Geceyi rahat geçirdik, sanırım. Gece 11.00'de antibiyotiğe başladılar. Önce, "ne oluyoruz" dedik. Çünkü ateşi çıkmamıştı. Kültürleri sordurduk negatifmiş. Mahmut, bu kez akıllandık, Hemog'u page ettirdi, karşımıza çıkan, "Biz 103'te başlatırız, to be on the safe side, dün başlamalıydı, ateş yok demek enfeksiyon yok demek değildir" dedi. Zaten order'ı hemotolojinin verdiğini anladık. Ve gündüzki doktorla bu yeni doktorun fikir ayrılığı karşısında bende genel hastane yorgunluğu başgösterdi yine. Ama doğrusu biz de antibiyotiğe başlamalarının daha doğru olduğunu düşünmüştük, bir gece önce. O zaman hemog'u page ettirmeyi akıl etmedik sadece. Risk almaya gerek yok. Bunu öğrendik. Bu kadar toksitite içinde ise eski antibiyotik düşmalığımız çoktan geçti.
Yorgunluğun bir kısmı da, fiziksel nedenlerle, bölük pörçük uykudan. Neyseki, Nehir'in "startle" ederek uyanması geçti. Anestezi sonrası çocuklarda çok görülüyormuş. Sanırım bir tür regression. Kendi kendine uyanıyordu, ben de onu sarıp biraz tutmaya çalışyordum, uykusu bölünmesin diye.
Sabahı odada geçirdik. Aslında bu, Nehir'den çok bizden kaynaklandı. Toparlanamadık. Sanırım biraz hüzün de var bende. Leyla'lar rahatça varmışlar. İlk ayakta uyumamışlar, ikinci ayakta uyumuşlar. Amsterdam-İstanbul arası. Telefonda konuştuk, keyfi yerideydi. Ben ona "Bak, şunları ihmal etme, yap" deyince...telefonu verirken, anneannesine dönüp, heyecanla şöyle yapacakmışız, annem söyledi, deyişine bayılıyorum. Ben doğruları biliyorum ya. Ne güzeldi deği mi, tüm doğruları bildiğini düşündüğümüz annelere, babalara sahip olduğumuz yıllar.
Ama bilmiyorlardı, bilmiyoruz.
Leyla da bir gün anlayacak.
...
Toparlanıp, play room'a gittiğimizde, 12'yi geçmişti, kapanıyordu. Haftasonları kapalı oluyorlar ya da yarım gün açık. Bizim (bizim oldu) 9.katta daha çok açık oluyorlar. Ve 9. katın family room u burada olmuş, family area, yani etrafı açık ama küçük bir alanı ayırmışlar sadece. Nehir play room da ayağa kalktı!!! Şimdi bu cümle yerini bulamadı.
Nehir play room'da ayağa kalktı!!!
Hah, bu daha iyi. Birkaç dakika ve hafif sarhoş dengesizliği ile. İyi bir adım. Ve bugün "clears" a izin çıktı. Ama bizimki her zamanki gibi elma suyunu reddetti. Sonra hemşire "jello" ister mi dedi. Ve kızım ilk (ve umarım son olur) jellosunu, üç kaşık yedi. Sonra öğlen gelen, et suyunu içince, baba bir koşu eve gidip, organik, free range, tavuk suyu getirdi. Ondan da iki tabak içti.
Bugün hem makarna, hem de ekmek istedi. Yani hala aç. Doktora soracağız diye oyalıyoruz.
Akşamüzeri dayı kapıdan girer girmez, "Leyla nerde?" diye sordu, sonra kendi kendine" okulda", "uçakta" dedi. Canımın içi, biliyor.
TR misafirlerimizin yaptığı rutine, dayı da katıldı, ve Nehir'i koridorda dolaştırdık. 16.kata çıktık. Orada da bir akvaryum varmış, ona baktık. Zaten Nehir "asösör"ü çok seviyor. Odadan çıkmak istemezken, "asösör" diye kalktı.
Değişik duygular içindeyim. O hep tanıdığımız hastane rutinin verdiği ağırlık içerisinde, hala ameliyatın verdiği rahatlık, sonuçtan mutluluk, bir yandan Leyla için özlem...Tamam uyku iyi gelecek. Aslında iyi bir ev uykusu istiyorum. Şu rahatlamış olmanın verdiği huzurla, gevşek, belki deliksiz bir uyku. Tamam sırayla.
İlk iş, Nehir'in ayağa kalması, bağırsaklarının çalışıp, yemeğe başlaması. Özene bezene bir kiloya yakın kilo aldırmıştık. Şimdi, dört gün, sıfır gıdadan sonra, yine eridi. Sırayla. Sırayla. One step at a time...Bizim Canan Hanım vardı tahtaya her yazdığını onar kez yazardık ya. Bana yine lazım.
One step at a time. Sırayla. Sakin sakin. Telaşlanmadan. Sabırla.
Bende senin her seyi aslinda bildigini,ama yapamadigini aciklayan o cok naif cumlelerine, bayiliyorum. Onlar o kadar isin ozeti ki, yasadiklarina, duygusal ikilemlerine, gelgitlerine ait tum ip uclari onlarda sakli.
ReplyDeleteHer sey yoluna girecek Zeynebim, yavas yavas. Beklemek, ve bazen de belirsizlik insani yoran olmali en cok. Cok ama cok haklisin iyi bir uyku istemekte ama daha beklemen gerek, once Nehircigim uyuyacak uzun uzun, sonra sen. O zamana kadar, sana Tilki uykusu. Saracak, sarmalayacak, kucuk kuzunu rahat ettirecek pozisyonu bulana kadar gerekirse iki buklum olacaksin. Annelik ne yazik ki sadece endise etmek ve vermekmis bir gulucuk ugruna...
