Kliniğe yine zamanında gittik. Ve, saat 9.30'tan 12.30'a kadar boyunu ölçtüler, kilosuna baktılar, bir blood drawal (üç dakika) yapıldı, ve sonuçlar geldi (yarım saat). Neyseki abla kardeş oynadılar (foto). İlk gittiğimizde Fien Arts Museum'dan bir gönüllü gelmiş, resim yaptırıyordu, kolaj..Leyla yaptı, Nehir biraz yaptı, ben de yaptım ama benim hiç yeteneğim yok. Bunu okuyan birkaç kişi gülümseyecektir. Şebnemcim, nasıl bir ruh halindeymişim ben (2000-2001), yağlı boyalar almışım, resim yapacağım diye. Yani neye dayanarak.

Kan değerleri yükselmemiş, aslında ameliyat olmasa dert edilecek bir şey yok (imiş), haftasonu yükselmesini bekliyorlarmış ama olur da ameliyata hazır olmaz diye, GCSF shot kararı verdi, Russel. Sadece dört tane dedi, bugün ilkii oldu. Üç gün biz yapacağız yine.

Neyse vesile ile Russell'ı görmüş olduk...SCANden beri görüşmemiştik, genel sohbet ettik, ben ona da MIBG ile radyoterapiyi sordum. Anlattı. Aslında bir sürü karar sağlık harcamaları, quality of life meselelerine dair değişkenlerle ilgili çıkıyor. En etkin tedavi derken, "etkinlik", managerial bir anlamda. Neyse bunları okulda etik dersinde, veya başka derslerde tartışırken, şimdi içine düştük.

Anladığım, Russell memnun. Bu iyi.

Ameliyatın 12-14 saat süreceğini, iki saat falan hazırlık olurmuş, bizi muhtemelen 6.30, 7.00 gibi çağıracaklarını anlattı, puzzle ya da oyalanacak bir şeyler getirmemizi önerdi. Uzun sürmesi iyi dedik, aceleye gelmesin. Çünkü esası bölüm, kitleyi çıkardıktan sonra yapacağı temizlik. Etraftaki bölgeyi, damarlar çevresi, hangisi iyi, hangisi kötü, cerrah, Nuchturn karar veriyor. Özlemcim patalog yok imiş. Benim derdim, bir cerrahın bu kadar uzunlukta bir ameliyatta ne kadar etkin olacağıyla ilgili. Üç dört saatte bir mola alıyormuş, senior bir fellow oluyormuş. Tabi bu kez de aklıma, bize Nuchturn yapıyor deyip, içeride pratiği artsın diye başka birinin yapması...taşeron cerrah...ne olur ne olmaz, sordum, dolaylı. Şaka bir yana bu ameliyat önemli, TRde konuştuğum biri, kemoterapiyi bilmem, ameliyat için gidin demişti, kim hatırlamıyorum. Radyoterapi de önemli. Üstelik bugün Russell anlattıki, makinelerin verdiği ışın miktarı, bölgesi, çocuklar için yapılmış, yani dışarıda yapılınca, yetişkin aletlerde daha çok, gereksiz ışın alıyorlarmış.

Bilmiyorum, TRde nereden tutsak elinden bu işin. Mark Dungan'dı sanırım, hem çocuklar bizim geleceğimiz diyorlar, ama kanser araştırmalarında en az payı veriyorlar diye yazmıştı.

...

12.35'te shot kararı çıkınca, ve pazartesi günü de blood transfusion (dört saat klinik)...ben "Biz öğle yemeği yiyip gelelim" dedim, ve "İstanbul"a gittik. Annemlerle buluştuk, çorba, pide arası tabuli menümüz sürdü. Sütlaçsız kurtardık. Kalkmamıza yakın, arabada "numbing cream" sürdük...Sonra gittik, iğneyi olduk (10-15 dakika yine bekledik), çıktığımızda saat 15.17 idi. Bende hafiften bir frustration, parka gidemedik diye. Nehir uyumamıştı. Eve gidip, sonra parka gidelim dedik...Yolda Nehir uyur diye, hatun uyumadı tabi. Hermann Park'a gittik. Tren (foto), ördek, kaydırak üçlememizi yaptık.

Akşam ben adzuki bean pişirdim.

Saat 8'de Nehir, "Anneanee yoruldum" diyerek üst kata çıkıyordu. Bu kez kafasını yastığa koyar koymaz daldı.

Commentler rahatlattı, birkaçtan fazla okumuştum.

Samediiii, yazamadım bir türlü, geçmiş 40 yaşın kutlu olsun! Sırttan çapraz sarıldığımı farzet.