Wednesday, September 8, 2010

Pembe Balonların Ardından

Nehir'imi bugün babamın kucağına verdik. Bir türlü "Nehir öldü" veya "Nehir'i gömdük" cümlelerini yazamıyorum. Çünkü gerçekten de hiçbir çocuğa yakışmıyor.

Kızım için ama çocuğa yakışan bir tören oldu, bunu yapabildiğimiz için mutluyum. Bugün bir kez daha dostluğu, yakınlıkları yaşadım. Bu mücadelenin başından beri artan bir destek aldık. Gücüm, Nehir'in gücü, gücümüz bundandı.

Ama işte zor olan Nehir'i tümöre değil, komplikasyona kaybetmiş olmak. İşin içinde bakımının yüzdeyüz yapılmamış olduğunun da payının olabileceği bilgisi, idraki ile. Bu, kabullenmeyi zorlaştırıyor, isyan duygusu yaratıyor. Anne baba olarak neden ve nasıl oldu, bunu hala anlamaya çalışıyoruz. Biliyoruz, Nehir geri gelmeyecek, ama belki de "hocalık" nedeniyle süreçteki hataları anlayıp, sürecin iyileştirilmesi ve bunların başka bir çocuğun başına gelmesini engellemek isteği var.

Sorun iki kaynaklı.

Birincisi çok genel ve tüm kanserli çocukları ilgilendiriyor. Çocuk kanseri vakalarının toplam kanser vakaları içindeki payının az oluşu nedeniyle, araştırma bütçeleri az. İlaç şirketleri çocuklar için uğraşmayı karlı bulmuyorlar. Oysa meme kanseri, kolon kanseri gibi yaygın kanserler için yapılan araştırma çok daha fazla ve bu nedenle bu türlerde çocuk kanseri türlerine göre çok daha fazla ilerleme yapılmış. Nöroblastom gibi, sayı iyice azaldığında, türlerde verilen ilaçların çoğu başka türler için bulunmuş olup, nöroblastomda da denenip, tutmuşsa verilen, veya ya tutarsa denilen ilaçlar.

Ve kemoterapilerin etkileri. Bu kadar toksik ilaçları almak zorunda kalıyor oluşları
küçücük bedenlerini hırpalıyor. Nedensiz değilmiş, benim New York'a gittiğimiz ilk günlerde, üzerimde günlük giysiler o kokteyle gidişim. Hani çocukları yine nöroblastomdan kaybetmiş iki babanın kurduğu vakfın yardım gecesine. Amaçları kemoterapi dışında toksik olmayan tedavi araştırmaların destek bulmaktı. Bu şekilde anlamış olmayı istemezdim, çok doğru bir iş yaptıklarını.

İkinci neden, Sloan. Sorgulanacak işler oldu, son bir ayda. Ve ana kaynağı hasta sayısı. Nöroblastomda önemli bir merkez, en büyük merkez, ve bağımsız çalışıyorlar. Bu nedenle müthiş bir tecrübe ve araştırma yapma imkanları var. Ama işte arada bazı hastaları gözden kaybedebiliyorlar. Hata yapma olasılıkları artıyor o kalabalıkta. Bunu ise geç anladık. Yani son ay işler karışınca anladık, müdahale de etmeye çalıştık ama sonuçta doktor olmayınca, bilgimiz derecesinde sınırlı kaldık.

Kendi kendime ama, özellikle yoğun bakımın ikinci haftasında, bir şekilde sona geleceksek, acı çekmesin demiştim. Son ay yorgun ve isteksizdi. Belki de beni mutlu etmek için burnunda "cannula" gülümsemeye çalışıyordu. Ama zorlanıyordu. Diyorum ki kendime ilk teşhisten bu yana çok yoğun bir beraberlik yaşadık. Annesi ve babası olarak tüm zamanımızı ona adadık. Hiç olmayacak bir bağ kurduk. Hiç olmayacak bir sevgi yaşadık. Tüm anları doya doya, sindire sindire yaşadık. Büyük bir farkındalıkla geçirdik tüm o anları. Nehir'i şımartmayı vazife edindik.

Ve bu blog.

Bu işte hediye oldu.

Beni genç yaştaki ölümler hep acıtmıştır, çünkü arkalarında bir eser bırakmadan giderler, ve sanki bir iz bırakmamış olurlar dünyada. Çocukları olmaz onların varlığını sürdürecek. Nehir gibi minikler ise aslında esas anne ve babaları için önemli bir boşluk yaratır ama dünya anlamaz, kolayca dönmeye devam eder.

Bloga beş, on arkadaşım, TR'de kalanlar için başlamışken, Nehir için oluşan bu sevgi beni hem şaşırttı, hem de inanılmaz mutlu etti. Çünkü Nehir'im izini bırakma şansına kavuştu. Bir şekilde biz de onun adını yaşatmak için yollar bulacağız.

Bugün, akşam herkes gidip de yalnız kalınca, yazılmış tüm yorumları ilk kez okudum. Çok duygulandım. Sonra Ayşe Arman'ı okudum. Çok teşekkür ederim, Nehir adına. Nehir'in temsil ettiği kanserle mücadele eden tüm çocuklar adına, bu hastalıktan hayatını kaybetmiş diğer Nehir'ler adına. Ali adına.

Bir yorumcu, bu hastalıkla uğraşıyoruz demiş. O çok yaraladı. Her vaka kendine özgü. Zor, evet. Ama biz son ana dek umutluyduk ve sonuçta Nehir tümör nedeniyle ayrılmadı aramızdan. Yani yine iyi yanıt vermişti yapılanlara ama ne yazık ki en son karar ile çok zorlandı ve bakımı sırasında işin ciddiyeti, tam olarak ne olup bittiği geç kavrandı. Yapılması gereken, her an iyi takip etmek, soru sormak, yanıtları düşünmek, yine soru sormak. Ne olur bize danışın, ne zaman arzu ederseniz. Her şeyi bilmiyoruz ama tecrübemiz ışığında yardım etmek isteriz.

Ve Türkiye gerçeği. Buradaki ana sorun araştırma eksikliği değil. O, Amerika'nın sorunu. Araştırmayı onlar yönlendiriyorlar. Avrupa da bu konuda daha geriden geliyor. Ama Türkiye'de başlangıç noktası kanser merkezi fikri olmalı. Bize söylenen "Türkiye'de şu şu aletler var" ile iş bitmiyor, yetişmiş hemşire, uzmanlaşmış doktor, gelişmiş altyapı lazım. Biliniyor bunlar tabi. Ama yatırımı büyük diye üstlenilmiyor. Üniversite hastanelerine geri dönüş lazım. Doktorların okul, özel hastane, muayene üçgeninden kurtulmaları. Ne bileyim, bunu ben düşünmeyeyim, tıpçılar düşünsünler mesleklerini nasıl daha iyi yapabilirler. Onlar içindeler, bana düşmez. Bizim gördüklerimizin, anlayabildiklerimizi daha ötesinde bilgileri. Çok saygıdeğer, işini çok seven doktorlarla karşılaştık biz bu yolda. Bazen doktorlar kadar bilgili hemşireler tanıdık. Bir o kadar da şefkatli. Haksızlık etmek istemiyorum.

Ama işte zihnim bunlarla meşgulken, kalbim kızımda. Bir şekilde zihnimin karmaşasından uzaklaşıp kızımın yasını tutmak istiyorum. Doya doya. Fotoğraflara bakıp, müzik dinleyip, istediğim gibi gözyaşlarımla akıtmak istiyorum içimdeki acıyı. Henüz yokluğunun bile idrakinde değilim, hep öyle olur ya, sonradan gelir.

Ah güzel kızım, sana doyamadık.

Canım kızım huzur içinde ol. Tüm bunlar senin elinde değildi, sen yapabileceğinin hepsini yaptın. Bzen itiraz bile etsen, sonunda bize hep güvendin, sözümüzü dinledin. Seni seviyorum.

109 comments:

  1. Ah Zeynep Hanim nasil canim acidi, aciyor. Allah size, Mahmut Bey'e ve Leyla'ya saglik ve sabir versin. Nehir'e vedaniz cok guzel bir torenle olmus tam size ve O'na yakisir sekilde. Eminim cok mutlu olmustur annesi sacinizda pembe bandaslari gorunce. O guzel zeytin gozleriyle gulumsemistir.

    ReplyDelete
  2. Allah kimseye bu acıyı yaşatmasın. Ama ben öğrenciniz olarak, sizin gibi bir anneyle gurur duyuyorum. Ve ileride Allah bana sizin gibi bir anne olmayı nasip etsin diye dua ediyorum. İyi ki varsınız.. Sizin gibi bir eğitmenin öğrencisi olmak gurur kaynağım.
    Tekrar başınız sağolsun.. Allah size güç versin.

    ReplyDelete
  3. Bugün ilk kez karşılaştım bu Blog'la ve Nehir'le.Saatlerce her yazdığınız satırları okudum ve akşamüstünden beri bişeyler yazmanızı bekliyorum.Aklımdan bir saniye bile çıkaramıyorum o güçlü kızı.Üstelik sizin gibi mükemmel bir aileyide ömrüm boyunca unutamıycam.Başka söylencek birşey bulamadım.Nehir'i çok seviyoruz.Onu ve annesini ve tabi ailesini asla unutmıycaz ...

    ReplyDelete
  4. Kaç gündür giremedim nete bir türlü.. Dün girdiğimde de kötü haberi aldım ne yazacağımı bilemedim.. Ancak AA'ya mail atabildim dün hemen..

    Çok üzgünüm..Nehir yavru melek olmuş..Çok üzgünüm..Melekler oyun arkadaşları artık, en güzel bayram kıyafetleriyle akıyor başka diyarlarda ve mutlu ve acı çekmiyor güzel yavru biliyoruz bunu değil mi?

    Melekler anne- baba- abla suretli yanındalar onun ..ve Nehir mutlu en mühimi. Çok üzgünüm..

    Sabırlar dilerim, tahmin bile edemesem de bu acıyı; metanet dilerim, atlatma gücü dilerim MELEK NEHİR' in güzel ailesine.. Çok üzgünüm..