Leylacigimin saglikla evine donmus, okuluna, yeni donemine huzurla, kardesi icin bir seyler yapmis olmanın mutlulugu ile, kafasinda eksik kalan sorulari daha bir cozmus olarak, isleri yoluna koymus olarak baslayacak olmasi cok sevindirici. Bu bence ailenin duzeni acisindan cok onemli idi. Nehir'cigin kalici hasarlari olmamasi icin nasil ugrasiliyorsa, Leyla da bir o kadar onemli Nehirin kalici hasarlari acisindan. Ve, Zeynepcigim zaferler hanene bunu da ekle. Bu isi de cok yi hallediyorsun, sen harikasin. Bu iki kiz, bu ailede senin/sizin onlari mutlu ettiginiz kadar, sizi mutlu edip gururlandiracaklar. Oyle akill, duyarlı ve bilincliler ki bunu gormemek imkansiz. Bunun icin cok ugrasiyorsunuz, yoruluyorsunuz ama degiyor. Good job! Leylacigimla seni bir kez daha Allah kavustursun biran once diyeyim.
Neredeyse 4 ay bitmek uzere amerikada, hani eger 9 ay gibi bir program yapacak isek eger, yarisi gitti bile, saka gibi. Tabiki birde sana sormak lazim ama, olsun tedavinin geldiginiz kosullarin tersi durumda gecmis olmasi olasiligi da dusunuldugunde, evet one step at a time. Her sey yolunda.
Nehir saglikli ve mutlu, yavas yavas fiziksel gucunu de kazanacak. Birlikte daha fazla disarida vakit gecireceksiniz, okullar tatile girince butun bir yaz tatili Leyla ile birlikte tedavinin sonunu getireceksiniz insallah.
Olumlu ve guzel olan her sey sizin, Nehirimin tarafinda.Seneler sonra 2009 da...bir seneydi diye konusacagiz...O kadar.
Canım kısa bir aradan sonra yine yazıyorum, hem de güzel haberleri almış olmanın getirdiği keyifle.. Öylesine alıştım ki düzenli haber almaya, bir kaç gün bile olsa bloguna bakamamak zor geldi. Allahtan Bilge'ciğmle konuşmuştuk da beni sürekli haberdar etti gelişmelerden. Aklım, düşüncelerim hatta bilinçdışım sürekli sizinleydi.Buna en son örnek dün akşam gördüğüm rüya; Nehirciğimi kucağımda tutuyorum, sıkıca sarmalamışım, yüzüne bakıyorum, bir anda ağzından kocaman bir kütleyi foş, dışarı fırlatıyor ve bana gülümsüyor.İşte tam da ameliyatta başardığı gibi , zaferle kurtuluyor güzel bedeninde işe yaramayacak olan , istenmeyen her şeyden.Adım , adım sabırla yaklaşıyor hedefinize , hepimizin ortak hedefine, arzusuna sağlam adımlarla.NEHİR SAĞLIKLI VE MUTLU. Hepinizi öpüyorum, nergis
ReplyDeleteZeynep'cigim, biz anne-babalarin bildigi nedir biliyor musun, icinde bulundugumuz sartlarda cocuklarimiz icin elimizden gelenin en iyisini yapmak. Sansliyiz ki anne-babalarimiz bizim icin boyle yaptilar ve bizim cocuklarimiz da cok sansli ki biz de oyle yapiyoruz. Icinde bulundugunuz sartlarda hem Leyla icin hem de Nehir icin elinizden gelenin en iyisini yapiyorsunuz, dogru olup olmadiklarini cocuklarimiz bizim yasimiza geldiklerinde anlayacagiz. Zaman zaman kucuk hatalar yapmaya hakkimiz da var gibi geliyor bana. Bizim anne-babalarimiz da eminim ufak tefek hatalar yaptilar ama bak senin gibi, Mahmut gibi harika insanlar yetistirdiklerine gore bir suru seyi de dogru yaptilar. Sizinle bizler gurur duyuyoruz ama sen bizi birak, sizinle kizlariniz, Leyla ve Nehir gurur duyacak bundan 5-10 sene sonra, onlar icin yaptiklarinizi degerlendirebilecek yasa geldiklerinde.
ReplyDeleteEvet kesinlikle hersey sirasiyla ve elimizden isleri hizlandirmak gelmiyor ama bil ki bitecek. Bil ki sonu gelecek ve siz "normal" hayatiniza doneceksiniz. Ilerisi icin yaptiginiz planlara kaldiginiz yerden devam edeceksiniz. Simdi ilk sirada Nehir'in bagirsak sesleri, sonra eski yeme aliskanliklari ile Nehir'in alacagi kilolar. Ama suna lutfen dikkat edin, hem sen hem de Mahmut, Nehir ile ilgili butun bu harika gelismeler olurken ikiniz de KENDINIZE COK IYI BAKIN!! Uykusuzluk adami knock-out etmez ama hem uykusuz hem de gidasiz kalirsaniz knock-out olabilirsiniz. Lutfen uyku duzeninizin bozuldugu zamanlarda saglikli beslenmeye calisin. Biliyorum hastane duzeni buna cok uygun degil ama biraz olsun caba harcayin. Sizin hicbir hastalik hakkiniz yok!!!! Lutfen KENDINIZE IYI BAKIN. Nehir'e en iyi siz saglikli iken bakabilirsiniz.
Hepinizi opuyorum.