Kavuştuk

Bu sabah Nehir ağlamadan girdi radyoterapiye..."Ton Ton Amca anne baba gibi fılaş yapacak" diyerek. Demekki, on gün sürdü alışması.

Bu kez çıkışta eve geldiğimizde de ağlamadı. Sanki bize "break" veriyor aralarda.

Sonra baba kız, bahçeye, sonunda, bisiklete binmeye çıktılar. Ve ben "misafir"lerimiz gelmeden evi toplamak istedim. Hastane deyimiyle almost done, almost did. Derken, eve geldiler, telefon, şu bu, evden çıkıp yemek yememiz, saat 14.30'u buldu. Yani uçağın iniş saati. Ama biz alışmışız dört buçukten önce kimseyi görmemeye. Aaa, bir telefon, gümrükteyiz..."Önümüzde, dört beş kişi var, her biri on, onbeş dakika süreceğe benziyor"...rahatlama...trafik...bir telefon, saat 15.10, "Biz çıktık"...Biz ise varış yerine 15 dakika uzaktaydık henüz.

Gidene kadar arabanın içinde gecikmenin kimden kaynaklandığı ile ilgili istişare ettik.

Bilmiyoruz halen. Kara kutunun açılması lazım.

Neyse vardık ve kavuştuk. Gerçekten tuhaf bir his, insanın kızına bakıp, "büyümüş" demesi. Hele Nehir'in minikliğine alıştıktan sonra, Leyla genç kız sanki. Ama değil, unutmamalıyım. Hatta şaşırıp, Nehir diye seslenince, en fenası. Gerçi hadi ben neredeyse (!) 40, Leyla da bana "anane, ay, şey, anne" dediği için bol bol SKYPEde...ödeştik diyelim.

Sonrası, Nehir Leyla'ya yapıştı, her zamanki gibi, Leyla Nehir'e karşı anlayışlı, her zamanki gibi. nasıl tatlı bir abla oluyor. Gece Leyla ile yatınca, sabah erkenden kısacık gideceğimizi, röntgen çekmek gibi olduğunu, kıpırdamasın diye uyutuduğunu, yeni bir yer olduğunu anlatırken, Leyla ekledi birden, "Kıpırdarsa yanlış yere yaparlar değil mi," sonra, "Mercan'la Pelin'in doğduğu yer mi" ded, ve ekledi, "Ya işlerini düzgün yapmıyorlarsa". Texas Children Leyla'nın onayından geçmişti ya. Ben de buradaki doktoru TCH'tekilerin tanuıdığını söyledim, "Hmm" diyerek onay verdi.

Bilgeeee, fotoğraflar için çok teşekkür ediyoruz!!!! Ve simit ve yufkalar için de!!! Nehir'in hediyelerini sonra verelim dedik, doğumgününde. Hande'nin Nehir'e pasta seçtirme çabası, hala sürüyor. Bizimki, "Bunu alalım mı" diyor..."yapılma" fikrine aşina değil ya!

Canlarıma kavuştuk, şimdi iş yatakta yer bulmakta!

Nehir'in fotoğrafını Leyla çekti, kavuşma anı...nasıl da heyecanlı bakıyor. Diğerinde ise, Amsterdam'dan aldıkları eş örnek t-shirtller var...ayaklarını yakalayamadım, ayakta da eş örnek terlik...