    ReplyDelete
  5. Emin ol ki Zeynep Abla, çok güzel bir iz bıraktı Nehir hepimizde. Tabii sizler de. Dr. Pon da demiş "en adamış anne babalardansınız" diye işte bu yönünüzle de çok güzel örnek oldunuz ben gibilere, hayata yeni atılanlara; tıpkı daha önce de yol gösterdiğin gibi. bir ebeveyn nasıl olmalı sorusuna en iyi cevapsınız. Sevgilerimle... R.May

    ReplyDelete
  6. Son iki paragrafi gozyaslari icinde okudum. Daha once baska bir yorumcunun dedigi gibi Nehir'in ve sizlerin onunde saygiyla egiliyorum. Nehir ardinda cok izler birakti. Pembe artik guc demek, sevgi demek, cesaret demek, aile demek. Twinkle twinkle little star bizim yildizimiz Nehir demek. Bize dunyanizi actiniz; hepimize cok onemli seyler ogrettiniz. Bundan sonra da cok faydali isler yapacaksiniz. Nehir icin, kendiniz icin. Lutfen yazmaya devam edin. Bu arada sormadan edemeyecegim: Leyla nasil? Insallah gorusebiliriz tekrar. Bilge

    ReplyDelete
  7. Sevgili Zeynep...
    Sen bana guc veren inanilmaz bir annesin... Isiginla, bilginle, metanetliligin ve yureginle...
    Nehir'i ve seni cok seviyorum...
    Hayatimda cok buyuk izler biraktiniz...
    Sariliyorum...
    Nilufer

    ReplyDelete
  8. Zeynep Hanim cok saygi duyuyorum size. Gucunuze, sevginize...Houston'da yasiyorum. Burda tedaviye ilk basladiginiz zamanlardan beri Nehir'in ve sizin yasadiklarinizi her gun takip ediyorum. Hayatimda olmayan ve hic tanismadigim insanlari bu kadar sevebilecegim, onlar icin endiselenecegim,merak edecegim , dua edecegim, Onlar sevinince sevinecegim, uzuntusune uzulecegim hic aklima gelmezdi. Cok sey ogrendim sizden, ailenizden. Canim Nehir o kadar guzel ki, o kadar masum ki. Zeytin gozleri ve gulumseyisi ! O'nu hep dusundugumde gozlerimin onune hastane odasinda babasiyla internette konusurken size verdigi inanilmaz yasam dolu gulumseyisi geliyor. Sizin yasadiklarinizi okurken bir yandan kendi yasantimi sorgulama sansi verdiniz bana. Sorgularken tam bir soruya cevap aradigim sirada sanki siz o cevabi veriyordunuz bana. Yasantima katkiniz bilemeyeceginiz kadar buyuk. Hersey icin cok tesekkur ederim. Yasadiklariniz icin cok uzgunum. Nehir icin cok uzgunum. Cok olumlu dusunuyordum O'nun icin. Hep iyi hissediyordum. Birgun veda edecegimiz hic aklima gelmemisti. Hala kabul edemiyorum. Ben bu duygulari yasarken sizin hissettiklerinizi tahmin etmem cok zor. Bugun yaninizda olmayi cok isterdim. Bir pembe balonda ben birakayim isterdim. Eminim ki Nehir cok mutlu olmustur yine,her zaman oldugu gibi. O guzel zeytin gozleriyle size bakarak tum sevenlerine bakarak gulumsemistir. Siz ve Nehir hayatim boyunca aklimdan cikmayacaksiniz.

    Canim Nehir'cim seni cok seviyorum...

    ReplyDelete
  9. Çok sevgili Zeynep Hanım, siz Nehirle müthiş bir ekiptiniz. Tehşisten sonra yaşadığınızı söylediğiniz sevgi yoğunluğunu -aşkı- bloğunuz sayesinde biz de yaşadık. Nehiri tanımıyorduk, siz de ama yazdıklarınızla hepinizi sevdik ve Nehire aşık olduk. Bu yüzden işte bu son hepimize ağır geliyor, hepimizin içi yanıyor. Siz yine güçlü duruşunuzla ve adanmışlığınızla bizi kendinize hayran ediyorsunuz. Biz pembe vedaya gelemedik, kuzey amerikada kalakaldık. Nehir ardında müthiş bir kahramanlık hikayesi bıraktı ve gitti ama nerde olursak olalım eksilen biz olduk. Biliyorum size ve Mahmut Beye ne desem teselli olmayacak ama burada olduğumuzu ve o günden beri sizlerden başka bir şey düşünmediğimizi bilin lütfen. Sizi çok seviyoruz.

    ReplyDelete
  10. Sevgili Zeynep Hanım, Mahmut Bey,

    Sizler bizim ailemiz oldunuz. Nehir kızımız da yavrumuz. Hepimizin başı sağolsun. Onun cennette olduğunu bilmekle - kendi adıma - teselli buluyorum. Allah sizi ve Leylanızı birbirinize bağışlasın.

    Acaba, minik yavrumuzu, Nehiri, ziyaret etmemize müsaade eder misiniz?

    ReplyDelete
  11. evlat acisi dunyadaki en buyuk acilardan biri.rabbim gonlunuze ferahlik verir insallah.bu kanser kadar berbat bir hastalik yok 3 yil once amerikadaki meryem arkadasimi kankanserinden kaybettik.tipki nehir gibi oda kanseri yenmis mantar enfeksiyonu cigere bulasinca kurtulamamisti.dediginiz gibi agir ilaclar direnci kiriyor.turk doktorlar teshiste cok iyiler.amerikada teshisi zor koyuyorlar malum yanlis bir kararda mahkemelik olabiliyorlar.sorgulamaniz guzel eger doktor hatasi varsa ustune gidin derim.giden geri gelmez ama sonraki hastalar icin aydinlatici olur insallah...

    ReplyDelete
  12. Huzurla uyusun Nehir. Dilim donmuyor hissettiklerimizi anlatmaya. Sizi takdir ediyorum.

    ReplyDelete
  13. Sevgili Zeynep, sizi tum ictenligimle ve sevgiyle kucakliyorum. Anne, baba ve tum aileniz, dostlariniz... Hepinizin, hepimizin basi sagolsun. Nehir' in adi omrum oldugunca daima aklimda olacak ve kalbimde. nese

    ReplyDelete
  14. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  15. Sevgili Zeynep Abla,
    Blogu uzun süredir sessizce takip edenlerdendim ben de. Nehir’in sağlığının iyiye gittiğini görmek yetiyordu bana. Son ana kadar eninde sonunda tamamen iyileşeceğinden emindim Nehir’in. Şimdi bu sonuç karşısında, Nehir’i kanser nedeniyle değil de, komplikasyonlar nedeniyle kaybettiğimizi öğrenmek kahretti beni. Yine de Nehir’in tüm sıkıntılarından ve dertlerinden kurtulmuş bir melek olarak sizleri bekleyeceğine inanmak acımı biraz da olsa dindiriyor. O artık hepimizin meleği gerçekten de.

    Nehir’in izini bırakmaktan bahsetmişsiniz. Eğer Nehir’i tanımayan bu kadar kişi, her gün sadece Nehir’in sağlık durumunu öğrenmek için buraya baktıysa, Nehir kalplerimizde kocaman bir iz bırakmış demektir. Siz Zeynep Abla; davranışlarınızla, gücünüzle ve dostlarınızla, hepimize örnek oldunuz. Henüz evli değilim ve çocuğum yok ancak, umarım Allah kısmet eder de anne olursam sizin gibi bir anne olabilirim. İyi ya da kötü olaylar karşısında evlatlarım için en doğrusunu yapabilir, onlar için mücadele edecek gücü kendimde bulabilirim.

    Neredeyse yıllardır ailemin bir ferdi gibi gördüğüm minik Nehir’i ve sizleri unutabileceğimi hiç sanmıyorum. Allah tüm sevenlerine sabır versin. Ne mutlu ki bizlere onu kısa bir süreliğine, uzaktan da olsa tanıyabildik.
    Zeynep Yunusoğlu

    ReplyDelete
  16. Allah sabir versin... yine sözler bogazimda dügümleniyor

    ReplyDelete
  17. Sevgili Zeynep Hanım ,
    Aclıların en büyüğü evlat acısı. Burdaki herkes sizi çok iyi anladığnı söylesede yaşamayan bilemez o içteki sızıyı eksikliği. Allah Leyla kızımızı sizlere bağışlasın.
    Tekrardan başınız sağolsun.Aklımdan hiç çıkmayacaksınız.

    ReplyDelete
  18. Sevgili Zeynep - sizinle de, Nehir'le de çok geç tanıştım. Hiç görüşmesek de, özellikle de şu son günlerde aklımdan hiç çıkmıyorsunuz. Yaşadıklarınızı az da olsa tahmin edebiliyorum, ve şu son zamanlarınızı an be an sizinle yaşıyorum.

    Böyle zor bir durumu bile başkalarına faydası dokunacak bir fırsata dönüştürme gayeniz takdire şayan. Biraz kendinize izin verin, biraz salın, biraz rahatlayın. Eminim zamanı gelince çok güzel şeyler yapacaksınız, bugüne kadar yaptığınız gibi.

    İzninizle size sımsıkı sarılıyorum.

    Elif

    ReplyDelete
  19. Bu bayram sabahinda Buyukada'nin mavi sularina, artik solmaya yuz tutmus begonvillerine bakarken, buyuk hatta kocaman Buyukada simidini kemirirken ailem yanimda mutlu gulumserken Nehir'imin pembe balonlari aklima takildi...Gozlerim doldu yine o mutlu konusmalar arasinda. Doldu doldu tasti...Nehir'ime veda etmek oyle zor ki.. Bana bu kadar koyarken dedim kendi kendime neyse...Torene gelenler, aslinda cok yakin arkadas olmasalar da orda olup paylasmak isteyen arkadaslarimi dusundum...Gozyaslarim biraz mutlulukla bu sefer, birbirini seven, deger veren, ayni telden calan, ayni gucu paylasan kisilerin zor zamanlarda birlik olmalarina tanik olmanin verdigi huzura dogru akti...Sonra sevgili arkadasim Zeynep'in tum gucuyle, sevgisiyle, samimiyetiyle yazdigi, ona bu hisleri duygulari geri verip sarmalayan blogunu okudum...Sanirim bir sure hepimiz Nehir ile beraber akacagiz...Hepinizi seviyorum...Bir DJ'in radyo cingili vardi: 'Birlik, beraberlik' Canim Arkadaslarim! Iyi bayramlar!

