Dile kolay, yüreğe zor.
Ablan diyor ki, "Ama Nehir için en zoru, o tüm ailesini kaybetti"... Seni konuşuyoruz, kaybının ne kadar haksızlık, ne kadar zor olduğunu. Böyle şeylerin az rastlanan bir şanssızlık olduğunu, tekrarlayıp duruyoruz. "Olmadı", diyoruz.
Kabulleniyoruz.
Ben kabullendim. Aklım kabul etti, yüreğim zaten baştan beri reddetti. Bir hayal gibi hayatımıza girdin, çıktın sanki. Bir nefeste. Bizi teselli etmeye çalışıyorlar, hala ara ara...Tesellisi yok oysa.
Biz seni düşündük bugün.
Annen, baban, ablan, kuzenlerin, halan, enişten, dayın, yengen, anneannen, dedelerin, babaannen, hep birlikte helva pişirdik. Meğer birlikte helva pişirmek ne güzelmiş. Birlikte pişirmek. Senin seveceğin gibi dondurmalı, senin seveceğin gibi çileklerle (blueberry bulamadım tatlım). Senin seveceğin pembe şekerler yedik.
Biz seni düşündük bugün tatlım.
Güzel gözlerini, güzel gülümseyişini. Muzurluklarını, alıp başını gidivermelerini, kendine dolaptan elbise seçişini, güzel elbiseler giydiğinde kendinle mutlu bakışlarını...
Ve seni sarmalayan sevgiyi. Bizi yalnız bırakmayan. Bugün de, o acı dolu günde de, sonrasında da.
Minik kızım huzur içinde kal. Seni seviyoruz ve çok özlüyoruz.
Canim Zeynep'cim,
ReplyDeleteKucuk meleginiz bu guzel aile bulusmasini o kocaman guzel gozlerini acarak ve eminim gulumseyerek izlemistir cennetteki oyun bahcesinden ... Nehir'cigim sizinki gibi bir aileye sahip oldugu icin cok sansliydi, sevginin, ilginin en guzelini verdiniz ona ...
Nur icinde yat dunyalar guzeli Nehir'imiz ... duygulari ifadeye, buruklugu tarife kelimelerim kesinlikle yetmiyor ... seni cok ozluyorum !
Bilge
:(( diyecek birşey bulamıyorum. yazıp yazıp siliyorum. Ne desem o kadar boş geliyor ki.
ReplyDeleteNehir güzel melek...
Önce, kaybı üzerine düşünür insan, enine boyuna, sorgular, kabul etmez isyan eder. Sonra, yas tutar. Sonra, kaybıyla vedalaşır.
ReplyDeleteBöyle yazıyordu bugün bir gazetede. Antidepresanların, bu sürece engel olduklarını da. Mutsuzluğun, depresyonla karıştırılmaması gerektiği de.
Biraz daldan dala gideceğim ama..
Bir dostu, arkadaşı yitirdiğimizde, ki bunun için ölmesi gerekmez, ayıbında destur bilmemiştir yalnızca, tepkinizde destur bilmemişsinizdir siz de; belki damlaya damlaya göl olmuştur kırgınlıklarınız. Görüşmemenin daha hayırlı olacağına karar vermişsinizdir ya.. Artık aramaz sormaz görmez haberini almazsınız ya.. Acınızı anlayabilmek için empati yapmaya kalksak, en yakınsayabileceğimiz durum bu olurdu belki. Daha fazla yaklaşamazdık. Pek görmediğimiz, pek aramadığımız bir akrabanın vefatından ziyade, bu olabilir belki kalbimize acı verişiyle bizi düşünmeye sevk eden, iç sızlatan, geçmişimizi andıran.
Vedalaşmak, kalbin kabulü değildir aslında. Kalp sahiden, hiçbir zaman kabul etmez. 20 yıl önce vefat eden dedemi halen blogumda anıp duruyorsam, kalbim kabul etmemiştir. ÜStelik dedemle günler aylar geçirmiş de değilimdir. Yazdan yaza görmüşümdür onu, birkaç günlüğüne, kızmış utanmışımdır bana telefonda şarkı söyletmek istemesine -bakın yine başladım!!
Zihnim, beynim, mantığım kabul etmiştir, çünkü artık onu görmüyor sesini duymuyorumdur; hâlâ yaşıyormuş ama görüşmüyormuşuz gibi de yapabilir miydim acaba, ama ölüm bu yalanın örtemeyeceği denli büyük ve acıdır. Görüşmemek değildir ölüm. Daha korkunç daha karanlıktır.
Hepimiz insanız, isteriz, arzu ederiz, ama başkalarının istemesine, arzusuna karşı isteksiziz yazıyordu başka bir gazetede. İnsan olmak, olabilmek, bu cümleyi kırabilmekte!
Acınızın yokolmasını değil, daha fazla kanatmamasını diliyorum, özleminizin kaybolmasını değil, sevginizle hep orada durmasını istiyorum; yaşamınızın, güzel kızınızın acı kaybıyla bile derinleşmesini, daha da anlamlanmasını arzu ediyorum.
