Friday, January 16, 2009

Nihayet

Hastanedeyiz. Noch wieder...hatırladığım nadir Almanca cümlecik.

Sabah 7.30'daki randevumuza, 8.15'te gidip rekor gecikmemizi yaptık. Neyse, rast gitti...pahalıya mal olmadı. Böbrek testi şöyle oluyor. Önce nukleer bir madde şırınga ediyorlar. Sonra bir saatte bir, sonuncusu iki saat arayla olmak üzere, üç kez blood drawal yapıp, böbreğin o maddeyi ne kadar , ve/veya ne derece vücuttan atabildiğine bakıyorlar. Bunu ikinci kez yaptılar. İlk geldiğimizde, central line takılmamıştı, ve bu test için kan çekmek, çok zor ve hırpalayıcı olmuş...sonuçta da testi bir kez daha yapmışlardı, central line takıldıktan sonra...bu kez acısız geçti.

Birer saat aralarda, klinikteki, Nehir'in artık yolunu iyice öğrendiği, oyun odasina gittik. Nehir oynadı.

İki saat arada ise ona dün söz verdiğimiz gibi "İstanbul" a gittik...dün aç beklerken, "pide", "pide" diyordu...Bizimki ama arabada uyuya kaldı...biz de ona pide arası humus sandviç yapıp, yanımıza aldık. Arabaya giderken uyandı, ve yedi, bir güzel.

Sonra, oda hazır olana kadar eve gidebilirsiniz, biz sizi, 5, 6 gibi ararız dedikleri için...önce ev işini sonuçlandıralım dedik...ve sonunda kaporayı verip, application formu doldurduk. Geldiğimizden beri, ara ara, ama son üç haftadır ise yoğun apartman aramamız sonuç verdi. Veee...komik bölümü. Orası mı, şurası mı, derken...abimin Houston'dayken oturduğu sitenin tam arkasındaki siteymiş meğer bulduğumuz!! Ben önceki gelişimizde farketmemiştim, bugün farkettim. Gökte ararken, yerde bulmuşuz da haberimiz yokmuş. Sonuçta istediğimiz gibi oldu...Galeria'ya yakın...Hastaneye herhalde 20 dakika...Memorial Park'a, hani sevdiğimiz oyun yerine, 6, yedi dakika...her yere yakın. Havuzu var, Leyla geldiğinde kolaylık oacak. Ev havuza bakıyor, uzaktan monitor da edebilirim-riz. Evin içini görmedik ama, üçüncü katta, ve önünde bir ağaç var, yine de. Sevdim çok. Rast gitti. Bir ara seveceğimiz bir yer bulamayacağız diye endişe etmiştim.

Gördüm mü bak!

Ev işini, umuyorum ki halletikten sonra...Memorial Park a gittik. Nehir ve biz yine mutluyduk. Oyun oynarken Nehir'le olmak, bunu yaparken temiz hava soluduğunu, ve oksijenin ona iyi geldiğini bilmek bana o kadar iyi geliyor ki...anlatamam derdim ama hep anlatıp duruyorum neyseki.

Parktayken hastaneden arayıp, oda hazır dediler. Biz de eve gidip birşeyler yiyip, yola çıktık ki, yolda bir telefon daha: sabahki testin sonuçları yok henüz, evden çıkmadıysanız bekleyin, test sonucu olmadan kemoya başlayamayız. Ben, "merküüüür" derken...hastaneye gitmeye, belki o arada belli olur diye şansımızı denemeye karar verdik...Nehir zaten arabada uyumuştu.

Kayıt için yine oradan oraya gittikten sonra...sonuçta test sonuçları geldi...ve admit edildik.

Bu kez 9. kattayız.

Bildiğimiz bir süreçte olunca, artiık iyice alıştığımız yerde, rahatız. Son bi gayret, Nehir'ciğim biraz daha küçült de, Nuchturn Amca daha kolay temizlesin.

Sonra, gerçekten de 5. kemoya geleceğiz inşallah. Arkadaşlar blogu güzel takip edelim...dört değil, beş kemo var. Aydacım: Canım arkadaşım, gülümse diye yazdım. Sahi senin mutfak tezgahı kurumuştur artık!