    ReplyDelete
  20. Nehir büyük bir iz bıraktı hepimizin hayatında, bu dünyada. "Nehir'i tanımadan önce" ve "Nehir'i tanıdıktan sonra" diye birşey var artık hayatımızda. O her zaman bizimle, kalbimizde ve zihnimizde.

    Kanserle savaşan çocuklar için bundan sonra yapacaklarınızın da yanında olacağız...Sevgi ve saygılarımla.

    ReplyDelete
  21. nehir'in küçücük dev cüssesiyle verdiği mücadeleyi,kocaman insan gibi hastalık karşısındaki vakurlu duruşunu her yeni postta tekrar tekrar görmüştük.melek masumluğunda yaşadığı hayatı,melek berraklığında tamamladı.onun bu mücadelesi büyük insanlara da örnek olsun,pes etmesin hiçkimse..nehir gibi güçlü,nehir gibi mücadeleci olsun..

    nehir ve sonrası diye bir ayrım yapmıyorum ben..nehir diğer çocuklara da ailesinin tecrübeleriyle ışık olacak,yol olacak,çağlayacak akacak hep..

    zeynep hanım tüm aile efradınıza büyük sabırlar diliyorum..biz her zaman burdayız,sizinleyiz..

    ReplyDelete
  22. Gücünüz, metanetiniz çok büyük, özel bir insansınız. Acınızı tüm içtenliğime paylaşıyorum. Çok büyük bir acı, kelimeler kifayetsiz. Minik melek huzur içinde ışıyor simdi.

    ReplyDelete
  23. minik kahramanimiz nehir;
    sen cok cesur, koca yurekli bir kizsin.
    isiklar icinde uyu, guzel melegimiz...

    ReplyDelete
  24. Sevgili Zeynep Hanım,
    Bütün bunları düşünmeniz ve prosesi sorgulamanız çok normal. İnanın çok yakından takib ettiğimiz için bütün bunlar bizlerin de kafasından da geçiyor.
    Sizin keşke hiç yaşanılmamış olsa olan bu süreçte öğrendikleriniz çok değerli..çünkü bütün bu acıların, fırtınaların arasında beyniniz olanca soğukkanlılığıyla işlemeye devam etti ki bence bu kızınıza olan aşkınızın en büyük göstergesiydi. Hem bu yüzden hem de mesleki formasyonunuz yüzünden gözlemleriniz çok bilimsel ve değerli. Nehir arkasında sevgi dolu bir iz bıraktı, siz bu izi derinleştirmek isterseniz eğer günü geldiğinde, elinizde çok materyal var. Herşeyden önce biz varız ve çoğumuzun kalbi yardım edebilmek için çarpıyor artık. Bizi bu kıvama siz getirdiniz Zeynep Hanım. Nehir ve siz hepimizin kalbine, ruhuna dokundunuz..sevgiyle.
    Benim için bu bir kanser hikayesi değil, bir aşk hikayesi...üstelik sonlanmadı, büyüdü, aktı, taştı, yoğunlaştı ve farklı bir boyuta taşındı...
    Nehirimizi hissetmeye ve sevmeye devam ediyoruz...
    Yasemin

    ReplyDelete
  25. Zeynep Hanım,
    Tanışmadığımız halde, insan olarak acınızı paylaşmak üzere nasıl size çekildiğimi okumak ve Nehir'i uğurlamada iyi gelecek bir mantra indirerek müzikle kendinizi iyileştirmek için lütfen aşağıdaki linki ziyaret edin.
    Sevgiler
    http://banualagoz.blogspot.com/2010/09/pembe.html

    ReplyDelete
  26. Ahh Zeynep Hanim o kadar uzgunum ki...
    Siz harika bir annesiniz...Gercekten inanilmazsiniz...Tum kalbim sizinle ve ailenizle...
    Benzer bir savas veriyourm ve cok cok korkuyourm ne yazikki! Komplikasyonlar benim tedavimdede ortaya cikti ve cok endisleiyim...
    Cok opuyourm

    ReplyDelete
  27. Sevgili Zeynep,
    Nehir izini birakti. Adini yasatma konusunda destekcinizim. Sabir diliyorum size ve ailenize.
    Sevgiler,
    Elif

    ReplyDelete
  28. Zeynep Hocam, siz unutamayacağım bir insansınız. Bir gün işletme fakültesinin fotokopicisinde kolyenizi görüp balık burcu musunuz hocam diye sorduğumda, kızımın burcu demiştiniz. Acı haberi duyduğumda gerçekten çok üzüldüm. Siz eminim ki elinizden geleni yaptınız. Sizin kadar iyi bir insan, iyi bir anne için bu bir veda değil, ancak bir süreliğine ayrılık olabilir. Tek gerekli şey sabır sevgili hocam, sabır...

    ReplyDelete
  29. ah zeynep öyle bir sevgi ile bağlandık ki nehire, iz bırakmaktan ötesini yaptı yüreklerimizde. asla siz kadar olmasa da hep iyi niyetlerimizde, dualarımızda oldu mütemadiyen. öyle bir sevgi aurası oluşturdu ki, hepimiz o aynı sevgiyle titreştik ekran başında. onu, seni görmeden, gönül gözümüzle sevdik her birinizi. o yüzden bugün biz de çok kederliyiz, çok acılıyız. İster komplikasyon olsun ister kanserin ta kendisi olsun sonuçta misyonunu tamamlayıp melek oldu nehir kızımız,dedim ya iz bırakmaktan çok ötesini yaptı nehir, alalade bir insandan çok daha fazlasını öğretti, sorgulattı öyle gitti. bence çok gururlanmalısın işte sırf bu nedenden dolayı hem nehirle, hem kendinizle. zaman en ihtiyaç duyduğunuz şey sanki, tüm kalbimle hala yanınızdayım, hala hep aklımdasınız, sevgiler

    ReplyDelete
  30. Zeynep Hanım, Mahmut Bey Allah size sabır versin. Benim annem de 21 yıl önce lösemi tedavisi sırasında vefat etti. Tüm kan değerleri lösemi hastası için çok iyi durumdaydı ama kemoterapi vucüdunda öyle başka hasarlara yol açmıştı ki önce emboli akciğerleri flas ettirdi arkasındanda böbrekler ve karaciğer geldi. bizde son zamanlarında acı çekmesin diye dua etmiştik. Vefat ettiğinde sadece 45 yaşındaydı. ben o günde beri hep "allah sıralı ölüm versin"diye dua ederim.
    Elbette evlat acısı çok daha acı. hele ki Nehir gibi çok küçük çocuklar için. Nehir bir iz bıraktı emin olun. Elbette acınızı yaşıyacaksınız. Bu süreç aile olarak sizi birbirinize daha çok kenetleyecek. Bende bu sözü hiç sevmem, bana söylendiğinde de duymamak için kulaklarımı tıkardım. Ama zaman her seyin ilacı. Babam "taş olsa bu acıyla çatlardı" demişti. ama yaşadık. dünya herşeye rağmen döndü.
    Allah rahmet eylesin. Nehirin mekanı cennet olsun. NUrlar içinde yatsın.
    Aslıhan

    ReplyDelete
  31. İnanın Nehir kocaman bir iz bıraktı hepimizin yüreğinde, ve ben sizi her okuduğumda gücünüze azminize hayran kaldım. Anne & kız en zor anda bile güçlü durabilmeyi öğrettiniz bize...

    ReplyDelete
  32. Güzel bebek, melek Nehir'in sevgili annesi Zeynep hanım;
    Mücadelenizi sonsuz saygı ve takdirle izlemiş yüzlerce kişiden biri olarak acınızı tümüyle hissedebilmem mümkün olmasa da paylaşıyorum. Kalbimin bir köşesi günlerdir Nehir için sızlıyor. Sizi düşünüyorum sonra, ve sabır diliyorum.

    Sevgilerimle,
    Gülfer

    ReplyDelete
  33. Zeynep, sen muhteşem bir annesin...

    ReplyDelete
  34. Selamlar Zeynep,

    Elbette ki huzunlu ama senin de dedigin gibi Nehir'e yakisan guzel bir ugurlama oldu. Dedesinin kucaginda isiklar icinde yatsin.

    Bizim yasam formumuz gecici olsa da ona bagli olan ruh'unki gecici olmayabilir. Tipki enerji gibi kaybolmayip sadece baska bir forma donusuyor sanki. Nehir de artik baharda acan cicekler veya hafifce esen bir ruzgar gibi guzelliklerde yasiyor olacak..

    Sana, Mahmut Hoca'ya, Leyla'ya ve tum sevenlere sabir diliyorum.

    Okan

    ReplyDelete
  35. Zeynep hn, blogunuzu bir süredir aralıklarla takip ediyorduk. Haberi aldığımızdan beri günlerdir Nehir aklımızdan çıkmıyor ikimizinde. Nehir melek uçtu gitti, nurlar içinde yatsın. Allah size sabırlar versin.
    Kızınızın haberi okul grubumdan da gelince eşinizin benden bir üst dönem mezunu olduğunu öğrendim, Mahmut Bey'e de sabırlar diliyorum.
    Ve Leyla'nın tüm bu yaşananlardan min. düzeyde etkilenmesini diliyorum.
    Sevgilerimizle,

    ReplyDelete
  36. kelimeleri bir araya getirip yazabilmek çok zor uzun zamandır biliyordum Nehiri ve hastalığını okuyordum ve dua ediyordum ama en fenası da tümöre değil komplikasyona yenilmiş olması.
    biliyor musunuz benim kızım da aynı ismi taşıyor ve yaşıtlar ama bildiğim birşey varsa Nehir bu hayatta çok büyük bir iz bıraktı onun sayesinde çocuk kanserlerine daha fazla dikkat edilecek ve gereken önem verilecek buna inanıyorum belki de Nehirin bu dünyadaki görevi buydu biliyorum onun sayesinde başka Nehirler ölmeyecek inanıyorum.
    Babam da böbrek kanseriyle savaşıyor ve metastaz yapmış omuriliğe yürüyemiyor çok zorlu bir süreçten geçiyoruz bu hastalık insanın başına gelince daha iyi anlıyor,kanser hastalarını ve yakınlarının yaşadıklarını
    size Allahtan sabır diliyorum bu acının düşüncesi bile kötü ama sizin bunu üstünden geleceğinize inanıyorum.
    minik melek orda acılarından kurtulmuş,huzur içinde olacak o dünyadaki görevini tamamladı böyle düşünmek bence bi nebze acınızı hafifletir.
    Günlerdir kızıma dokunurken dua ediyorum başka Nehirler acı çekmesin,başka anneler ağlamasın diye,kalbim sizinle ve minik melekle
    Allah sabır versin,başınız sağolsun

    ReplyDelete
  37. Mükemmel anne baba! Allah dayanma gücünüzü artırsın. Meleğimiz rahat uyusun. 8 eylülden sonra pembenin önemi büyük hayatımda, emin olun. Unutmayacağımız için kuzucuğum hep bizimle olacak. Dün gece uyudum uyandım, zaman zaman sizin yerinizde oldum, içimde bir boşluk... Fedakarlığın en büyüğünü yaparak örnek oldunuz hepimize bu konuda. Nehir'imiz çok şanslı. Nice anne babalar var; çocuğuna gerçek anlamda anne baba olmayı hiçe sayan... Türkiye değil tüm dünya örnek aldı azminizden. Sizleri çok seviyorum.

