İkinci Gün

Biz cuma sabahına uyanırken, dünü yazayım.

Nehir'in MR'ı ve CTsi çekildi. Sabah 9'da başlayan günümüz, yine artık alıştığımız kaymalarla, akşam dört buçukta bitti. Yorgundu-k.

Nehir aralarda oyun odasına gittiği zamanlarda mutlu. Ben de her fırsatta, şimdiki durumu açıklamaya çalışıyorum. Sık sık "telefonculuk" oynuyor. Bugün önce halasını aradı. Bana verdi telefonu. Ben de anlattım, "Geldik. Evet, hastanede biraz işlerimiz var Sonra geleceğiz" gibi...Bu konuşma üç kez tekrarladı. Sonra da iki kez "doktor" aradı. Onunla da İngilizce konuştum.

Bilmiyorum. Ben o kadar bitkinim ki, Nehir için bazı şeyler kimbilir ne kadar zor olmalı. Evet, onun algısı başka. Ama bu kez o da "eve gidelim" diyor. Yine de hepimizde bir kabulleniş başladı.

Bugün radyolog onkolog Dr. Wolden ile görüştük.

Tüm beyin ve omuriliğe yapacaklar, yaklaşık on doz. Sonra kitlenin olduğu yere, yapacaklar. Bütün beyne daha düşük bir doz, diğer bölgeye daha yüksek.

Neler saydı: omurilikteki bir bölge daha çok alacağı için, boyu etkilenebilecek. Öğrenmesi...Ama MITde doktora yapan hastası da varmış...belki tiroid, belki büyüme hormonları, belki işitmesi...falan falan.

Bunları anlatırken, neyseki, içaçıcı, hepsi olmayabilir, gibi anlattı.

Burada şunu not etmeliyim. Bizim TR'de konuştuğumuz doktorların hiçbirisinde yok bu yaklaşım. Gerçekçi olmak adına, bizi içine attıkları "çaresizlik" hissi için hepsini kınıyorum buradan. "Amerikan"laştıkları iddia ediliyor. Hayır, en azından Amerikalılar bu konuda gelişmişler, "insan"laşmışlar.

İyi bir cerraha ameliyat olduk ama kapısından adım atar atmaz, kucağımda Nehir, "Tablo hiç iyi değil, çok kötü, ben böyle agresif tümör görmedim" diyerek yaptığı son gün konuşması beni bitirmişti.

Ara ara ona neden buraya geldiğimizi anlatmaya çalıştıysam da, bizi küçük gören, internet bilgici gören bakışaçısıyla sanmıyorum dinlediğini. Neyse, bunu hiç yazmasaydım. Çünkü kritik bir ameliyatı, iyi bir şekilde geçirdik. Yani işini iyi yaptı. Yapmaması gerek, onkolog olmadığı halde, beyinde nöroblastom, muhtemelen ilk kez görmüş olmasına rağmen, genel bir fikir verme çabasıydı.

Bugün, ve dünkü doktorlar bir kez daha bunun son on yılda gelişmiş tedaviler sonucu arttığını, onların da bunu görünce, on yıldır bununla uğraşır olduklarıydı.

Doğru yerdeyiz. Beyin nüksünde et tecrübeli nöroblaston ekibiyle çalışıyoruz.

Çok şükür.

Önümüzdeki en büyük sınav Nehir'in radyoterapi ve kemoterapiye vereceği yanıt.

Bu sabah, yani bir saat sonra, hastaneye gidiyoruz. Sabah altıda. Nöroblastom cerrahları arasındaki dört isimden biri Dr. LaQuaglia Nehir'e "port" takacak, iki tane. Ah, ah. Bu kez "central line" değil, port. Bu, deri altına yerlesştirdikleri bir "access" şekli. İyi yanı, "dressing change" yok!!!!!!!!!!!!!! Ve ilk onbeş günden sonra yüzebilecek!!!!!!!!!!!!!! Belki zor yanı, her müdahalede, oraya bir iğneyle girecek olmalarıç. Önden uyuşturucu bir krem sürseler de, hiçbir çocuğun bunu sevdiğini görmesdim. Ama bizim bakım yapmayacak oluşumuz çok iyi.

Bugün çiş testi için koydukları torbayı çıkarma işi bana kalınca...hele de Sloan'dakiler torbanın yapıştırıcısı yetmiyor diye sanıyorum japon yapıştırıcısıyla yapıştırmış olunca, ikiiz de perişan olduk.

Ne bileyim.

Yavaş yavaş alışacağız. Nehir tedaviye iyi yanıt verince de kendimize geleceğiz.

Sandracım ilk gün bizi RMH'de karşıladı, elinde bir kutu peynirli börekle. Cengiz Amca bugün bizimle hastanedeydi. Haftasonu hem Sandra'larla, hem Cengiz Amca'larla buluşacağız. Nehir tedavilerden kan değerleri düşük bir hale geçmeden iyi bir zaman geçirme çabasındayız.

Benim aklım hala odayı nasıl "ev" yaparıma takık, bunca mesele içerisnde. Bu da benim başaçıkma şeklim sanırım. Seda, hatırlattı, "nesting" diye. Evet.

Nehir uyandı.