Evimiz Güzel Evimiz

Çıkarken biz her ne kadar "veda" ettiysek de, Charge Nurse ateş olabilir, gelebilirsiniz deyip durdu. Şu İngilizce de "ağzınızdan yel alsın" veya "şom ağızlılık yapmayalım" lütfen yok mudur???

Hala evdeyiz. Şaka bir yana insan sevdikleriyle birlikte olunca her yer evimiz oluveriyor. Nasıl ki, hastanedeyken, eve gelip kaldığımda, "ıssız" hissettiysem, şimdi yine "sıcak" oldu evimiz. Leyla'cığımın "anne bi şi söylicem"i eksik bir tek. Nehir de bugün, soruverdi, "Leyla nerede?".."Hande nerede?" diye.

Gece babanın TPN'ni yapması, yapmaya başlaması geç olduğundan (!), sabah 10 gibi ancak bitti. Şu Dowd yazıyordu, öyle bir "estetik" çağdayız ki, bir yandan yağlar alınıyor, diğer taraftan "inject" ediliyor...Bizimkine ise yağları torbayla veriyoruz. Doğrudan yağ depolasın diye. Aslında, benden alsalar, ona verseler, ne güzel olur!

Şimdilik Nehir'e, sahi acaba bu lipidler, yağlar nereden geliyor acaba, muhtemelen inek'ten alınma olanları vereceğiz.

Sabah ben bir koşu Whole Food's a gittim, çünkü özenerek aldığımız mozzarella peyniri hastanede unutmuşuz. Neyse alışverişim iyi sonuç verdi. Geç bir kahvaltı da olsa, Nehir yeni aldığım, çekirdeği çıkartılmış zeytinlerden sanıyorum altı tane (!), ve üç tane de mozzarella peynir yedi, biraz bagel, iki, üç tane de cherry domates...Türk kahvaltısı ettik yani.

Parklara boş oldukları zamanlarda izin çıktığı için, hiç riske girmedik, haftasonu, malum kalabalıktır. Gece yağan sağanak yağmur da, "salıncaklar ıslak" bahanesi yarattı ve evde kaldık.

SKYPE üzerinden misafir ağırladık. Bilgisayar ne zaman "zırr" etse, Nehir zıplıyor, "Anne kim geldi" diye. Bugün idrak ettimki, eve kimseyi çağırmadığımız için, SKYPE bir "misafirlik" aracı oldu evimizde. Nene ile sohbet etmek istedik ama kameraları bozulmuş, Nehir alışık değil, görüntüsüz konuşmak, istemedi. Sonra Hala ile konuştuk. Derken Hande ile. Hande ile konuştuktan sonra, hafif bir sesle, "Mehmet Abi nerede?" diye, Mehmet'i sordu. Mehmet de kırmadı, konuştu. Bizimkinde yaygın bir gülümseme.

Güzel bir öğle uykusundan sonra, annesinin yaptığı (yanlış okumadınız, sabah kıyma almıştım) köftelerden 4 tane yedi, yanında yaklaşık 50 gr. yoğurt ile. Yeni gelenlere not, annenin mutfakla ilişkisi hep mesafeli olmuştur, o yüzden blog arada Zeynep'in mutfak maceraları veya mutfak çığlıkları halini almaktadır.

Ama bugün, elime sağlık oldu. Hatta köfteler buzluğa düzenli bir şekilde yerleştirildi. Türkiye'yi bilmem ama kocam benimle gurur duyuyor. Öğlen köfte yapacağım deyince, şaşkın, "Kıymadan mı?" diye soruverdi. "Turkey, ten points". Bir de "lö royamöni" vardır, o hep, 12 points alır ama.

Köfte üzerine, baba ile bahçeye çıktılar, bisikletle, postaya bakıp, dolaştılar. Nehir eve gelmek istemiş, kapıyı açtığımda, "Anne, köfte yicem" diyordu. Doğrusu şu asitli ortamın kanser hücreleri için uygun bir ortam oluşturduğunu bilmesek, kesin yapardim, ama eti haftada birle sınırlı tutacağız.

Yaptığım makarnayı bir güzel yemedi, neyseki kavun ve bir mozzarella peynir yedi.

Velhasıl, güzel bir gündü. Bana TPN'den kurtulma umudu verdi.

Bir bardak su içti bugün. İlerleme kaydettik yani.

Bütün bunlar arasında, karıncalarımız geri geldiler, hatta dönüşleri muhteşem oldu, kiler dolabımıza geldiler. İmdaaat. Pazartesi yönetimi arayacağız, "Yöneticimiz uyuyor muuuu, sağolasın izocam demek istiyoruz biz".

"Nanik nanik Selanik" diyor bizimki. Nereden buluyor çocuklar bunları bilmem, bizimki abladan öğrendi de, abla nereden duymuş?

Televizyonda hiç bitmeyen NBA playoff lar...arada reklamlar, Nehir soruyor, "Anne bu benim için mi?"...İşte budur! Leyla'dan güzel bir şey öğrendi. Aferin kızıma, "Hayır,değil". Hadi bakalım, kitap alıp yatağa gitme saati.

Not: Bizi izlemeye yeni başlayan sevgili Elif, Nehir'e kendi sesinden çocuklar için opera ve masallar CD'si göndermişti. Eve geldiğimizde, bulduk. Bugün dinledik. Nehir masalı dinleyemedi. Ama ben dinledim. Harika bir ses, harika bir anlatış ve harika bir hikaye. Kıssadan hisse ise tam bize göreydi. Ümidi kaybetmemek. Nehir arada kulak kesiliyordu, değişik hayvan seslerinde. Ama doğrusu Leyla bizimle olsun istedim. Açık Radyo'daki masal saatini hevesle beklerdi, bayılacak! Çok teşekkür ederiz. Çok çok beğendim.