    Tamame

    ReplyDelete
  38. HERKESE ÇAĞRI !
    blogda yazılanları ve yorumları çok dikkatle okuyorum ama birazdan yapacağım öneriye rastlamadım, gerçi eminim herkesin özellikle de nehir'in ailesinin aklında vardır:
    bu blog'u kitaplaştıralım. bunun birkaç nedenle yapılması gerekir bence: nehir'in anısını yaşatmanın bir yolu olarak; bu hastalık konusunda yol gösterici bir deneyim olarak; ve bunların ötesinde, zeynep (isminle hitap ettiğim için kusura bakma, seni tanımıyorum ama hem çok yakın hissediyorum, hem de ortak bir arkadaşımız var, özgecan) blogda çok çeşitli konularda çok zengin/zenginleştirici yazılar yazmış olduğundan: annelik, hasta yakını olmak, dayanışma-dostluk, kadınlık (pedikür!), gönüllü desteği... bloğu takip edenler zaten alır. ayşe arman'ın desteğiyle daha geniş kitlelere de ulaşır. daha ödenmesi gereken çok fatura vardır eminim, belki ona da mütevazi bir katkı sağlar. ama en önemlisi, nehirciğin adının yaşaması ve hastalığa karşı bilinçlenme adına bir katkı sunması.
    bilemiyorum, ailenin yakınları ve blog takipçileri ne düşünür.
    bediz

    ReplyDelete
  39. demin mailimi yazmayı unutmuşum. kitap konusunda her türlü desteğe hazırım: bedizyilmaz@yahoo.com

    ReplyDelete
  40. Merhaba Zeynep Hanım

    Kucucuk kızınız Nehir benim hayatımda kocaman bir iz bıraktı. Cok buyuk bir savasci o. Hepimizin yolu aynı yere cıkıyor. Er gec kavusacagiz yanımızdan erken gidenlerle. Ben onu pespembe bulutlar uzerinde hayal ediyorum ve biliyorum artık cok mutlu, cok huzurlu.

    Size ve Nehir'in tum sevenlerine sabirlar diliyorum.

    Sevgiler

    Sinem

    ReplyDelete
  41. Nehiri ve ailesini çok seviyorum.

    ReplyDelete
  42. Zeynep Hanım,

    Bugune kadar ailecek herşeyi o kadar guzel yaptınız ki.. Bundan sonrası için de sunu soyleyebiliyorum; siz her n'eylerseniz guzel eylersiniz. Hakikatin ısıgı icinde parlayan o ozel ve ender insanlardansınız.

    Simdi belki bir sure sadece kalbinizin konusma zamanıdır; yasınızı tutun, acınızı doyasıya yasayın..yasayın ki devam edebilin..

    Nehir, adını sevgisiyle kalplerimize mıhladı..Seni seviyoruz minigim, yolun acık olsun!

    Sevgiyle..

    Banu

    ReplyDelete
  43. Dün cenaze töreni sırasında sizin ellerinizden öpmek istedim aslında...çünkü o büyük acıyı yaşarken kendi bloğumda da dün yazdığım gibi nasıl güçlü bir kadın olduğunuzu cami avlusunda bile herkesle tüm zarifliğiniz ve şevkatinizle taziyeleri kabul ederken gösterdiniz ...

    camideki o huzur ve sessizlik bile insanı derinden etkiledi...

    dün ordan ayrılırken bir kez daha anladım ki allah kimseyi evladıyla sınamasın...

    allah ruhunu dinlendirsin minik meleğimizin

    size babasına ve dün bir kez daha olgunluğu karşısında hayran kaldığım ablasına sabır güç versin

    ReplyDelete
  44. Basiniz sagolsun, allah sabirlar versin. Cok uzgunum...

    ReplyDelete
  45. Zeynep Hanım,

    Orada olamadım ama duyduklarımdan Nehir'i çok güzel uğurladığınızı anlıyorum. Keşke hiç uğurlamasaydık ama o pembe çiçekler, pembe balonlar ve saçınızdaki o bir tutam pembe ile Nehir'i neşeyle kıkırdattığınıza eminim. Ben de sizin gibi düşünüyorum: pek az çocuk Nehir kadar sevilmiş, Nehir kadar bol ve değerli zaman geçirmiştir anne babasıyla. Siz elinizden gelenden çok daha fazlasını yaptınız. Nehir adına günün birinde bir girişimde bulunmak isterseniz hepimiz daima yanınızdayız.

    ReplyDelete
  46. Öncelikle başınız sağolsun, Allah sizlere sabır versin.. Nehir belki de örnek bir vaka olucaktır, belki de birçok hayırda sizin vesileniz olucaktır..İnanın sizi takip edenlerin duaları eksik olmayacak..Allah sizlere ömür versin hayırlı mutlu günleriniz olur inşallah..
    Sizin yanınızda olamasa da size herzaman dua edicektir Nehir.. Ahirette en güzel şekilde karşılayacaktır İnşallah.. Dilimizden duayı eksik etmeyeceğiz, Nehir artık bir Melek..

    Tekrar dan başınız sağolsun..
    Yalnız değilsiniz..

    Dua ile

    ReplyDelete
  47. vedanın (benim de elim/dilim varmıyor başka şekilde tanımlamaya) başından sonuna içim isyan doluydu, ne pembeyi gördü gözüm ne de pamuk şekeri... ama biliyorum ki nehir hepsini izledi gülen badem gözleriyle... bir yorumcu da demiş ya, zeynep'in saçındaki pembeye nehir'in kıkırdadığını ben de duyar gibiyim sanki... böylesi bir veda güzel olabilir mi? oldu... bir o kadar da içimi(zi) dağladı, çok zordu ama pespembeydi, Nehirceydi, çocukçaydı... işte bu yüzden de güzeldi..

    sevgili zeynep, zihninden bir süre izin iste ne olur... kalbine biraz zaman versin, yasını tut... doya doya tut ki sonra devam edesin... sonra o zihne çok insanın çoook ihtiyacı olacak!

    zamanı geldiğinde ne yapmak istersen destek için arkanda küçük bir ordu hazır bekliyor, bilmem fark ettin mi...

    gücüne güç katacak, yasını tutmana destek olacak, sonra da kalkıp kaldığın yerden devam etmeni sağlaycak ne varsa bu evrende hepsi senin yanında olsun!

    ReplyDelete
  48. şu anda minik bir ruhun gökyüzünde olduğunu bilerek yazmak çok acı geliyor. gözlerimden yaşlar akıyor hiç tanımayacağım bu minik kız için... Allah sizlere sabır ve sağlık versin. eskiler derki "Allah acınızı unutturmasın" dilerim ki bu acıdan daha büyük bir acıyla tanışmazsınız. gökyüzündeki meleğinizin hep yüreğinizde olmasını diliyorum. ve lütfen acınızı bizimle paylaşmaya devam edin. edin ki Nehir bizim yüreğimizde aksın ılık ılık...

    her ne kadar tanışmasakta hiç tanışamayacak olsakta acınızı anlayan ve paylaşan yüreklerin arasında olduğunuzu unutmayın. dualarım Nehir ve sizinle...

    ReplyDelete
  49. D ün tüm gün aklım sizdeydi,bundan sonra da Hem Nehir hem siz sevgili aile hep aklımda olucaksınız.sevgilerimle...

    ReplyDelete
  50. Öncelikle basiniz sagolsun, Allah hepinize bu büyük aciya dayanma gücü ve sabir versin. Zeynep hanim, blogunuzu neredeyse en basindan beri yakindan takip ediyordum. Yasadiklarinizi, icinizdeki yangini, umudu, kimi zaman hüzünlü, kimi zaman esprili tarzinizla yazilarinizda o kadar güzel ifade ettiniz ki o satirlari okuyan herkesi kendisine cekti Nehir'in mücadelesi. Sizin son ana kadar tükenmeyen umudunuz, bize de yansidi. Benim gibi yüzlerce insanin hic tanimadigi bir aile icin, hic taniyamayacagi bir masum bebek icin günlerdir gözyasi dökmesinin nedeni buydu.
    Ancak emin olun güzel gözlü Nehir akip gittigi yerde artik 'üzgün' degil 'iyilesik' olarak gülümsüyor size.
    Sonsuz saygilarimla,
    Zeliha

    ReplyDelete
  51. çok ama çok sabır diliyorum.nehir kalplerimizde......

    ReplyDelete
  52. Sevgili anne, güzel anne, her anne gibi, eli ayağı öpülesi anne..
    Kelimelerini gözlerim dolmadan, boğazım düğümlenmeden okuyamıyorum.
    Evet, yasını tut, doya doya ağla, bu da gerekli, şart. Biricik evladının sevgisi için.

    Bu süreci bu kadar inanılmaz bir şekilde hissederek yaşamanın yanında, bizlere aynı şekilde yansıtabildin, işte bu aslolan, yüzlerce yüreği yavaşlatarak okutturman.
    Şu an sadece gözyaşların, özlemin, albümler önemli, anılar...
    Herkes bekleyecek, yasını tutman için, sabırla. Sonra el uzatacaksın ve bir şeyler yapacağız.

    Bu blog, o kocaman anne yüreğinin minicik bir aynası sadece. Açtığın için teşekkürler..
    40, 50 60 yaşıma da gelsem, Nehir denince aklıma gelecek tatlı bebeğin, güçlü kızın.

    Güzel bebeğinin en mutlu, en güzel cennet köşelerinden seni izlemesi dileğiyle.

