Karlar Düşer

Bugünü not düşmek istedim. Geldiğimizden beri, Ithaca'nın havası diye konuşurken, kar var mı, ne kadar derken, bugün sabah ilk büyük(çe) kara uyandık.

Yani her yer zaten beyazdı ama sokaklar açıktı. Dün hava -5 lere düştü, biraz buzlandı, bu sabah da üzerine kar yağdı. ama diğer evde hava durumunu heyecanla takip ederken burada bırakmış olduğumdan doğal bir şekilde, "Aaa bu sabah daha çok kar var, ben arabayı almıyorum, yürüyoruz" dedim. Sadece. Aman ne güzel bir lüks. Yürüyebilmek, işe, okula. Zaten arabayı almamın da esas nedeni, babaya iltimas ve kendime de spora gitmek için bir neden. Yani üzerimi kat kat yapmadan gitme, diyelim. Ama zorunlu değiliz. Bu harika.

Bu evin bir başka iyiliği de, birkaç dükkanın bulunduğu, "college town" a çok yakın oluşu. Levent çarşı gibi büyük değil, ama yiyecek yerleri, bir de küçük bir market var. Karda bir yere çıkamıyoruz hissi yok. Yani ekmek depolamak zorunda değiliz.

Demişlerdi zaten, şubat, mart ayları daha karlı olur diye. E, bugün 1 Şubat. Arka planı taze kar yaptım. Karın o yumuşak, yeni yağmış halini çok seviyorum. Gıcır gıcır eder ya, yürürken.

Tabi kar temizliğini de! Spor salonunun yerini kürekle kapı önü temizliği aldı. Sabah Leyla ile yürürken, evlerinin önünü temizlemeye başlamıştı insanlar. Güzel bir ritim yaratıyor bu hava. İşbirliği duygusu.

Karlar düşüyor, ben huzur buluyorum.

Not: Fotoğraf albümü henüz elime geçmedi, ama postaya vermişler. Merakla bekliyorum. Burası kamusal alan olunca, ben biraz çekinir oldum artık. Beni mazur görün lütfen.