Sandracım sormuş, "ne var ne yok" demiş.
Geçtiğimiz günlerde, en tatlısı, Turkish Team Kızlar grubunun bize gelişi oldu. Tam takım olamadık, ama yine de benim için çok özel bir gündü. Çünkü aslına bakılırsa hiç planlamadan, eve gelen ilk büyük misafir grubu "bu" olmalıydı. Öyle de oldu.
Nehir çok mutluydu. Aslında uyku saatinde anneanneye gider diye planlamıştım ama keyfi o kadar yerindeydi ki, kaldı. Masada dört beş tabak, ve çeşit yemek görünce, "Bunları kim yaptı" diye sordu. Alıştı ya "bir" tencere veya tabak yemek görmeye (hatırlayınız, eski yazılar, "mutfak maceraları"), şaşırdı tabi. Önce Hande'nin getirdiği "sağlıklı" kekin üzerine, Bilge'nin nefis apple pie'ı gelince ise, mutfağa, benim yanıma koştu, "Anneee, bir pasta daha geldi" diye!
Bu yılbaşı sonrası en tatlı anılarımızdan.
Ah ama fotoğraf çekmedik. Evet, bu girişe, toplu bir foto olmalıydı, ama düşündük, gerçekleştiremedik, derken bir yandan da her şeyi kaydetmesek, olduğu gibi yaşasak diye de bir fikir geçti aklımdan...
Peki şimdi başlık.
Bugün Leyla okul sonrası bir arkadaşına gitti. Çok mutluydu gideceği için. Biz de bugün Nehir ile idik. Bir yandan ben bilgisayarda basit işlerimi yaparken, Nehir yanımda idi. Ona müzik çaldım. Bir an geldi, "mutluluğu" taaaa içimde hissettim. Bir anda yakaladı beni. Kızlarım keyifli, sağlıklı, gülüyorlar, yanımdalar...gözlerim doldu.
Bahar Hanım'ın kuzeninin Deniz'i için şifa diliyorum. Annesine güç diliyorum. Tüm çocuklar bizim.
o taa içinizde hissettiğiniz mutluluk var ya,
ReplyDeletedaima sizinle olsun....
tara
Kizlariniz hep saglikli, mutlu ve yaninizda olacaklar. Allah'in izniyle. Buna kalben inanin.
ReplyDeleteSize ,kızlarınızla eşinizle mutluuuuuu, sağlıklıııııııı, uzuuuunnn bir ömür diliyorum :)
ReplyDeleteSevgiler.....
Zeynepcigim inanamiyorum!aylar sonra "post a comment" feature'i activated!! yarina durum ne olur bilemiyorum onun icin hemen yazayim:
ReplyDeleteSenin "mutluluk"unu ben de iliklerimde hissettim. Gozlerinin yasardigi ender zamanlarda bile iclerindeki piriltinin hic kaybolmadigi aklima geldi..o piriltilar da , mutlulugun getirdigi urpertiler de hep daim olsun:)
Sandra
Hocam,
ReplyDeleteMutluluğunuzu çok kısa ve içten anlatmışsınız. Sanırım hepimiz için zaman zaman böyle anlar oluyor, sevdiklerimiz yanımızdayken. Çok kıymetini bilmek lazım, hep farkına varmak lazım bu anların galiba.
Mutluluğunuzu paylaşıyoruz :)
Yunus
Aaah zaman! tam bir yıl geçmiş üzerinden...nehir'imin resimlerine bakıyorum bazen böyle gerilere giderek....ablasıyla vapurda ne güzel gülmüşler...zeynep kardeşim,bu yazıyı yazarken taa içinizde hissedip gözlerinizi yaşartan mutluluğu bundan sonrada aynı şiddetle hissetmenizi diliyorum...allah benim diyabetli güzel kızım da dahil tüm yavrulara şifa versin....hastalığı bir daha kapımıza uğratmasın...dertlerden tüm payımızı almış olalım...nehiri unutturmadan hiç kalbinizi ışıklarla doldursun...sevgimizin sizinle olduğunu hissedin hep...kucaklayıp ışıltılı gözlerinizden öpüyorum...hepinizi...yanlış yerde bir yeniyıl tebriği oldu ama mazur görün içimden böyle geldi...
ReplyDelete