    ReplyDelete
  53. Allah sabriniza sabir katsin, Nehir oralardan size guc gondersin dilerim.. Her gun defalarca aklima geliyorsunuz, burnumun diregi sizliyor. Allah tum diger hasta cocuklari kurtarsin.. diyecek baska hicbirsey yok! Leyla'ya sizlere kucaklar, simsiki kucaklar...

    ReplyDelete
  54. minicik nehir'imiz emin ol ki çok büyük bir iz ve tarifi imkansız bir acı bıraktı ardında.. Komplikasyon ya da direk tümör her ne ise miniği bu dünyadan pembelere uğurlayan; biliyordu bence Nehir'in çok ama çok sevildiğini, çok ama çok değerli bir melek olduğunu.. O'nun pembelere uçması gerekiyordu.. Umarım şimdi pespembe dünyasında neşeyle parkta koşuyordur, boruları ve ilaçları olmadan..
    huzur içinde uyusun pembe meleğimiz....

    ReplyDelete
  55. Sevgili Zeynep ve Mahmut,

    Çok arzu ettiğim halde gelemedim Nehir'i uğurlamaya. Ancak, uzaktan da olsa dua ettim.

    Hepimiz acınızı paylaşsak da, kederinizi anlamaya çalışsak da dünya döner, hayat devam eder ve ateş düştüğü yeri yakar. Söylediğiniz gibi şimdi kızınızın yasını tutun, daha sonra Nehir'in bu mücadelesinin bir anlamı olacak işler yapmanın vakti gelecektir. O zaman, inşallah, size bu konuda destek ve yardımcı olacak bir çok insan olacaktır bu blog sayesinde.

    Size, Leyla ile birlikte huzur dolu, onun güzel günlerini göreceğiniz bir yaşam dilerim.

    Sevgiler

    Aslı Akçalı Özkara

    ReplyDelete
  56. Sevgili Zeynep duydugumdan beri konduramayip gozyasi dokuyorum Nehir icin.. Hepimiz onu minik yavrumuz kadar sevdik kizimiz gibiydi, o kadar guzel bir izi var ki kalbimizde.
    Cok cesur cok guzel kocaman yuregi olan bir annesiniz yavrunuzun arkasindan diger cocuklarin basina gelebilecekleri dusunup bilgilendirmeye devam ediyorsunuz.Hepimize orneksiniz.
    Huzurla pembeler icinde olsun guzel melegimiz..Size, babasina ve ablasina sabir dayanma gucu diliyorum.

    ReplyDelete
  57. sadece melek olarak aramızdasın artık nehir tek fark bu hiç ayrılmadık:))

    ReplyDelete
  58. "Nehirim; herşey suküna ve huzura erdi.. Hastalık bitti, acılar bitti, çekilen sıkıntılar bitti... Şimdi dinlenme ve sonsuz keyif zamanı... Bundan böyle melekler arkadaşın, cennet mekanın.. "

    Zeynep Hanım, derler ki gayb aleminde evlatlar annelerini kendileri seçermiş, düşünün ki Nehir sizi seçmiş, ne harika değil mi? Sizden başka hiçkimse değildi onun istediği, sizden başkası da sizin yakınlığınızı ve sıcaklığınızı veremezdi ona... Şimdi Cennet kapısında dipdiri, capcanlı kollarını açmış bekliyor olacak sizi... Annem de annem diyecek, onsuz bu kapıdan adım atmam diyecek ve öyle ki sizin de bir çırpıda oraya girmenize vesile olacak inşaallah...

    Ne yapsak ne söylesek içinizdeki yangını söndürmeyecek biliyorum. Eli öpülesi bir annesiniz... Leyla'yı size bağışlasın Allah. Sevgiler

    ReplyDelete
  59. Hiç tanışmamış olsak da Nehir de siz de hayatımızda çok anlamlı bir iz bıraktınız. Mücadeleyi, yaşamı, sevgiyi ve tutkuyu sizin gözünüzden gördük, hissettik.
    Nehir melekti, melek oldu, koca yürekli minik elli, kahkahayla çağlayan bir nehir.. Gözümü kapatınca önümde.
    Tüm dualarım Nehir'le ve sizinle.

    ReplyDelete
  60. Sevgili Zeynep Hocam,
    Sınıfta anlattığınız her şeyi unutabilirim belki ama burada verdiğiniz ders hiçbir zaman aklımdan çıkmayacak ve ben her gördüğüm pembe balonda Nehir'i anacağım artık.

    ReplyDelete
  61. Duygu Akşen CindorukSeptember 9, 2010 at 6:59 PM

    Zeynep,
    Çarşambadan beri soranlara 'böyle bir şeyin güzeli olur mu? gerçekten de güzeldi ama' diyorum. Huzurlu, sakin, sevimli, çocuksu, kolkola, tarifsiz acılı elbette ama Nehir'in orada oluşuna inanç ve saygıyla.
    Yakışmayanlar geldi başınıza ama siz her şeyi yakışığıyla yaptınız, sen, Mahmut, kızlar. Düşünüp taşınıp yaptıklarınız bir yana, spontan olması gerekenleri bile içgüdüsel, yapınızdan gelen bir güç, doğruluk ve zerafetle yaptınız, söylediniz.
    Çok güzel yazmış bir arkadaş yukarıda 'ne eylerse doğru eyler' güvenini verdin bize sen. Sevenlerden gelen, senin durmak bilmeyen aklından gelen bin tane fikir rahat bırakmaz seni, anladım. Sen eline hangi bayrağı alırsan al, yanında, arkanda, oralarda bir yerde olacağız. Ne kadar zaman geçse de sende anılar taze, bizde anlattıkların yüreğimizde olacak.
    Ama o gün gelene kadar rahat ver kendine Zeynep. Sen de demişsin ya, yap ama. Şimdi kontrolü bırakma zamanı bir süreliğine. Bırakın ki sağılsın yara az da olsa. Bu sizin hakkınız, doya doya tutun yasınızı da. Gittiğiniz yerler huzur versin size. İyileştirsin sizi.
    Sonsuz sabır ve huzur olsun yanınızda.

    ReplyDelete
  62. sevgili zeynep hanim,

    aslinda cok sevincliydim, cünkü yarin sevgili cocuklarim ve esim ile türkiye'ye tatile gidiyorum. büyük bir tesadüf ile defne'nin sitesinden size yöneldim ve icimi inanilmaz bir burukluk basti. size tanridan sabirlar diliyorum, tanimadigim halde sizin ne kadar güclü ve mükemmel bir anne ve insan oldugunuz belli. müsadenizle bende size sariliyorum,

    canan

    ReplyDelete
  63. Hergün dünyada yaşanan milyonlarca hüzünlü hikaye yaşanırken biz seninkine tanık olduk. Kötü, üzücü, kalbimizi acıtan şeylerin evimizden her zaman uzak olacağını düşünürken, senin de bizlerden bir farkın olmadığını, hepimizin başımıza gelebilecek birşeyin senin başına geldiğini öğrendik, anladık. Annenin yazıları sayesinde Küçük Prens'in de dediği gibi seninle bağ kurduk. Güne seninle merhaba diyerek başladık, senin için dua ederek, iyi dileklerimizi göndererek bitirdik. Bizler için özel oldun, bizim Nehir'imiz oldun. Artık bildiğimiz anlamda aramızda olmasan da küçücük hayatınla çok izler bıraktın hepimizin hayatında, kalbinde. Bundan sonra sütlacın yeri, pembenin rengi bir başka olacak, Bebek Parkı Nehir'in Parkı olacak benim için. Pembeler içinde kal küçüğüm.

    Sevgili Nehir'in bir tanecik ailesi, Nehir sizi bırakmadan, onu bırakmadığınız için harika insanlar olduğunuza inanıyorum. Çok zor bir yolda yürüdünüz, bundan sonra yolunuz açık, önünüz ışıklarla dolu olsun.

    ReplyDelete
  64. demişlerdi ki annemi kaybettiğimde...40 gün yanında biryerlerde olacak hep..sana bakacak,seni öpecek,seni okşayacak....bunu bilerek davran...yokluğundan varlığını bul....
    hissedeceksin zeynep,nehirinin de ynında olduğunu hissedeceksin...çok sarılmak isteyeceksin,o hissi bastırmak için fotoğraflarını göğsüne bastıracaksın,kokusunun sindiği çamaşırları,yastıkları,çarşafları,koklayacaksın...kokuları hiç gitmesin diye özenle saklayacaksın onları....ve 40 günün sonunda bir bakıyorsun ki daha güç toplamışsın bu boşlukla yaşayabilmek için....
    ölüm, kabullenilebilir bir gerçek ve taşınabilir bir acı bırakıyor gerisinde..alışıyoruz sonra..en güzel ilacı ağlamak ve zaman....
    bundan sonraki günler huzur ve sağlık getirsin ailenize...
    nezaman bağıra bağıra ağlayıp konuşmak isterseniz biz burada olacağız emin olun...ozamanlarda da güç,sabır ve dularımızla size destek olacağız...
    fakat şunu bilin benim ve anneliğimin bir miladı oldunuz...
    sevgilerle

    ReplyDelete
  65. bence de yasini doya doya tutun. su anda baska birseyin onemi yok.
    Kendinizi hazir hissettiginiz zaman biz yine burada, yaninizda olacagiz.
    Sevgilerimizle.

    ReplyDelete
  66. Sevgili Zeynep Hanım
    Bu sıkıntılı günlerinizde yaptığım yorumun yaralamış olmasına üzüldüm aslında durumunuzu yakınen anlıyor olduğumu bilmenizi istediğim için yazmıştım aynı illetle uğraştığımızı ama siz bu günlerinizde bile bizi göz ardı etmemiş deneyimlerinizi bilginizi paylaşmak isteyeceğinizi söylemişsiniz eşim ve ben çok mutlu oluruz zeynebimde anlayacak yaşta olsa idi eminim oda teşekkür ederdi size bu blog dışında nasıl ulaşabilirim size bilmiyorum ama konuşacak kadar iyi olduğunuzda sıkıntılarınızıda tecrübelerinizide paylaşmaktan mutluluk duyarız ..
    ŞENAY ALTAN
    Minik Zeynebin Annesi(altansenay@hotmail.com)

    ReplyDelete
  67. Nehir herseyi cok guzel yapti. Nehir'in ailesi de.

