Birinci Kutlama

Bu sabah, biraz geciktik ama neyseki vardık, radyoterapiye. Giderken, "Tonton Amca" ya diye gidiyoruz. Ama ışın odasına girince, direniyor.

Bu kez çıkışta, hemen kiniğe gittik, kan değerleri ölçüldü. Radyoterapinin etkili olması için, hemoglobinin 10'un altına düşmemesi gerekiyor-muş. Nehir'in, salı günü 9.6 idi, Russell iki gün bekleyelim, perşembe düşükse transfuse ederiz demişti.

Ve ta ta: bugün, 10.3 çıktı, ve Nehir doğumgününü klinikte geçirmekten kurtuldu. Biz de finans toplantısına gittik. Mahmut management klişelerini kullandığıma inanamadı. Ama bence biz kendimizi iyi anlattık. Bakalım. İyi geçti. Bir damla gözyaşı döksem de (genel gözyaşı ortalamamın oldukça altındaydı) genel olarak güçlü kaldım.

Çıktığımızda, saat 12.30 idi, ve Nehir'e birşeyler vermiş olmamıza rağmen, biz bir şey yememiştik.

Tabi günün, weather forecast'e bakmayan bizler için, süprizi, hani hava çok sıcaktı ya...bugün, 49 dereceye inmiş, yağmurlu bir gündü. O saatte, başka bir hava koşulunda yapacağımız gibi, "İstanbul"a gidemedik. Eve gelip, birşeyler yiyip, Lale Teyze'nin Houston dışında yaşayan kızının evine doğru yola çıktık.

Yol yağmurlu ve kalabalıktı. Sonunda ise "countryside" a vardık.

Ve çay saati diye gitmişken, akşam yemeği yedik. Ve Nehir ilk pastasını, hem de Candice'in tatlı kızı ve oğluyla oyun oynayarak, neşe içinde üfledi. Kendi kendine "İyi ki doğdun Nehir "şarkısını ne zamandır söylüyordu. Bilingual ya, arada da "Hepi böddey Nehi" diyordu. Ah, nasıl unuttum Lale Tezye nefis poğaça yapmıştı, önden onları yedi, yemekte çok yemedi, ama sıra pastaya geldiğinde, tutamadık. Yine de tuttuk biraz.

Eve geldiğimizde, Bilge'nin harika kartını bulduk, internette. Bilge, özellikle de yanımda hiç fotoğraf yokken, çok güzel oldu, Nehir'i yeni doğmuş haliyle görmek. Leyla'yı da o abla pozlarıyla görmek.

Bugün herşey iyi gitti.

Hepinize teşekkür ediyoruz!!!

Not: Fotoda ilk kovboy şapkasıyla Nehir, ve bugün ilk kez elbise giydi, geldiğimizden beri.