Yine Bir Yarını Beklerken

Sabah tahin pekmezli kahvaltı ve SKYPElerden sonra, ama Leyla ile değil, Mahmut'un Adana'dan çocukluk arkadaşı, karısı ve 14 aylık kızlarıyla buluştuk, öğlen. Bize çok yakın ama hiç gitmediğimiz bir yerde yemek yedik. Hava çok sıcaktı. Dönüşte, araba 74 diyordu ama bizce 85 falandı, güneş etkisi.

Nehir benim kucağımda uyuya kalmıştı yemeğin sonunda, eve gelince de hepimiz devam ettik uyumaya.

Yarın sabahki randevu saat 10da, ve Nehir aç olmalı diye bugün geç yemek yemek, ve biraz da geç yatabilmek istiyorduk. Uyandıktan sonra Whole Foods'a gittik. Akşam için balık aldık, derken yeni bir çukulata buldum, içinde mantar olan! Daha önce Feride göndermişti, bu kez de sever inşallah Nehir. Nehir kendine wipe aldı. kayısı istedi. Sonra paketinden tanıyıp, kuru erik aldı.

Eve geldiğimizde wipe paketine "hediye" dedi, ve sanki o bir hediyeymiş gibi açtık, "Aaa, sürpriz, içinden popo bezi çıktı" diye espri yaptık. ki yaşına gelirken büyüdüğünü, çok daha fazla şey anladığını, anlattığını görmek çok güzel. Bir yandan güzel bir humour gelişiyor. Kendiyle dalga geçebiliyor. Leyla'da da hep olan ve çok sevdiğim bir huy bu.

Ve keyfi oldukça yerinde, iştahı da. Tam toparlıyor iken, bakalım radyoterapi nasıl etkileyecek. Belki de çok kötü olmaz. Bakalım, göreceğiz.

Bugün sıcaktan bunalmışken, yaz gözümüzde büyüdü. Benim de içimden düşündüğümü, Mahmut dışından söyledi, "yazın TR'ye dönsek". İkimizin de biraz enerjisi azaldı, sıcak başlayınca daha zor olacağını biliyoruz. Ama aşı programından sıcak nedeniyle çıkamayız. %30'da olduğumuzu henüz bilmiyoruz.

Tüm Houston ne yapıyorsa, biz de yapacağız.

Dün Ilgın'lar geldi. Onlar için de yeni bir başlangıç sayılır. Bugün onunla şakalaşırken, "Yaw, Adana'nın yaylaları var, yok mu buranın bir yaylası, çıkalım" deyince, Ilgın da "Buranın yaylası AC (air condition)" dedi. Evte, yazın evdeki oyunlar önem kazanacak. Aslında bakın doğumgünü bile denk düştü. Oyuncaklar yaz için daha önem kazandı. Bu eve taşınıncaya kadar doğru düzgün oynamıyordu bile. Yeni yaptığım düzenle, o da daha rahat alıp, oynuyor.

Bir tane baba okumuştum, "kemoterapi ve ameliyat sonrası çocuğum gayet iyi, transplant şart mı" diye sormuştu forumların birinde. Ben de "Adama bak, ne sanıyor" demiştim. Ama şimdi ona da relate edebiliyorum. iyi görürken çocuğunuzu, o kadar toxicating bir sürece sokmak sıkıntılı. Köylüoğlu da (NB geçirmiş Türk Aile), "Transplant sıkıntılı" demişti.

Tamam sırayla. yarın radyoterapi başlıyor. Hala Nehir'e kilo aldırma çabamız sürüyor. Akşamki balığı, wholewheat tortilla içerisinde yaptı baba. Nehir bu sabahtan beri banyoda oynamak istiyordu. Eve gelince banyo yaptı, dressing change de oldu. Aslında, nasıl oluyor bilmiyorum ama banyo sırasında central line ıslanmasın diye üzerine yapıştırdığımız koruyucuya rağmen (çıkarırken acıtıyor), sonrasındaki dressing change e de rağmen, hala banyo yapmak istiyor. Tatlı kızım benim.

Bu arada buradaki saatler bir saat ileri alınmış. Tevekkeli değil, sabah Mete'ler saat 11.00'de "Biz geldik" diye aramışlardı. Biz de neden erken gitmişler, 11.30, 12.00 de buluşacaktık demiştik.

Günümüz sıcak, telaşsız, uykulu, ve güzeldi.

Fotoğraflar öğlen buluştuğumuz yerden. Avrupa mimarisine benzetmişler. Sempatik olmuş. Ama tabi nerede Roma Çeşmesi. Derken iki fotoğraf ekleyemedim bir türlü...çeşme is missing.

Not: Kadınlar Günüymüş, unutmuşum. Küçük Kadınlarımın kadınlar gününü kutlayayım ben bu yıl. İkisi de oldukça zorlu ve onları büyüten bir yıl geçiriyorlar.