    Bundan sonra yapilabilecek ne varsa eminim ki zamani gelince, Nehir'in kocaman ailesi onlari da yine cok guzel yapacak.

    Su ana kadar yapilabilecek herseyi yapmis olmanin huzuru ve Nehir'e adadiginiz sonsuz zaman umarim az da olsa sizi teselli ediyordur.

    Hepinize ve ozellikle Leyla'ya sevgilerimle...

    ReplyDelete
  68. bu yazıyı üçüncü kez okuyuşum son zamanlarda çok sık giriyorum doğrusu bu bloga. Pembe balonlar arasında o gün olamadığım için doğrusu çok üzülüyorum. Keşke mümkün olabilseydi orda olmam da belki başımın arkasına uzanan o derin baş ağrısını, bir aile ve küçük kızları için duyduğum acıyı biraz olsun sizlerle beraber yaşayabilseydim isterdim. Hocam Zehra'nın da dediği gibi sizin gibi bir annenin öğrencisi olmak çok gurur verici. Nehero'muzu fiziken pembe balonlar içinde uğurladınız ama sevgisi de acısı da içinizde yaşamaya devam edecek. Her geçen gün de bu duygularla birlikte anneliğiniz yücelecek, annelik kavramı daha da kutsal hale gelecek. En derin sevgi ve saygılarımla..

    ReplyDelete
  69. Zeynep Hanim sizin Blogunuzu Nehir 2 yasina girdigi gunden beri takip ediyorum .Gecen yazin Bizler Turkiyedeyken sizlerde Turkiyedeydiniz ve ben cok Mutluydum .Nehirin Turkiyede olmasindan ayni zamanda. (sizleri tanimasamda)beraber zor bir yolculugu bitirmis simdi Tatil yapiyoruz demisdim .Istanbulda bir kahvede cay icerken (icimden gecirmisdim)sonra Tatil bitti ben Amerikaya dondum sonra cok girmemeye basladim blooga cunku tek uye olma sebebimde Nehirdi sonra bir ara girdim Turkiyedeki Doktorlarin dediklerinden Amerikaya Ny,daki Hastaneden Bahsetmeniz filan O zaman tekrar bende bir yikiklik basladi ve inanin o gun bugun ben her aksam kendi cocuklarim ve butun cocuklarin sagliklari icin dua ederken Nehire ayri dua ettim ama nedense Dualarimizi ne kadarda etsek bazen kaderlerimizi degistiremiyoruz.Bende Annemi kaybettigimde ilk olumle tanismisdim eminim evlat acisi cok daha ustundedir .Size sabir diliyorum ve Nehir eminim cok daha iyi bir yerde ve cok Mutlu ve ne kadar sanslisinizki bir Meleginiz var artik Siz cok iyi bir Ailesiniz Allah bundan sonraki hayatinizda Sizi ve Kizinizi cok Mutlu etsin .Iyi Bayramlar..

    ReplyDelete
  70. Aklim hep sizde...Allah size sabir versin.

    ReplyDelete
  71. komplikasyonlar, lanet hastaligin da, kendisinden beter tedavisinin de, parcasi. sloan'la kafanizi yormayin. mukemmel tip, tanimli degil. ne bilgi, ne de hizmet olarak. aslinda, kimseyi doktorlar iyilestirmiyor. bedenlere kendi kendilerini iyilestirebilmeleri icin bir yol gosteriyorlar diyelim. agir tedaviler, bedenin kendisini iyilestirme potansiyelinden yiyor. bunlari, sacma buluyorsaniz okumayin ne olursunuz. kizginliklar, pismanliklar, keskeler olmazsa, sizin icin daha iyi olur diye dusundum, o yuzden yaziyorum.

    yazmaya devam edecek misiniz?

    ozlem

    ReplyDelete
  72. Guzel anne
    Bir kitap yazsan keske...okuyan anneler icin harika bir ornek olustururdun.
    Hala mucadele veriyorsun geride kalanlar icin.
    Harika bir insansin ve Nehir de tam senin kizindi iste ;guclu ve inatci ...
    sevgiler

    ReplyDelete
  73. Allah yardım etsin,sizlere güzel ömürler versin,melek gibi bir kuzu eminim meleklerin yanında ve huzurludur...
    Allah sabır versin

    ReplyDelete
  74. Nehir sizin gibi bir aileye sahip olduğu için şanslı.
    Siz de yaptıklarınızla tüm sizi takip edenlere örneksizniz.
    Şuanda akıllarımızda pembe bir NEHİR oldu. Emin olun NEHİR denildiği zaman aklımıza ilk olarak, güzel pembeli NEHİRimiz ve güzel bakışlı profil resmi gelecek.

    ReplyDelete
  75. Zeynep Hanım,
    Sizinle ya da Nehirle hiç tanışmadık ama siz ailemizden oldunuz.. bu sebeple orada olmak istedim pembe balonlar gökyüzüne uçarken. Yanınıza gelemedim, bağışlayın.. zaten sizi teselli edecek kelimeler yoktu bende maalesef.. Sıkı sıkı sarılın ailenize eşinize Leylanıza..

    Biliyorum ki kızımı ne zaman parka götürsem Nehir de hep yanımızda bizimle oyunlar oynayacak o parkta..
    Huzurla uyusun güzel melek..
    Allah size de sabırlar versin..

    Bahar

    ReplyDelete
  76. dünyanın en guzel annelerındensınız.
    içiniz rahat olsun ve huzurla dolun.nehirimiz bir melek oldu ve inanın sizin gibi bir anneye sahip olduğu için çok şanslı...sizinle gurur duyuyor.
    ailenizle leylanızla cok cok mutlu olun.yazmaya devam edersenız bız hep burdayız,yanındayız,ve senı tanımasak da cok sevıyoruz!

    ReplyDelete
  77. Sevgili Zeynep Hanım,
    Evlat acısı tarifsiz bir duygu olsa gerek.. Allah ailenize ve size çok büyük sabırlar versin. Küçük meleğimizde pamukların üzerinde uyuyor cennetin o muhteşem bahçelerinde koşuyordur.. çook üzgünüm..
    sevgiler..

    seval

    ReplyDelete
  78. hayata neyle baglanacagımızı sasırdık ya.bu nasıl bır acıdır.nasıl dayanır yurek bılemedım.Rabbim herkesın cocuğuyla saglıklı - mutlu - huzur ıcınde berber yasamayı nasıp etsın ...
    Şenayın blogunda okudum sabah, yorumda da yazdım nehır mı? neden öldu ? yaşı kaç ki daha diye !
    İlk kez uğramış oldum blogunuza ve içim acıyor hala.Rabbim sabır versin inşallah.Evlat buyutmek cok zor ki; ölümüne dayanmak !!!
    hersey bogazımda dugumlendı kaldı bu sabah.bir kızınız daha var okudugum kadarıyla.Rabbim ondan versin sabrınızı inşallah !
    Çok erken olmuş ... Rabbim kimseye göstermesin inşallah böyle acılar! Diyecek kelime çok elim gitmiyor ki ... Cennette kapını aralayacak bir yavrun var artık .Anne kucagı gıbı olsun toprağı ınsallah =(

    ReplyDelete
  79. Sevgili Beyazit ailesi,acinizin buyuklugu yaninda butun kelimeler cok sonuk kaliyor.Pek cogumuzun da ifade ettigi gibi sozun bitip gozyasinin costugu bir an yasiyoruz.Allah bu aciyi aratmasin,sizlere sabir versin.

    Ben de sizi 2 yildir sessiz takip edenlerdenim.Bu blogun artik herkesin ilgi alaninda oldugunu dusunuyorum.Bazi bilgileri paylasmak istedim.Ben Chicago'da yasiyorum.Gecen hafta isyerime St. JUde hospital'den bir brosur biraktilar.Boylelikle bu hastaneden bilgim oldu.Bu hastane ozellikle cocuk kanseri konusunda bir arastirma hastanesi,kapilari dunyaya acik,ve odeme zorlugu olanlarin da sanirim ucretsiz tedavi imkani buldugu bir yer.Bir arastirma hastanesi olmasi aslinda beni rahatsiz eden tarafi oldu.Malum herkesi kobay gibi goruyor olabilirler.Verecegim interent sayfasindan detayli bilgiye ulasilabilir.www.stjude.org
    Brosurdeki bilgiyi de asagiya yaziyorum :
    "St.Jude Children's Research Hospital,which opened in 1962,is one of the world's premier pediatric cancer research centers.Its mission is to find cures for children with cancer and other catastrophic diseases through research and treatment.At St.Jude,no child is ever turned away because of a family's inability to pay.Children from all 50 states and around the world have come through the doors of St. Jude for treatment,and beccause St. Jude freely shares its research with the doctors and scientists around the world,children in communities everywhere are helped by the hospital's lifesaving work.

    ReplyDelete
  80. çok duygulandım ne şanslı bir bebek Nehir diye düşündüm hep , kalbimiz sizinle..

    ReplyDelete
  81. inanıyorum ki nehir ve ali huzur içindeler ve daha iyiler ,onlar herzaman bizimle beraber olacaklar, ama özlemleri hiç azalmayacak.

    sabırlar diliyorum

    arzu özişbakan

    ReplyDelete
  82. Zeynep Hanım,
    Allah sabırlar versin hepinize. Meleklerledir tatlı kızınız , Nehir'iniz şimdi. Acınızın dualarla azalmasını dilerim Allah'tan...