Sevginin karşıtı bulunamamıştır. Nefret de değildir -nefret ederken de seversiniz-, ölüm de değildir -yokedemez, yakınından bile geçemez çünkü.
Gönlünüzden ne geçerse, o olsun. Kalbiniz nasıl yıllarca çarpacaksa, sevginizle çarpsın.
Sevgim ve saygımla, güzel Anne.
SD.
dile kolay, yurege zor...
ReplyDeletehuzur icinde kalsin Nehir. Oyle guzel yazmissiniz ki herseyi... Pesbembe bulutlarin ustunde huzurla oyunlar oynasin Nehir...
maalesef soyleyecek bir sey bulamiyorum,bir anneyi ne teselli edebilirki?hep yaninizdaydim,en basindan beri,sessizce,yanlizca allahtan sabir diliyebiliyorum size,minik,tatli nehir huzur icinde simdi eminim buna,kucuk pembe bulutlarda...
ReplyDeleteBebek parkı benim için 1 sene önce Nehirin parkı ...pembe şapkalı nerde küçük bir kız çocuğu görsem Nehirin şapkası ve rengi oldu ...tam 1 senedir .
ReplyDeleteAllah ruhunu dünlendirsin melek kuzucuğun
Melegimiz hep bizimle, sevgisiyle...
ReplyDeleteEn guzel sekilde anilmis, gulumsemistir..
huzur icinde olsun.
Arzu Sami
İyi ki yazdınız, biz de düşündük sayenizde. Hatta evde lokma vardı sever miydi bilmem ama ondan yiyeyim Nehir için. Huzurla uyusun Nehir.
ReplyDeletebelki inanmazsiniz, ama tam da bugun ben nehir'in yildonumu bu aralar olacakti diye dusundum, sizi hatirladim..zamanla zorlasir mi bu aci, kolaylasir mi ancak siz bilebilrisiniz..keske hic boyle olmasaydi ama aklim hep sizdeydi bugun. Diyecek tek sey bulamiyorum. tesellim bile yok. Sadece sizi dusunuyorum.. sevgiyle..
ReplyDeleteBende dunden berı sızı düşünüyorum, Nehir i anıyorum. Güzel gözlü, kocaman gülüşlü Nehir i... Dün hep aklımda idi Nehir in gözleri ve gülüşü... Kızıma baktıkça Nehir geldi aklıma, kızıma sarılıp öptükçe Nehir' in annesi, babası, ablası geldi... Ben dün kızımda hep Nehir' i sevdim, size dua ettim Allah dayanma gücü versin diye...
ReplyDeleteHülya
Ey güzel Nehir, biz seni hep sevdik, paramparça ve eksik geçti sensiz koca bir yıl; annen yandıkça biz yandık, hiç ara vermeden seni özledik... gittigin yer huzur icinde olsun bebeğim....
ReplyDeletebir sene oldu mu sahi... nurlar içinde yatsın, zaten bir melekti hala melek.
ReplyDeletebu sözler hep dile kolay, hep söyleyene kolay... yüreğinizin dayanma gücü Nehir'i düşündükçe artsın! Nehir'in sevgisi hep sizinle, hep bizimle...
ReplyDeleteBebek Parkı ve civarından geçip de Nehir'i anmadığım an yok... Pamuk şekerler ve pembeler eşliğinde, elbette...
ReplyDeleteBir sene olmuş! Hala inanması zor, hala kabullenmesi zor...
Bir aksilik olmazsa, 25 Eylül'de görüşmek dileğiyle, Zeynep'cim.
Anne olduğumdan beridir bazı şeyler çok daha zor. Size teselli vermek gibi ve bazen okumak gibi.
ReplyDeleteBoğazımdaki düğüm gitmiyor bir türlü.
Nehir'i daima sevgiyle anıyorum, sizi ve bu tarifi olmayan durumu yaşayan tüm anneleri de...
Sevgili Zeynep,
ReplyDeleteBiz de Nehir'i andik bu Pazar. Lake Arrowhead'de cam agaclari arasinda yuryus yaparken Nehir'den konustuk, ona sevgi yolladik.
Yazdiklarinin hepsinde cok haklsin, bil ki hep dusuncelerimde, iyi dileklerimde varsin.
sevgiyle,
Natali
Her dokunduğum, her baktığım yerde sen varsın. Rahat uyu küçük pembe meleleğim. Unutmadık unutmayacağız; seni çok seviyoruz, çok özledik...
ReplyDeleteTamame
Huzur içinde uyu küçük melek...
ReplyDeleteBerna
Nasıl bir sınavdayız bilemiyorum ama eminim gidişinin de gelişi gibi bir nedeni vardır...
ReplyDeleteBen 8 Eylul diye hatirliyordum.. Huzur icinde uyu guzel Melek. Ah Zeynep hanim.. Allah sizlere hayirli gunler, sirali olumler versin. Tanimadan sevdik hepinizi, Leyla ya da sevgilerimle..
ReplyDelete