Nehir ve Mahmut uyudular bile. Herhalde 24.00'e doğru başlayacaklar kemoya, şimdi "fluid" veriyorlar. Bu seferki beş gün kemo, altıncı gün fluid...umarım yağmur yağar. 25'inde Leyla ve annemler geliyor. O zaman hava güzel olsun. Nehir'e hayvanat bahçesi sözümüz, Leyla'ya ise kelebek müzesi sözümüz var. Nehir Leyla'yı sorup duruyor. "Leyla nerde", "Okulda"..."Anneanne", "Dede" diye devam ediyor.

Huzurluyum. Sanıyorum dünkü haber bende şimdi "sink" etti. Kızımız iyi başladı. Dün gece yatarken beni öpmüştü, iki yanağımdan, bu gece de öptü."Öpücük" deyip . Yüzümü iki elinin arasında tutup gülümsedi, "minnoş" dedi, benim ona söylediğim gibi. Sonra da "big hug" deyip boynuma sarıldı. Rolleri değiştik, o bana moral verdi. Verdi de. Kahkahamı tut-a-madım, "minnoş" dediğinde.

Günaydın dostlar!

4 comments:

  1. Zeynepcigim, her sey cok daha guzel olacak. O kadar mutluyum ki su gelinen nokta itibari ile, icimdeki coskuyu, asil ben sana anlatamam. Ve icimde ki -eskiden olsa oyle yapardim- daha dur! duygusuna da katiyyen izin vermiyorum. Hayir, her sey bundan daha da iyi gececek.

    Agacimin kucuk kalbi dun gece daha bir isikli isikli, oyle guzel atiyordu ki, evimin icini, neseyle, mutlulukla, umutla, sevgiyle, dostlukla doldurdu.

    Nehir saglikli ve mutlu...
    Her zaman oyleydi, hep de oyle kalacak!

    ReplyDelete
  2. Bugune kadar tum okuduklarım sırasında icimdeki aci gozlerimden yas olarak akiyordu...dunden beri okuduklarım sirasinda akan yaslar sevinc gozyaslari...

    zeynepcigim sevincini bile tam yasayamamani anliyorum ama mahmuta da soyledim one at a time bu hastaligi yenecegiz. Onumuzdeki 5 sene nin tasasini simdiden omuzlariniza yuklemeyin...kaldi ki ben bu illetten once and for all kurtulacagimiza inaniyorum. Ilik naklinden sonra tamamiyla iyilesince bu risk ile o zaman ugrasacagiz...simdi nehirimin zaferini kutlayalim ve bırak sizin icinizdeki bu kutlama Nehir'e de yansisin.

    Bu arada anladigim liver test sonuclari da iyi cikti degil mi...

    Bir soru daha: ikinci bir MIBG yapilacak mi?

    Aslinda Nehiri de soyle kucaklayip aferin be akilli bidik super bir savascisin demek istiyorum... benim icin sizi yapin artik...

    hepinizi opuyorum...en cok da SAGLIKLI VE MUTLU NEHIR'i...

    ReplyDelete
  3. Gunaydinnnnnn,

    Bir is nasil basladiysa oyle gider!!!!!! Evet bu hepiniz icin cok zor bir surec ama cok iyi basladi ve oyle de devam edecek. Bir bakmissin kemolar, ameliyatlar falan bitmis, kizin ortaligin tozunu attiriyor, sen de masa basinda calisiyorsun!!!!!! Sonra bir daha baktiginda Nehir ilkokulda.... "Ne zaman oldu butun bunlar" diye soracaksin kendine. Sonra aksam onlar uyurken bir Nehir'in yatagina bir Leyla'nin yatagina bakip, "Leyla o zaman, Nehir'in su anki yaslarindaydi, ne zaman gecti bu yillar..." diyeceksin. Ikisi de mutlu ve saglikli yataklarinda uyurken....

    Sen de uyumaya gideceksin dudaklarinin kenarinda ufak gulucuklerle... ya da belki sen bilgisayarin basina oturur birseyler yazarsin!!!!!!

    Hepinizi kucakliyorum... big hug!!!!

    ReplyDelete
  4. Zeynep cim

    Ben de CT scan dışında kemiklere bakmıyorlar diye endişelendim. Sorguladım. MIBG beşinci kemodan osnra radyoterapi öncesiymiş. Zaten bu böyle küçüldüğüne göre, iyi durumdadır dedi Russell...

    Liver değil yavrucuğum kidney...baba da mix ediyor, ben annemden öğrendim...böbrekler süzüyor.

    ReplyDelete