    ReplyDelete
  83. Sabırlar diliyorum :(((
    ''her şeyi yaptık ''
    ^^ yapabileceği her şeyi yaptı^^ demek bile mana'da huzur dolu.

    her akan su gördüğümde,
    her nehir kıyısında meleklere sesleneceğim ......
    SABIR VE GÜÇ DİLERİM :(

    ReplyDelete
  84. Zeynep Hanım
    İki yıldır blogunuzun sessiz izleyicisiyim.Özellikle son 1 yıl her kızıma sarıldığımda Nehir için de sağlıklı ve mutlu bir çocukluk diledim.Benim kızım da geçen sene Ağustos ayında beyin tümörü sebebiyle ameliyat olup; sonrasında zaman zaman sizin yaşadıklarınızla örtüşen zaman zaman ayrışan ama her seferinde çoğu açıdan tüm bu sağlık sistemine "isyan" ettiren yaşanmışlıklarla dolu bir sene geçirdik.İzleyebildiğim tüm bu yazıları hatırlamaya çalışınca (belki de bizimde yaşadığımız bu olduğu için)hep anne babalara bırakılan o en zor kararlar kalmış kafamda hep..Nerede tedavi olabilir?, hangi tedavi en doğrusu, olasılıklar ne,istatistikler ne,diğer vakalar ne...
    Şundan lütfen emin olun ki ...Nehir annesinin kızıydı ve siz birlikte çok büyük bir savaştan çok büyük bir sevgi yumağı yarattınız.Günlerdir buraya yazan insanlar tıpkı benim gibi ne sizi ne de Nehir i hiç tanımadılar...Bu yollardan geçmiş biri olarak insanın "yapabildiği hatta yapamadığı şeyleri bile nasıl yapabildiğini" ne yazık ki tecrübe ettik.Bu yolun muhasebesinin tutulamadığına inananlardanım. Nehir direnci ile, sevgisi ile , herşeye rağmen pembelere bürünmesiyle her zaman annesinin, babasının ve ablasının bir tanesi oldu ve HEPİNİZ herşeyi çok güzel yaptınız...
    Bundan sonra da adının en iyi şekilde varolması için yapacaklarınız olursa Aslı Zeynep in annesi olarak ben burdayım.
    Sonsuz bir saygı,sevgi ile anısının yaşayacağına gönülden inanıyorum.
    Acınıza olan tüm saygımı kabul edin lütfen...Çok ama çok üzgünüm...

    ReplyDelete
  85. Bir hafta!! Bugün tam bir hafta geçti gidişinin üstünden Nehir'im.

    Artık sen Mary Poppins'te, az biraz sulu köftede, bayılarak yediğin sütlaçta, emziklerde (attın?=), kabarık elbiselerde, ve elbet pembe renkte.. aklıma gelen İLK'imsin!

    İnan, şu hayatta en sevdiğim varlık olan yeğenimin yüzüne bakamadım şu koca hafta. Senin artık -en azından- yeryüzünde var olmayacağını bir kez, bir kez daha hatırlattığı için sırf.

    Canım bebeğim. Tek teselli, daha rahat, daha güvende, hastalıkların ve kederlerin asla yer almadığı, ve fakat sevdiklerini de bir şekilde "daima" görebildiğin, onların sevgilerini hissedebildiğin ve sonsuz mutluluk duyduğun bir yerde hayal etmemiz seni.

    Derler ki hayal etmek, gerçeğe dönüştürmenin yarısıymış.

    Gülümsediğini görür gibiyim.

    Seni çok özlüyoruz minik savaşçımız bizim!..

    ReplyDelete
  86. Günlerdir bloga gelip gelip bakıyorum,acaba bir şey yazmışmısınızdır diye.Sizi çok merak ediyorum Zeynep Hanım,umarım birazcık toparlanabilmişsinizdir.N'olur bizi sizden habersiz bırakmayın.Nehir'imiz bizi görebildiği bir yerde,dualarımızı,sevgilerimizi hissedebildiği bir yerde,daha acısız,huzurlu...Lütfen buna inanın,dunyanın en guzel ve en değerli annelerinden birisiniz...

    Gülru

    ReplyDelete
  87. Ne sizi ne Nehir'i tanımamış olsam bile Nehir bu dünyadan öyle bir imza atıp akıp gitti ki...İnanın o artık benim de kalbimde. Her daim hatırlayacağım...

    ReplyDelete
  88. Hikayenizle maalesef Nehir'i kaybettikten sonra tanışanlardanım.. kim ne derse desin tarifsiz bir acının yükü sadece size ait, ve ancak zaman içinde, hastalık esnasında gösterdiğiniz direnci gösterdiğiniz müddetçe azalabilecek bir acı bu biliyorum ama hani bir zerre kadar teselli olacaksa sadece elinizden geleni yapmış olduğunuzu söylemek istedim.. Nehir de yapmış.. acı çekmesinden, yorulmasından ve iyileşmiş gibi görünürken 2-3 yıl sonra tekrar etmesinden daha iyi olmuş belki de.. umut hem bir tutunacak dal, hem de çok büyük bir acımasızlık.. ne kendisinin ne sizin canınızı daha fazla acıtmamış, yaşından ve bedeninden fazlasını vermiş ama olmamış.. nehir'in bu hayata kaydı onun gibi kaybettiğimiz pek çok bebekten daha fazla düşmüştür, ve bu kayıt belki de bundan sonra başka bebeklerin yaşamını kurtaracaktır.. ağlayın, hiç tutmayın kendinizi, acınızı sonuna dek yaşayın, onun yanında olduğunuz kadar güçlü olmak zorunda değilsiniz artık, Leyla da anlayacaktır.. yasınızı tutun ama müsterih de olun: o da siz de herşeyi çok güzel yaptınız.. bunun ötesi tanrının seçimiydi, demek ki Nehir'in de böyle bir misyonu vardı: bize çocuk kanserlerini duyurmak, anlatmak, ne nasıl olmalı, çocuk kanser hastalarına ve yakınlarının nelere ihtiyacı vardır göstermek ve daha pek çok şey.. Ne bir ilkti, ne de maalesef son olacak ama şu gerçek ki, sizin sayenizde bizim için en özeli o olacak, sonsuza dek..

    ReplyDelete
  89. Zeynep Hanım,
    kötü haberi henüz okudum . Çok şaşırdım. İnanın içim açıyor. Çok üzgünüm. Nehiri hiç tanımadım hep buradan takip ettim ama o güçlü kız benim hayatımda çok büyük izler bıraktı. Ne diyeceğimi ne yazacağımı bilemiyorum. Allah size ve tüm ailenize sabır versin. Küçük tatlı akıllı melek huzur içinde uyusun...
    Sevgiler.

    ReplyDelete
  90. Zeynep hanım,
    Nehir bizlerin hayatında gerçekten büyük bir
    iz bıraktı.Onu ve büyük mücadelesini hiç bir zaman unutmayacağım.Tabi sizlerin evladınıza sonsuz desteğinizi de.Anısı her zaman içimizde akıcak.Allah size sonsuz sabırlar versin.Nehir'i çok ama pek çok seviyorum.Kalbim sizlerle..Nilgün.

    ReplyDelete
  91. aylardır mucadelenizi dualarla takip ediyordum törenden bir gün önce habertürk gazetesindeki ilanı görünce ilk başta nehir olduğunu anlamadım ama anne baba ve abla kısmına dikkatlice bakınca beynimden vurulmuşa döndüm daha bir gün önce cuma gündüz son haberleri güzel vefakar annenin klavyesinden okuyup mübarek günde makineden kurtulması için dua etmiştim ve pcmi almadan tatile gitmiştim

    ALLAH melekleriyle etrafını donatsın o mahsum yüzünü bu tarafda güldürmedi öbür tarafta güldürsün

    ANNECİĞİNE BABACIĞINA GÜZEL ABLAYA YARADAN GÜÇ SABIRLIK VERSİN ABLACIĞINA SAĞLIKLI UZUN HAYIRLI ÖMÜRLER VERSİN

    ReplyDelete
  92. Zeynep Hanım,
    Ne denebilir bilmiyorum bir yıldan uzun süredir buradan Nehir'i, sizi, mücadelenizi takip ediyorum . Küçük çocukların iz bırakmasından söz edince sizinle Nehir'in bende nasıl bir iz bıraktığını paylaşmak istedim;

    Bu haziran'da bana da tiroid kanseri teşhisi konuldu ameliyat oldum ardından da basit bir ilaç tedavisi aldım ama yine de zorlandım, tedavim sırasında yan etki yaşadığımda birşeyler ters gittiğinde ve kendimi aşağıya çekiliyor hissederken Nehir'e sarıldım ben o küçücük bedeniyle nelerle savaşıyor sen bu kadar azıyla bu kadar demoralize olamazsın utan dedim hep kendime Nehir ve siz bana güç verdiniz farkında bile olmadan benim yaşadığım kanser o kadar basit ve tedavisi kolay bir tür ki ama ben 32 yaşıma rağmen bu basit tedavide bile zorlanırken Nehirin gücüne hayran kalmamk elde değildi

    O hep benim için küçük bir savaşçı olacak ve bundan sonra da cennetten insanlara elini uzatıp onlara güç verecek onları yuvarlandıkları yerden çekip çıkaracak biliyorum.

    Allah hepinize sabırlar versin

    Burcu Ulutürk Elhan

    ReplyDelete
  93. Derin Ardınç GildenSeptember 12, 2010 at 3:29 PM

    Sevgili beyazıt ailesi,

    Kaç gündür yazmak isteyip bekledim, durdum hep içimde bir sıkıntı doğrusu ne? Ne denmeli diye?

    Sonra fark ettim ki aslında ne söylesem ne yazsam boş biliyorum ki ŞU AN bir anlam ifade etmeyecek ama benim içimdekileri kendim için yazmaya ihtiyacım var.

    Uzun zamandır her gün okudum sabah gözümü açtım okudum gece yarısı kalktım okudum, inandım sizinle, dua ettim yüreğimle. hep yorumları da okudum. Kimler takip ediyor diye onları bile takip ettim ama hala dilimin varmadığı cümleleri yazacak kadar olamadım.

    Siz, Leyla, Mahmut Bey ve elbete Nehir aklımın kalbimin bir parçası oldunuz. varlığınızı hayatıma kaydettim, son bir şey yapmak istedim belki bu kadar geç yazmamın sebebi de buydu. Ne kadar uygun olur sizin için bilemedim.

    16 eylül'de doğum yapacağım. Bir NEHİR daha doğacak. İzninizle en azında adını yaşatmanıza küçük bir katkımız olsun istedik. Kızımıza Zeynep Nehir adını vermek istiyoruz. Eşimle verdiğimiz bu ortak kararla belki Nehirlerimizin adını bu vesile ile yaşatmanıza destek olmuş oluruz.

    Sevgilerimle,
    Derin Ardınç Gilden

    ReplyDelete
  94. Sevgili Zeynep, aylardir izliyordum Nehir'in ve sizin mucadelenizi ve dualarim sizlerleydi hep.
    Benimle birlikte tum izleyicilerin kesinlikle gordugu birsey var ki hicbiriniz mucadeleyi birakmadiniz, bir anne bir aile olarak elinizden gelen herseyi yaptiniz ve bizler bu inanilmaz mucadeleye soluklarimizi tutarak sahit olduk.
    Kaldi ki o en zor gunlerinizde bile egitimci kimliginizle insanlara yardimici olmaya calistiniz, hala daha calisiyorsunuz, inanilmaz birsey bu... Lutfen gonlunuzu ferah tutmaya calisin, siz inanilmaz bir mucadele verdiniz.
    Soylenecek hicbir soz yok bu noktadan sonra, acinizi hafifletecek sozumuz de yok. Kucuk melek nur icinde yatsin, sizede bol sabir diliyorum tum gonlumce.

