamaz!!)...

Sonra dükkan dükkanı açtı, biz de babaya ayakkabı, sonra benim en sevdiğim mağaza Wholearth Provision'a girdik. Bu mağaza outdoors ve "whole" olduğu için, doğrudan seyahat malzemesi alıp Hindistan'a, pardon bence Nepal'e gidin uyarısı yapıyor bende.

Çıkışta Ilgın'larda yediğimiz Boşnak Börekçisini bulalım derken, az gidip uz gittikten sonra ve ufukta börekçi olmayınca, kendimizi ikinci Türk Restoranı Emperio Grill'de çocuklar iskender kebap, ben lahana sarma, baba Adana yerken bulduk. Valla, güzeldi.

Dönüşte Nehir artık uyur diyorduk ama uyumadı. Ben babayla kızları evde bırakıp kısa bir konsolosluk ve Target turu yapıp döndüğümde, Leyla ve Nehir'i oynar, babayı da uyur buldum! Anlaşılan baba Nehir'le kitap okurken, Nehir uyuyacağına, baba uyumuştu.

Akşam tavuk ve mısır yedik. Yaw bu Amerika'nın mısırları da bir alem. Üç dakikada pişiyor ve çok tatlı! Nehir bayıla bayıla yiyor. Akşam yemekten sonraki park planımız sağanak nefis yağmurla bozuldu. Nehir balkona çıkıp sandalyeye oturup, ellerini ıslattı. Leyla da biraz sonra çıktı, ikisi de ıslanıp, girdiler içeri.

Yağmur bereket. Tüm yağmurdan sıkıldığım günler için özür diliyorum. Yaş ilerledikçe insan her mevsimi sever oluyor. Hele yağmursuz kalınca, o güzel damlacıkları özlüyor. Hmmm, yine de hani kaldırımda yürürken yerinden oynamış bir taşa basar da ayaklarınız ıslanır ya İstanbul'umun her yıl değişen kaldırımlarında, işte bu zamanla size hangi taşların sağlam olduğunu bilme becerisi kazandırır. O ayrı.

Evde oturunca, bütün yaz radyoda dinlediğimde içimi açan şarkıyı önce Fizzy'de, sonra daily motion'da bulup dinledim, dinledik, söyledim de söyledim. Nasıl içimi açan bir ritm, melodi. Ne de güzel bir aşk şarkısı. Diyor ki tereddütsüz bırakıyorum kendimi sana! James Mraz...Bu yazın şarkısı.


Well you done done me and you bet I felt it
I tried to be chill but you're so hot that I melted
I fell right through the cracks, now I'm trying to get back

Before the cool done run out I'll be giving it my bestest
And nothing's going to stop me but divine intervention
I reckon it's again my turn to win some or learn some

But I won't hesitate no more, no more
It cannot wait, I'm yours

Well open up your mind and see like me
Open up your plans and then you're free
Look into your heart and you'll find love love love love

Listen to the music of the moment people, dance and sing
We're just one big family
And it's our God-forsaken right to be loved loved loved loved loved

So I won't hesitate no more, no more
It cannot wait, I'm sure
There's no need to complicate, our time is short
This is our fate, I'm yours

http://www.dailymotion.com/video/x2z928_jason-mraz-im-yours-acoustic_music

FotoNot: Leyla ve baba yemekten yüz yapmak istediler. Sevgili Yeşim'im resimlerini göndermiş olduklarıyla bunun arasındaki fark, bu "artık"lardan oluşuyor!!
NehiriminTürkçesiNot: Bugün arabada, Nehir "hayvanat bahçesine gidelim i" diye sorunca, baba "Bugün değil yarın gideriz" deyince, Nehir "Yaaa" deyiverdi, vurgusu vurgusuna Leyla'yı taklit ederek. Akşam ise ben "Şu tişörtü giyelim mi?" deyince, "Giymeyelim, boşveer" dedi!! Tatlım, kıymetlim.