    ReplyDelete
  95. Nehir eminim şimdi çok daha huzurlu ve mutludur...Hem hepinizi görebiliyor hem de hiç sağlık sıkıntısı yok...Burada tek üzüntü sizin onu görmüyor olmanız değil mi?...Ruhlar ölmez...
    Sevgiyle...
    Nihal

    ReplyDelete
  96. Sevgili Zeynepcim,
    Burada yazanları okuyunca gözümde canlandı Nehir'in uğurlanışı. Senin duruşun, Mahmut'un Leyla'nın duruşu.. Nasıl can yakan bir acı ve aynı zamanda nasıl nefes kesen bir 'grace' yansıyor sizden. Yazında da nasıl bir berraklık, gerçek var. Doğu mistisizminde ölüm kelimesini kullanmazlar da bedenini terketti derler ya. Komik gelirdi eskiden, oysa şimdi biliyorum. Sevgi ölümsüz. Ölüm ise çok kısıtlı barındıramıyor sevgiyi içinde. Ancak bedeni alıp gidiyor. Nehirciğim hepimizin yüreklerinde sevginin izini bırakmaya devam ediyor.
    Frd

    ReplyDelete
  97. sevgili zeynep, sevgili bayazıt ailesi
    ben de bloğun sessiz takipçilerindendim. nehirin ve sizlerin mücadelesini aylardır izliyorum. ne diyeceğimi bilemediğim için bugüne dek birşey yazamadım. ama birşey söylemeden de geçip gitmek istemedim.
    gerçekten siz, hepiniz, herşeyi çok ama çok güzel yaptınız. herkes sizden, yazdıklarınızdan, mücadelenizden çok şey öğrendi. örnek bir annesiniz, ailesiniz...
    boğazım düğümleniyor ama ne denir ki...
    Minik melek, gittiği yerlerde çok mutlu olsun. huzur bulsun, ışıklar, pembeler, güzellikler içinde olsun...
    Allah sizlere de sabır versin, güç versin.

    ReplyDelete
  98. Zeytin gözlü, güzeller güzeli, güçlü, ölümsüz Nehir!
    Artık dinlenmiş bedeninle şimdi yukarıda oyunlar oynuyorsun ve bizler, bunca insan, senin azminden dersler alan bunca insan, başımızı havaya kaldırdık sana gülümseyerek el sallıyoruz. HEM EL SALLIYORUZ HEM ALKIŞLIYORUZ SENİ. En önde annen, baban,ablan ,yakınların, arkalarında biz kocaman bir çember oluşturduk. Zamanı gelince hepimiz gelicez yanına, gelene kadar bu çemberin içinde başımız yukarda senin o ışıldayan gözlerine bakmaya ve el sallamaya devam edicez.
    Rahat uyu bebeğim, bizler de senin anneniz artık.
    Pembeler içinde kal.
    Gittiğin yerde mutlu ol.
    Berna

    ReplyDelete
  99. Zeynep Hanım, Mahmut Bey ve Leyla,
    Gerçekten çok üzüldüm, içim acıdı, hala acıyor. Bloğunuzu ve maceranızı merakla takip ediyordum. Hergün bir umutla açıyordum bloğu..Ne kadar zor günler geçirdiniz...Nehirciğin enerjisi bu kadarmış.Allah hepinize, tüm ailenize sabır versin.
    Gülin

    ReplyDelete
  100. UZUN SÜREDİR BLOGUNUZU TAKİP EDİYORDUM, YOĞUN BAKIMA GİRDİKTEN SONRA 2 EYLÜLDE BLOGU TAKİP ETMEYE ARA VERMEK İSTEDİM, ÇOK ETKİLENİYORDUM ÇÜNKÜ, BUGÜN NEDENSE TEKRAR BAKTIM VE ÜZÜCÜ HABERİ ALDIM. ASLINDA HERGÜN NEHİR İÇİN DUA EDİYORDUM, KADİR GECESİ AKŞAMI, AREFE GÜNÜ, BAYRAM GÜNÜ HEP NEHİR İÇİN DUA ETTİM. İYİLEŞMESİ İÇİN, AMA BUGÜN NEHİRİN ARAMIZDAN AYRILDIĞINI ÖĞRENİNCE AĞLADIM. ALLAH KİMSEYE EVLAT ACISINI GÖSTERMESİN. ALLAH AİLESİNE SABIR VERSİN. BENDE ANNEMİ KANSER HASTALIĞINDAN KAYBETTİM, ÖLÜM ACISINI BİLİRİM. AMA BEN ANNEMİ HEP SAĞLIKLI VE MUTLU HALİ İLE HATIRLAMAK İSTEDİM VE HEP GÖZÜMÜN ÖNÜNE SAĞLIKLI MUTLU HALLERİNİ GETİRDİM. ZEYNEP HANIM, MAHMUT BEY VE LEYLA; BENCE SİZDE NEHİRİ HEP MUTLU VE SAĞLIKLI ŞEKLİYLE HATIRLAYIN, O TATLI GÜLÜMSEYİŞİYLE HATIRLAYIN, HİÇBİR ZAMAN HASTANE HALİYLE, SIKINTILI HALİYLE GÖZÜNÜZÜN ÖNÜNE GETİRMEYİN. BEN İNANIYORUM Kİ; O CENNETTEN SİZE GÜLÜMSÜYOR VE O ARTIK MELEKLERLE BERABER. BİR ANNE OLARAK ACINIZI PAYLAŞTIĞIMI BİLMENİZİ İSTEDİĞİM İÇİN BU MESAJI YAZIYORUM. BEN NEHİRİ HİÇ UNUTMAYACAĞIM, HEP O TATLI GÜLÜŞÜYLE HATIRLAYACAĞIM. SİZİN MÜCADELENİZİ DE HİÇ UNUTMAYACAĞIM.

    ReplyDelete
  101. kelimelrin tükendiği an bu olsa gerek. de . Nehirin sessiz takipçilerindenim ve bu heberle inanın yıkıldım.Allah size sabırlar versin.

    ReplyDelete
  102. MERHABA...
    ARKADAŞIM SAYESİNDE HAYATINIZA DOKUNMUŞ OLDUM..EMİN OLUN YÜREĞİNİZE DE DOKUNUYORUM TIPKI SİZİ AYLARCA UMUT DOLU YÜREKLERLE BEKLEYENLER GİBİ...
    MELEĞİM GÜZEL KIZIM GİDİŞİN UNUTULMAZ KILDI SENİ UMARIM HUZURLUSUNDUR...VE
    ZEYNEP HANIM SİZE EŞİNİZE,LEYLA'YA SABIR DİLİYORUM... VE MAALESEF SÖZLER BURADA BİTİYOR...

    ReplyDelete
  103. Zeynep Hanım,
    Geçen sene 21 Ekimde yazdığınız yazıdan çok çok etkilenmiştim. Özellikle bir bölümü vardı ki...Ölümün bir gerçek olduğunu, ama sevgimizin sonsuz olduğunu anladım. Kaybetme korkusu yaşamadan sevebileceğimizi idrak ettim. Çünkü kaybetmediğimizi, sevginin zamandan yerden bağımsız bizde saklı olduğunu "kavradım". Bu öğrendiğim en özgürleştirici ders oldu....yazmıştınız. Lütfen buna inanın, bir gün yeniden hep birlikte olacaksınız. Biz bu hastalıktan henüz 4,5 yaşındayken ablamı, teyzemi, dedemi, amcamı, halamı kaybettik maalesef ve ben aynen sizin yazdığınıza inanıyorum, o şekilde rahatlıyorum. Size tekrar tekrar sabırlar diliyorum. En derin sevgilerimle...Pınar.

    ReplyDelete
  104. Zeynep'cim,

    Emin ol, Nehir hepimizde çok özel izler bıraktı. Sadece Nehir değil; Leyla, sen, baba, size bu yolda yakından destek veren sevdikleriniz, arkadaşlarınız, hepiniz bu blogu takip eden pek çok kişiye çok önemli şeyler kattınız. Nehir'i bizimle paylaştığın için çok teşekkür ediyorum...

    ReplyDelete
  105. Size ve sevgili nehire sonsuz saygı duyuyorum. Dualarımda sizlerde varsınız artık.

    ReplyDelete
  106. Sevgili Zeynep Hanim ,

    Nehir ‘imiz ‘i pembelerle ugurladik . Artik babaniza emanet . Emanetinizi teslim ederken de cok gucluydunuz, esinize sarilip destek olusunuz, durusunuz cok zarif ve sevgi doluydu. Hastalik sureci ve ayrilik basedilmesi cok zor duygular. Cok haklisiniz yasinizi yasamalisiniz. Genlerinizde hocalik var evet, guclusunuz de ama gucu ve hocaligi bir sureligine kenara birakip once aglamalisiniz ki icinizde biriken aci akmali . Hatta buralardan kacmali ki kimse ne sizin ne de Mahmut beyin gozyaslarini “ Sen guclusun , zamanla acisi diner aglama” diyerek durdurmasin. Gordugunuz, elinizi degdirdiginiz bir obje daha da acitmasin icinizi . Sonrasinda burada ya da baska bir yerde , Nehir icin , baska Nehirler icin elbet birseyler yaparsiniz. Cok sey anlattiniz . Cok sey ogrettiniz . Farkindaligimizi yukselttiniz .
    Sabir diliyorum . Size . Esiniz Mahmut Beye . Kiziniz Leyla ‘ya . Ve tum sevenlerinize .
    Nehir ve Bayazit ailesi, zihnimdeki faydali ogretiler kitapliginda olacak hep . Hic unutmayacagim.
    Sevgiler
    Hasene

    ReplyDelete
  107. okudukça duygulandım gerçekten çok ama çok üzüldüm allah sabır versin canım mekanı cennet olsun

    ReplyDelete
  108. yazacak, söylenecek hiç birşey yok. Sözün bittiği anlardan... çok üzüldüm hem de çokkkk...

    ReplyDelete